اراده الهی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ارادهٔ الهی یا ارادهٔ خداوند یا خواست خدا به مفهومی خدایی گفته می‌شود که بر اساس آن یک خدا طرح و برنامه‌های مشخصی برای جهانیان دارد.

اراده[ویرایش]

«اراده» مصدر باب افعال از ریشه «رود» به مفهوم، قصد است.[۱]

اراده از صفات ثبوتیه و «مرید» از اسماء الهی است.[۲]

ارادهٔ الهی در قرآن[ویرایش]

اراده الهی در آیه‌های قرآن بر مرید بودن خداوند دلالت دارند؛ از جمله: (انّما أمره إذا أراد شیئاً أن یقول له کن فیکون)[۳]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • قرآن
  • علی حسن بیگی، اراده الهی، فصلنامه کلام اسلامی ۱۳۸۳ شماره ۵۰
  1. عسکری، ابوهلال، الفروق اللغویه، قم، مکتبة بصیرتی، ۱۳۵۸هق.
  2. شیخ صدوق، محمد بن علی، التوحید صدوق، ج۱، ص۱۴۶، ابوجعفر ابن بابویه، تحقیق سید هاشم حسینی تهرانی، تهران، مکتبة الصدوق، ۱۳۹۸ق.
  3. سوره یس آیه ۸۲