نیروی زمینی عراق - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نیروی زمینی عراق
القوات البرية العراقية
بنیان‌گذاری۱۹۲۱؛ ۱۰۳ سال پیش (۱۹۲۱-خطا: زمان نامعتبر}})
کشور عراق
گونهنیروی زمینی
نقشجنگ زمینی
اندازه"۱۹۰٫۰۰۰ نفر نیروی زمینی/فرماندهی هوایی/نیروهای ویژه"(۲۰۲۳)[۱]
تخمین زده شده. ۱۸۰,۰۰۰, آی‌ان‌سی سی‌تی‌اس[۲]
بخشی ازنیروهای مسلح عراق
پادگان/ستادبغداد
سالگردها۶ ژانویه[۳]
نبردهاجبهه‌های مدیترانه، خاورمیانه و آفریقا
جنگ عراق و انگلستان
جنگ عرب‌ها و اسرائیل (۱۹۴۸)
جنگ اول کردها و عراق
عملیات برتری
درگیری مرزی سامیتا ۱۹۷۳
جنگ شش‌روزه
جنگ یوم کیپور
جنگ دوم کردها و عراق
درگیری اقلیم کردستان و پ ک ک
جنگ ایران و عراق
تهاجم عراق به کویت
حملات موشکی کروز به عراق ۱۹۹۶
بمباران عراق (دسامبر ۱۹۹۸)
جنگ خلیج فارس
جنگ عراق
حمله به شمال عراق
جنگ داخلی در عراق
مداخله نظامی علیه داعش
درگیری عراق با کردها ۲۰۱۷
جنگ داخلی سوریه
آذین‌هانشان نظامی
فرماندهان
رئیس‌جمهور عراقعبداللطیف رشید
نخست‌وزیر عراقمحمد شیاع السودانی
نشان
پرچم
نماد شناسایی
تانک منهدم‌شده تی-۶۲ نمونه‌ای از ادوات نظامی باقی‌مانده از ارتش عراق از زمان جنگ ایران و عراق
ام۱ آبرامز پیشرفته‌ترین تانک اصلی میدان نبرد ارتش عراق است که ۱۴۰ دستگاه از آن تا سال ۲۰۱۴ از آمریکا خریداری شده‌است
بزرگراه بصره-کویت معروف به بزرگراه مرگ در ۱۸ آوریل ۱۹۹۱. نیروهای ائتلاف آزادسازی کویت بخش بزرگی از نیروی زمینی عراق را در این بزرگراه منهدم کردند

نیروی زمینی عراق (به عربی: القوة البریة العراقیة) نیروی زمینی و بدنه اصلی نیروهای مسلح عراق می‌باشد، که فعالیت خود را از سال ۱۹۱۷ میلادی، زمانی که عراق تحت قیمومیت بریتانیا قرار داشت، آغاز نمود.

پس از اشغال عراق در سال ۲۰۰۳ و سقوط حزب حاکم بعث، ارتش عراق نیز منحل شد و پس از مدتی ارتش جدیدی بر اساس نظریات نظامی آمریکایی‌ها و با کمک مشاوران نظامی این کشور تشکیل شد. با توجه به شورش‌هایی که بلافاصله پس از اشغال عراق در این کشور درگرفت، این ارتش در درجه اول به عنوان یک نیروی ضدشورش طراحی شده‌است. از دسامبر ۲۰۱۱ که نیروهای آمریکایی به‌طور کامل این کشور را ترک کردند، نیروهای نظامی عراق مسئولیت کامل حفظ امنیت این کشور را برعهده دارند.

