زمان ماند - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زمان ماند یا زمان توقف (به انگلیسی: Residence time). وجود گرادیان سرعت در جریان یک سیال داخل یک مجرا بدین معنی است که مدت زمانی که المان سیال در مجرا می‌ماند بسته به موقعیت آن المان در سیال متفاوت است. زمان توقف، در یک جهتx در یک مجرا به طول l بدین صورت: residence time =length/average velocity

(محاسبه زمان اقامت در یک سیال که داری زاویه با محور عمود است)

برای محاسبه زمان ماند در یک سیال که داری شیب می‌باشد، ابتدا دبی حجمی را به دست آوریم و از طریق آن سرعت متوسط را به دست بیاوریم و در آخر طول رو تقسیم بر سرعت متوسط می‌کنیم و زمان ماند آن را به دست می آوریم. volume flow=(density×gravity×cosa×y'×area)÷(۳×viscosity Kinematic)

avrage velocity=(density×gravity×cosa×y')÷(viscosity kinematic)

y'= عمق سیال Cosa = (a زاویه که سطح با محور عمود دارد)

چهار الگوی اصلی ماند وجود دارد: نئولوکال (Neolocal)، پاتریلوکال (Patrilocal)، ماتریلوکال (Matrilocal) و آوونکولوکال (Avunculocal).

(محاسبه زمان ماند به صورت تجربی)

به صورت تجربی تعیین زمان اقامت توزیع زمان توقف با وارد کردن یک ردیاب غیرواکنشی به سیستم در ورودی اندازه‌گیری می‌شود. غلظت ورودی آن با توجه به یک تابع شناخته‌شده تغییر می‌کند و غلظت خروجی اندازه‌گیری می‌شود. ردیاب نباید خصوصیات فیزیکی سیال (چگالی برابر، ویسکوزیته برابر) یا شرایط هیدرودینامیکی را تغییر دهد و باید به راحتی قابل تشخیص باشد. به‌طور کلی، تغییر در غلظت ردیاب یا یک پالس یا یک مرحله خواهد بود. توابع دیگر ممکن است، اما آنها به محاسبات بیشتری نیاز دارند تا منحنی RTD را پیچیده کنند.

منابع[ویرایش]

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Residence time». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۷ نوامبر ۲۰۱۲.

این یک مقالهٔ خرد مهندسان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.