اداره سیگنال‌های استرالیا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اداره سیگنال‌های استرالیا
سازمان طلاعاتی دید کلی
بنیان‌گذاری۱۲ نوامبر ۱۹۴۷؛ ۷۶ سال پیش (۱۹۴۷-۱۲}})
سازمان‌های پیشین
  • اداره سیگنال‌های دفاعی (۱۹۷۸ تا ۲۰۱۳)
  • واحد سیگنال‌های دفاعی (۱۹۶۴ تا ۱۹۷۸)
  • شاخه سیگنال‌های دفاعی (۱۹۴۹ تا ۱۹۶۴)
  • دفتر سیگنال‌های دفاعی (۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹)
حوزهٔ قدرتاسترالیا
ستادکانبرا، قلمرو پایتختی استرالیا، استرالیا
۳۵°۱۷′۴۳″جنوبی ۱۴۹°۰۸′۵۵″شرقی / ۳۵٫۲۹۵۲°جنوبی ۱۴۹٫۱۴۸۷°شرقی / -35.2952; 149.1487
شعاررازهای دیگران را فاش کن، از رازهای خودت محافظت کن
کارکنان۱,۹۰۰ (۱۴ سپتامبر ۲۰۱۷)[۱]
وزیر مسئول
گروه بالادستوزارت دفاع استرالیا
وبگاه

اداره سیگنال‌های استرالیا (با نام پیشین اداره سیگنال‌های دفاعی) یک سازمان اطلاعاتی گردآوری اطلاعات خارجی برای دولت استرالیا است. وظیفه این اداره، شنود الکترونیک و امنیت اطلاعات است. اداره سیگنال‌های استرالیا بخشی از جامعه اطلاعاتی استرالیا است. نقش اداره سیگنال‌های استرالیا در توافق یوکی‌یواس‌ای (فایو آیز) شنود الکترونیک در منطقه آسیای جنوبی و آسیای شرقی است. این اداره همچنین میزبان مرکز امنیت سایبری استرالیا است.

پیشینه[ویرایش]

این واحد در سال ۱۹۴۷ با فرمان اجرایی با نام "دفتر سیگنال‌های دفاعی" در درون وزارت دفاع استرالیا پایه‌گذاری شد و با نام‌های گوناگونی به فعالیت خود ادامه داد تا اینکه در سال ۲۰۱۳ به آن "اداره سیگنال‌های استرالیا" گفته شد. بر پایه لایحه سرویس‌های اطلاعاتی (۲۰۰۱)، اداره سیگنال‌های استرالیا وضعیت قانونی به خود گرفت. دفتر مرکزی این اداره در دفتر وزارت دفاع در راسل آفیسز کانبرا است.[۲][۳] در ۱ ژوئیه ۲۰۱۸ این اداره مستقل شد.[۴]

حدود اختیارات[ویرایش]

در آوریل ۲۰۱۸ پیشنهاد شد که به اداره سیگنال‌های استرالیا اختیار گردآوری اطلاعات از مردم استرالیا داده شود. وزیر کشور استرالیا (پیتر داتن) از این پیشنهاد حمایت کرد. اما بسیاری از اعضای هیئت دولت وقت، با آن مخالفت کرده و گفتند لازم نیست. زیرا بر پایه مصوبه‌های پیشین، هم‌اکنون سازمان اطلاعات امنیت استرالیا و پلیس فدرال استرالیا اجازه همکاری با اداره سیگنال‌های استرالیا را برای بررسی و بازجویی کسب و کارها و شهروندان استرالیا دارند.[۴]

نگاه کلی[ویرایش]

وظیفه اصلی اداره سیگنال‌های استرالیا گردآوری و توزیع شنودهای الکترونیک خارجی، تأمین ملزومات امنیت اطلاعات، و ارائه خدمات به دولت استرالیا و نیروی دفاع استرالیا و شرکای خارجی و نظامیان است.[۵]

اداره سیگنال‌های استرالیا دست کم سه پایگاه اطلاعاتی را اداره می‌کند:

همچنین اداره سیگنال‌های استرالیا گروهی از کارمندان را در پاین‌گپ در مرکز استرالیا به کار می‌گیرد.[۷]

پایگاه مخابرات ماهواره‌ای دفاع استرالیا و پایگاه دریافت شول بی بخشی از برنامه شنود الکترونیک آمریکا و تحلیل شبکه اشلون هستند.[۸][۹] این پایگاه‌ها برای سازمان‌های دولتی استرالیا و دیگر شرکای توافق یوکی‌یواس‌ای کار شنود الکترونیک را انجام می‌دهند.

