آنالیز برنامه - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آنالیز برنامه اصطلاحی است در علم کامپیوتر که به تجزیه و تحلیل خودکار از رفتار برنامه‌های کامپیوتری گفته می‌شود.

دو روش اصلی در تجزیه و تحلیل برنامه‌ها وجود دارد، تجزیه و تحلیل برنامه‌های استاتیک و تجزیه و تحلیل برنامه‌های پویا است. اصل برنامه‌های تجزیه و تحلیل، صحت برنامه و بهینه‌سازی برنامه است.

تجزیه تحلیل ایستا به بررسی کد پرداخته و در تجزیه تحلیل پویا رفتار برنامه را هنگام اجرا می‌سنجیم، معیارهای مختلف تحلیل بر اساس نوع تستی که مد نظر تیم تست هست انجام می‌گیرد به عنوان مثال: تست کارایی، تست عملکردی، تست امنیت و ….^[۱]

تکنیک‌های مربوط به تجزیه و تحلیل برنامه عبارتند از:

• کنترل جریان و تجزیه و تحلیل جریان داده‌ها
• تجزیه و تحلیل بر اساس محدودیت
• تفسیر انتزاعی
• نوع و اثر سیستم‌ها

روشی که برای انواع خاصی از تجزیه و تحلیل برنامه‌های کاربردی است برش برنامه‌ای است.

رشته‌های مرتبط عبارتند از: تجزیه و تحلیل عملکرد و تأیید برنامه.

منابع[ویرایش]

• Flemming Nielson, Hanne Riis Nielson, Chris Hankin (2005). Principles of Program Analysis. Springer