آزمایش انتشار دیسک - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در آزمایشگاه‌های تشخیصی، از تست دیسک دیفیوژن برای تعیین حساسیت باکتری‌های جداشده به آنتی‌بیوتیک‌های مختلف استفاده می‌شود.

آزمایش انتشار دیسک (همچنین به عنوان آزمایش انتشار آگار، آزمایش کربی – بائر، تست حساسیت به آنتی‌بیوتیک دیسک دیفیوژن و آزمایش KB) یک روش میکروبیولوژی مبتنی بر محیط کشت است که در آزمایشگاه‌های تشخیص و داروپژوهی استفاده می‌شود. از این روش برای تعیین میزان حساسیت باکتری‌های عامل بیماری به آنتی‌بیوتیک‌های تأیید شده از نظر بالینی استفاده می‌شود. این به پزشکان اجازه می‌دهد مناسب‌ترین درمان آنتی‌بیوتیکی را تجویز کنند.[۱][۲][۳][۴]

منابع[ویرایش]

  1. EUCAST (January 2021). "Antimicrobial susceptibility testing: EUCAST disk diffusion method" (PDF). www.eucast.org. EUCAST. Retrieved March 16, 2021.
  2. Brown DF, Kothari D (October 1975). "Comparison of antibiotic discs from different sources". Journal of Clinical Pathology. 28 (10): 779–83. doi:10.1136/jcp.28.10.779. PMC 475859. PMID 1214010.
  3. Bauer AW, Perry DM, Kirby WM (August 1959). "Single-disk antibiotic-sensitivity testing of staphylococci: An analysis of technique and results". Archives of Internal Medicine. 104 (2): 208–216. doi:10.1001/archinte.1959.00270080034004. PMID 13669774.
  4. Bauer AW, Kirby WM, Sherris JC, Turck M (April 1966). "Antibiotic susceptibility testing by a standardized single disk method". American Journal of Clinical Pathology. 45 (4): 493–496. doi:10.1093/ajcp/45.4_ts.493. PMID 5325707.