اپراتورهای جنگ الکترونیک در سپاه سلطنتی سیگنال‌های استرالیا همکاری نزدیکی با اداره سیگنال‌های استرالیا دارند. هنگ هفتم سیگنال‌های استرالیا در کابارلا کوئینزلند نیز با اداره سیگنال‌های استرالیا همکاری می‌کند.[نیازمند منبع]

به علاه، گزارش شده که سفارت‌های استرالیا در بسیاری از کشورهای جهان، هر یک بخش کوچکی از جریان شنود الکترونیک برای اداره سیگنال‌های استرالیا را فراهم می‌کنند.[۱۰]

توافق یوکی‌یواس‌ای (فایو آیز)[ویرایش]

استرالیا در سال ۱۹۴۸ به توافق یوکی‌یواس‌ای (یوکوسا) پیوست[۱۱] [۱۲] که یک توافق چند جانبه برای همکاری در شنود الکترونیک بین استرالیا، نیوزیلند، کانادا، بریتانیا، و آمریکا است. این اتحاد به "فایو آیز" نیز شناخته می‌شود.[۱۳] دیگر کشورهای همکار مانند آلمان، فیلیپین، و کشورهای نوردیک به عنوان "شخص ثالث" شناخته می‌شوند.[۱۴] [۱۵] چون این توافق، یک پیمان محرمانه بود، تا سال ۱۹۷۳ نخست‌وزیر استرالیا از وجود آن اطلاع نداشت. در این سال، گاف ویتلم با پافشاری، متن این توافق را خواند.[۱۶] گاف ویتلم پس از خواندن متن توافق، دریافت که پایگاه اطلاعاتی محرمانه پاین‌گپ در نزدیکی آلیس اسپرینگز توسط آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) اداره می‌شود. هم‌اکنون پاین‌گپ به صورت مشترک توسط آمریکا و استرالیا اداره می‌شود.[۱۷][۱۸][۱۹][۲۰] آگاهی دولت استرالیا بر وجود این توافق با یورش مورفی در ۱۹۷۳ به مراکز سازمان اطلاعات امنیت استرالیا بدست آمد.

اطلاع‌رسانی همگانی بر وجود این توافق تا سال ۲۰۰۵ انجام نشد.[۲۱] در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۰ برای نخستین‌بار متن کامل توافق توسط آمریکا و بریتانیا منتشر شد. هم‌اکنون این توافق در اینترنت در دسترس است.[۱۴][۲۲] بر اساس این توافق، اداره سیگنال‌های استرالیا شنودهای الکترونیک خود را با سازمان‌های اطلاعاتی زیر همرسانی کرده و با آن‌ها همکاری می‌کند:

نام‌گذاری[ویرایش]

اداره سیگنال‌های استرالیا از زمان پیدایش، با نام‌های دیگری فعالیت می‌کرده‌است:

  • ۱۹۴۷ - پایه‌گذاری با نام "دفتر سیگنال‌های دفاعی" توسط وزارت دفاع استرالیا
  • ۱۹۴۹ - تغییر نام به "شاخه سیگنال‌های دفاعی"
  • ۱۹۶۴ - تغییر نام به "واحد سیگنال‌های دفاعی"
  • ۱۹۷۸ - تغییر نام به "اداره سیگنال‌های دفاعی" (به پیشنهاد کمیسیون سلطنتی امنیت و اطلاعات)
  • ۲۰۱۳ - تغییر نام به "اداره سیگنال‌های استرالیا"[۲۴]

ساختار سازمانی[ویرایش]

اداره سیگنال‌های استرالیا توسط یک مدیر کل و یک معاون مدیر کل اداره می‌شود که بر راهبرد آن سازمان، نظارت می‌کنند. اداره سیگنال‌های استرالیا همچنین مرکز امنیت سایبری استرالیا، گروه عملیات شبکه و شنود الکترونیک، و گروه توانایی و همکاری را در بر می‌گیرد.

گروه عملیات شبکه و شنود الکترونیک[ویرایش]

گروه عملیات شبکه و شنود الکترونیک، مسئول گردآوری سیگنال‌ها برای شنود الکترونیک، تحلیل، و تولید است. همچنین عملیات تاثیر و دسترسی مبتنی بر شبکه اداره سیگنال‌های استرالیا نیز بر عهده این گروه است. گروه عملیات شبکه و شنود الکترونیک دارای یک بخش اطلاعاتی، و یک بخش دسترسی و عملیات شبکه است که مسئول شنود الکترونیک سیگنال‌های خارجی و حمله‌های سایبری هستند.

