آنتونی پارسونز - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آنتونی پارسونز (۹ سپتامبر ۱۹۲۲ – ۱۳ اوت ۱۹۹۶) (به انگلیسی: Sir Anthony Parsons) دیپلمات انگلیسی که از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۹ میلادی سفیر بریتانیا در ایران بود.^[۱]

قبل از آن نیز وی معاون قسمت امور خاورمیانه در وزارت امور خارجه بوده‌است. وی در ابتدای سال ۱۹۷۹ و کمی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران (۲۱ ژانویه سال ۱۹۷۹ و ۵ روز پس از خروج محمدرضا پهلوی از ایران) به لندن بازگشت و تا سال ۱۹۸۲ ریاست هیئت نمایندگی انگلستان در سازمان ملل متحد را بر عهده گرفت.

وی در این سمت با موضوع‌های مربوط به ایران از جمله ماجرای گروگان‌گیری و جنگ ایران عراق سر و کار داشت. آخرین سمت اجرایی وی مشاور مخصوص خانم مارگارت تاچر در امور خارجی بود. وی در سال ۱۹۸۳ بازنشسته شد.^[۲]

مأموریت وی با انقلاب ایران هم‌زمان شد و به همین لحاظ مأموریت وی از لحاظ تاریخی اهمیت ویژه‌ای یافت. در دوران بازنشستگی به نگارش کتاب معروف خود، غرور و سقوط (به انگلیسی: The Pride and the Fall) پرداخت که به عنوان یکی از کتب مرجع در زمینه انقلاب ایران مورد استفاده تاریخ نگاران و تحلیلگران تاریخ انقلاب ایران است.^[۳]

پارسونز در رسانه‌های ایران[ویرایش]

کتاب غرور و سقوط پارسونز به وسیله منوچهر راستین به فارسی ترجمه شده‌است. همچنین پارسونز در مصاحبه تلویزیونی با علی اکبر عبدالرشیدی گوشه‌های مهمی از ماموریتش را در تهران و سپس به عنوان نماینده انگلستان در سازمان ملل متحد در دوران جنگ عراق و ایران تشریح کرده‌است.

منابع[ویرایش]