استنلی شکتر - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
استنلی شَکتر | |
---|---|
زادهٔ | ۱۵ آوریل ۱۹۲۲ |
درگذشت | ۷ ژوئن ۱۹۹۷ (۷۵ سال) |
ملیت | آمریکایی |
شهروندی | ایالت نیویورک، ایالات متحده آمریکا |
محل تحصیل | دانشگاه ییل (لیسانس و فوق لیسانس) دانشگاه میشیگان (دکترا) |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | روانشناسی |
محل کار | دانشگاه مینهسوتا دانشگاه کلمبیا |
استاد راهنما | لئون فستینگر |
دانشجویان دکتری | Richard E. Nisbett |
استنلی شَکتر (انگلیسی: Stanley Schachter؛ ۱۵ آوریل ۱۹۲۲ – ۷ ژوئن ۱۹۹۷) یک دانشمند، پژوهشگر و متخصص برجستهٔ روانشناسی و روانشناسی اجتماعی اهل ایالات متحده آمریکا بود.
شهرت او به واسطهٔ نظریه دو عاملی هیجان است که در سال ۱۹۶۲ میلادی بههمراه جروم ای. سینگر ارائه شد. او همچنین پژوهشهای فراوانی در زمینهٔ چاقی، پویایی گروه، ترتیب تولد و سیگار کشیدن دارد.
بر پایهٔ گزارش مجله روانشناسی عمومی، او هفتمین روانشناس قرن بیستم از لحاظ بیشترین استناد در مقالات روانشناسی است.[۱]
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون کمکهزینه گوگنهایم و برنامه فولبرایت شدهاست.
منابع
[ویرایش]- ↑ Haggbloom, Steven J.; Warnick, Jason E.; Jones, Vinessa K.; Yarbrough, Gary L.; Russell, Tenea M.; Borecky, Chris M.; McGahhey, Reagan; et al. (2002). "The 100 most eminent psychologists of the 20th century". Review of General Psychology. 6 (2): 139–152. doi:10.1037/1089-2680.6.2.139.
{{cite journal}}
: Explicit use of et al. in:|last2=
(help)
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Stanley Schachter». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۸ نوامبر ۲۰۱۸.