فرماندهی سایبری و شنود الکترونیک دفاعی[ویرایش]

بخش فرماندهی سایبری و شنود الکترونیک دفاعی در ژانویه ۲۰۱۸ با دستور رئیس نیروهای دفاعی استرالیا با آرمان همکار دادن همه کارکنان وزارت دفاع استرالیا با اداره سیگنال‌های استرالیا از طریق واحد مشترک سایبری و واحد مشترک شنود الکترونیک پایه‌گذاری شد. فرمانده بخش فرماندهی سایبری و شنود الکترونیک دفاعی، مسئول ریاست جنگ اطلاعاتی است که زیر نظر بخش توانایی‌های مشترک در ریاست نیروهای دفاعی است.[۲۵]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ Canberra Times. Australian Signals Directorate $75 million Canberra upgrade gets go ahead.
  2. ↑ "History: DSD Defence Signals Directorate". dsd.gov.au. 2011. Archived from the original on 1 November 2011.
  3. ↑ Mike Burgess returns to ASD
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Peter Dutton confirms push to expand powers of cyber spy agency to monitor domestic threats
  5. ↑ "About DSD: DSD Defence Signals Directorate". dsd.gov.au. 2011. Archived from the original on 1 December 2011.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Dorling, Philip (1 November 2013). "Listening post revealed on Cocos Islands". Canberra Times. Archived from the original on 14 November 2017. Retrieved 21 May 2018.
  7. ↑ Leslie, Tim; Corcoran, Mark (19 November 2013). "Explained: Australia's involvement with the NSA, the US spy agency at heart of global scandal". ABC. Retrieved 24 March 2016.
  8. ↑ "Tracking down the masters of terror". The Age. 17 March 2003. Retrieved 2008-02-22.
  9. ↑ Adshead, Gary (10 June 2001). "Secret WA spy base". The Sunday Times (Perth). p. 20.
  10. ↑ Dorling, Philip (31 October 2013). "Exposed: Australia's Asia spy network". The Sydney Morning Herald. Retrieved 2 November 2013.
  11. ↑ "Declassified UKUSA Signals Intelligence Agreement Documents Available" (Press release). National Security Agency. 24 June 2010. Archived from the original on 16 July 2013. Retrieved 25 June 2010.
  12. ↑ Also known as the Quadripartite Agreement or Quadripartite Pact (EPIC, Privacy International (2002), Privacy and Human Rights 2002: An International Survey of Privacy Rights and Developments, Epic, 2002, p. 100, ISBN 1-893044-16-5 {{citation}}: |last= has generic name (help))
  13. ↑ Cox, James (December 2012). "Canada and the Five Eyes Intelligence Community" (PDF). Canadian Defence and Foreign Affairs Institute. Archived from the original (PDF) on 2013-12-04.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ Norton-Taylor, Richard (25 June 2010). "Not so secret: deal at the heart of UK-US intelligence". The Guardian. Retrieved 25 June 2010.
  15. ↑ Gallagher, Ryan (2014-06-19). "How Secret Partners Expand NSA's Surveillance Dragnet". The Intercept. Retrieved 2014-09-27.
  16. ↑ Jordan Chittley & Kevin Newman. "Canada's role in secret intelligence alliance Five Eyes". CTV News. Retrieved 20 October 2013.
  17. ↑ Ley, Jenny (1 February 2003). "Australia and America: a 50-year affair". The Age. Retrieved 30 January 2014.
  18. ↑ Gill, Peter (1994). Policing Politics: Security Intelligence and the Liberal Democratic State (1. publ. ed.). London u.a.: Cass. p. 198. ISBN 0-7146-3490-5.
  19. ↑ Leslie, Tim. "Explained: Australia's involvement with the NSA, the US spy agency at heart of global scandal". Australian Broadcasting Corporation. Retrieved 30 January 2014. Its existence was allegedly so secret that prime ministers were unaware of the agreement until 1973 – the same year the Commonwealth raided ASIO
  20. ↑ Pugh, Michael C. (1989). The ANZUS Crisis, Nuclear Visiting and Deterrence (1. publ. ed.). Cambridge: Cambridge University Press. p. 46. ISBN 0-521-34355-0.
  21. ↑ Adam White (29 June 2010). "How a Secret Spy Pact Helped Win the Cold War". Time. {{cite news}}: Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  22. ↑ "Newly released GCHQ files: UKUSA Agreement". The National Archives (United Kingdom). June 2010. The files contain details of the recently avowed UKUSA Agreement – the top secret, post-war arrangement for sharing intelligence between the United States and the UK. Signed by representatives of the London Signals Intelligence Board and its American counterpart in March 1946, the UKUSA Agreement is without parallel in the Western intelligence world and formed the basis for co-operation between the two countries throughout the Cold War.
  23. ↑ "News". www.nzsis.govt.nz. Retrieved 2018-01-31.
  24. ↑ "2013 Defence White Paper: Renaming the Defence Signals Directorate and the Defence Imagery and Geospatial Organisation" (Press release). Minister for Defence (Australia). 3 May 2013. Archived from the original on 28 August 2013. Retrieved 2 September 2013.
  25. ↑ [۱] بایگانی‌شده در ۲۰۱۹-۱۰-۱۰ توسط Wayback Machine Australian Defence Force Ikahan Seminar

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=اداره_سیگنال‌های_استرالیا&oldid=35998161»