باستان‌اخترشناسی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

باستان‌اخترشناسی[۱] (به انگلیسی: Archaeoastronomy) یا اخترباستان‌شناسی (Astroarchaeonomy) دانشی نوین و میان‌رشته‌ای از علوم باستان‌شناسی، اخترشناسی و مردم‌شناسی است که به بررسی تأثیر و نفوذ پدیده‌های کیهانی و حرکات اجرام آسمانی بر روی هنرها، آیین‌ها، ادیان، باورداشت‌ها و دیگر پدیده‌های فرهنگی مردمان باستان می‌پردازد. دانش اخترشناسی‌باستانی که به بررسی تاریخی علم نجوم/ هیئت می‌پردازد، علی‌رغم برخی کارکردها و حوزه‌های مطالعاتی مشترک با اخترباستان‌شناسی، شاخهٔ پژوهشی متفاوت و مستقلی است. باستان‌اخترشناسی، زیرشاخه‌ها و گرایش‌های گوناگونی دارد که در آن میان می‌توان از اسطوره‌شناسی کیهانی، اخترقوم‌شناسی و معماری نجومی نام برد. مطالعه و بررسی در نظام‌های گاهشماری و زمان‌سنجی و ابزارهای آن در دوران باستان نیز از حوزه‌های پژوهشی باستان‌اخترشناسان بشمار می‌رود.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. «باستان‌اخترشناسی» [باستان‌شناسی] هم‌ارزِ «archaeoastronomy, astroarchaeology»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر پنجم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۶-۴ (ذیل سرواژهٔ باستان‌اخترشناسی)
  2. رضا مرادی غیاث‌آبادی (۱۸ دی ۱۳۸۵). «درباره اخترباستان‌شناسی». پژوهش‌های ایرانی. دریافت‌شده در ۲۹ مهر ۱۹۱. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازبینی= را بررسی کنید (کمک)

پیوند به بیرون[ویرایش]

جوامع[ویرایش]

  • ISAAC, The International Society for Archaeoastronomy and Astronomy in Culture.
  • SEAC La Société Européenne pour l’Astronomie dans la Culture. Site in English.
  • SIAC La Sociedad Interamericana de Astronomía en la Cultura.
  • Society for the History of Astronomy

مجلات[ویرایش]