اثیر (فیزیک) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در دانش فیزیک، اثیر(کوینتسنس)، شکلی فرضی از انرژی تاریک است؛ به بیان دقیق‌تر یک میدان نرده‌ای است که برای توضیح نرخ شتابدار انبساط جهان که در سال ۱۹۹۸ اعلام شد، به جای ثابت کیهانی واقعی پیشنهاد شد. این سناریو نخستین بار توسط راترا و پیبلز ارائه شد. ^[۱] برخی فیزیکدانان پیشنهاد کرده‌اند که اثیر نیروی بنیادی پنجم است. تفاوت اثیر با ثابت کیهانی درآنجاست که اثیر پویاست و در طول زمان تغییر می‌کند در حالیکه ثابت کیهانی بدون تغییر می‌ماند.

میدان نرده‌ای[ویرایش]

اثیر یک میدان نرده‌ای با یک معادله حالت است که w_q یعنی نسبت فشار p_q به چگالی ${\displaystyle \rho }$_q را بر حسب انرژی پتانسیل ${\displaystyle V(Q)}$ و یک مؤلفه جنبشی بیان می‌کند:

${\displaystyle w_{q}=p_{q}/\rho _{q}={\frac {{\frac {1}{2}}{\dot {Q}}^{2}-V(Q)}{{\frac {1}{2}}{\dot {Q}}^{2}+V(Q)}}}$

بنابراین اثیر ماهیت پویایی داردو به‌طور کلی یک چگالی و یک پارامتر w_q دارد که با گذر زمان تغییر می‌کنند؛ در مقابل، برای ثابت کیهانی با گذر زمان چگالی‌ انرژی‌ ثابت می‌ماند و w_q = −۱.

منابع[ویرایش]