در رده‌بندی قوی‌ترین ارتش‌های گلوبال فایرپاور 2024، نیروهای مسلح عراق رتبه ششم خاورمیانه را به خود اختصاص داد.[۴]

تجهیزات و نفرات[ویرایش]

در سال ۲۰۱۴ ارتش عراق از ۲۷۱ هزار و ۴۰۰ سرباز و افسر تشکیل شده بود، که اندکی بیش از ۱٪ از جمعیت ۳۲ میلیونی این کشور را به خود اختصاص می‌داد. به این مجموعه ۳۰۲ هزار پلیس و نیروی انتظامی نیز افزوده می‌شود. عراق در سال‌های اخیر از رهگذر افزایش درآمدهای نفتی بودجه نظامی خود را نیز بالا برده‌است. این بودجه در سال ۲۰۱۳ بر ۱۷میلیارد دلار بالغ شده‌است. به دلیل محدودیت‌هایی که آمریکا در صدور سلاح به عراق وضع کرده، دولت نوری مالکی بیش از پیش به خرید جنگ‌افزار از روسیه و چین روی آورد.

ستون فقرات ارتش جدید (پس از فروپاشی ارتش صدام حسین) را نیروی زمینی تشکیل می‌دهد که ۱۹۳ هزار افسر و سرباز را دربرمی‌گیرد. تجهیزات این نیرو از جمله شامل ۳۳۶ تانک است که اکثراً قدیمی و خریداری‌شده از شوروی سابقند. بخش لجستیکی ارتش نیز ۶۹۳۵۰ پرسنل دارد.

بخش اعظم نیروی هوایی عراق در حمله سال ۱۹۹۰–۱۹۹۱ ائتلاف بین‌المللی آزادسازی کویت به رهبری آمریکا نابود شد و بخش بزرگی از هواپیماهای باقی‌مانده را صدام حسین سال ۱۹۹۰ به ایران فرستاد تا از حملات آمریکا در امان باشند، اما ایران آنها را پس نداد. نیروی دریایی عراق نیز تنها شامل ناوگانی کوچک برای گشت ساحلی است. سایر تجهیزات ارتش عبارتند از حدود ۱۰۰ بالگرد و شماری هواپیمای آموزشی.[۵]

نیروهای مسلح عراق[ویرایش]

نیروهای مسلح عراق از ۳ نیروی زمینی، دریایی و هوایی تشکیل می‌شود، که همچون سایر نیروهای مسلح، بدنه اصلی نیروهای مسلح عراق نیز از نیروی زمینی عراق تشکیل می‌شود.

تاریخچه[ویرایش]

جنگ ایران و عراق[ویرایش]

جنگ عراق و کویت[ویرایش]

عراق در این جنگ تقریباً بدون دردسر و مقاومتی موفق شد تمام خاک کویت را تصرف کند.

جنگ خلیج فارس[ویرایش]

در طول جنگ خلیج فارس، بخش قابل توجهی از امکانات و ادوات ارتش عراق آسیب جدی دید.

جنگ عراق و آمریکا[ویرایش]

در جنگ اخیر که میان نیروهای آمریکا و ناتو از یک طرف و ارتش عراق از سوی دیگر انجام گرفت، تقریباً هیچ گونه مقاومتی از سوی ارتش عراق مشاهده نشد و نیروهای مهاجم ظرف چند روز تمام شهرها و خاک عراق را تصرف کردند.

پاک‌سازی[ویرایش]

یکی از مواردی که پس از ایجاد دولت و شکل‌گیری حکومت جدید عراق مطرح بوده، پاکسازی ارتش عراق از درجه‌داران و افسران وابسته به حزب بعث و رفع خطر کودتا توسط ارتش عراق می‌باشد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Central Intelligence Agency (2 May 2023). "Iraq". World Fact Book.
  2. IISS 2022, p. 328.
  3. Al-Marashi, Ibrahim; Sammy Salama (2008). Iraq's Armed Forces: An Analytical History. London and New York: Routledge. p. 206. ISBN 0-415-40078-3. Al-Marashi and Salama note that the eighty-third anniversary of Iraqi Army Day was celebrated in 2004.
  4. ترکیه، عصر (۲۰۲۴-۰۱-۳۱). «نیروهای مسلح ترکیه؛ قوی‌ترین ارتش خاورمیانه». عصر ترکیه. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۲-۰۸.
  5. جنگ آزادسازی کویت

پیوند به بیرون[ویرایش]