ادبیات عامه‌پسند - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ادبیات عامه‌پسند یا ادبیات مردم‌پسند یا ادبیات عامه یا ادبیات عوامانه یا ادبیات توده‌پسند یا ادبیات همه‌خوان بخشی از فرهنگ عامه و گونه‌ای از ادبیات است که مخاطبانش تودهٔ مردم هستند و بر پایهٔ ذوق و سلیقه و علاقهٔ آنان پدید می‌آید. هدف اصلی این نوع ادبیات سرگرم کردن خواننده است و از همین رو در پدید آوردن آن‌ها موازین هنری و خلاقیت ادبی نقش ندارد. ^[۱]

از میان نویسندگان آثار عامه پسند قدیمی در ایران می‌توان به نام‌های زیر اشاره کرد:

شاپور آرین‌نژاد، نویسندهٔ پرکار پاورقی‌های پرهیجان تاریخی در دههٔ ۱۳۳۰ و خالق ده مرد رشید.
احمد احرار، نویسندهٔ رمان‌های تاریخی
رسول ارونقی کرمانی، سردبیر اطلاعات هفتگی
ر اعتمادی، سردبیر مجلهٔ جوانان امروز و از مشهورترین و پرخواننده‌ترین نویسندگان پاورقی‌های عشقی احساسی که از نام مستعار راما نیز استفاده کرده‌است.
پرویز قاصی‌سعید
کورس بابایی
سبکتکین سالور^[۲]

در حال حاضر نیز عدهٔ زیادی در این زمینه قلم می‌زنند که از میان ایشان می‌توان به فهیمه رحیمی، نسرین ثامنی، شهره وکیلی، مرتضی مودب‌پور، نسرین قدیری و فریده رهنما اشاره کرد.^[۳]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمدرضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.

[1] شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۰۱.

[2] شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۰۱.

[3] شریفی، فرهنگ ادبیات فارسی، ۱۰۱.

[۱]

[۲]

[۳]