گروور کلیولند - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گروور کلیولند
گروور کلیولند
۲۲مین و ۲۴مین رئیس‌جمهور آمریکا
دوره مسئولیت ۴ مارس ۱۸۹۳ – ۴ مارس ۱۸۹۷
معاون رئیس‌جمهور	آدلی استیونسون یکم
پس از	بنجامین هریسون
پیش از	ویلیام مک‌کینلی
دوره مسئولیت ۴ مارس ۱۸۸۵ – ۴ مارس ۱۸۸۹
معاون رئیس‌جمهور	توماس ای. هندریکس (۱۸۸۵) نداشت (۱۸۸۵–۱۸۸۹)
پس از	چستر آلن آرتور
پیش از	بنجامین هریسون
۲۸مین فرماندار نیویورک
دوره مسئولیت ۱ ژانویه ۱۸۸۳ – ۶ ژانویه ۱۸۸۵
معاون	دیوید بی. هیل
پس از	Alonzo B. Cornell
پیش از	دیوید بی. هیل
۳۴مین شهردار بافلو
دوره مسئولیت ۲ ژانویه ۱۸۸۲ – ۲۰ نوامبر ۱۸۸۲
پس از	Alexander Brush
پیش از	Marcus M. Drake
۱۷مین کلانتر شهرستان ایری، نیویورک
دوره مسئولیت ۱ ژانویه ۱۸۷۱ – ۱۸۷۳
پس از	Charles Darcy
پیش از	John B. Weber
اطلاعات شخصی
زاده	استیون گروور کلیولند ۱۸ مارس ۱۸۳۷ کالدول، نیوجرسی، آمریکا
درگذشته	۲۴ ژوئن ۱۹۰۸ (۷۱ سال) پرینستون، نیوجرسی، آمریکا
آرامگاه	قبرستان پرینستون، نیوجرسی
حزب سیاسی	حزب دموکرات
همسر(ان)	فرانسیس فالسوم کلیولند پرستون (ا. ۱۸۸۶–۱۹۰۸)
روابط	روز کلیولند، sister فیلیپا فوت، granddaughter
فرزندان	5, including Ruth ("Baby"), Esther, Richard
تخصص	سیاست‌مدار وکیل
امضا

استیون گروور کلیولند (به انگلیسی: Stephen Grover Cleveland) (زاده ۱۸ مارس ۱۸۳۷ – درگذشته ۲۴ ژوئن ۱۹۰۸) وکیل و سیاستمدار آمریکایی و بیست و دومین و بیست و چهارمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا بود.^[۱] او در سه دوره از انتخابات در سال‌های ۱۸۸۴، ۱۸۸۸ و ۱۸۹۲ برنده آرای مردمی شد و یکی از دو دموکراتی (در کنار توماس وودرو ویلسون) است که در دوره سیطرهٔ جمهوریخواهان از ۱۸۶۱ تا ۱۹۳۳ به قدرت رسیده‌است. او همچنین اولین و تا به امروز تنها رئیس‌جمهور در تاریخ آمریکاست که در دو دوره غیر متوالی به این منصب رسیده‌است.

کلیولند رهبر دمکرات‌های بوربونی حامی کسب‌وکاری بود که با تعرفه‌های بالا، نقره رایگان، تورم، امپریالیسم، یارانه دادن به کسب‌وکارها، کشاورزان یا کهنه‌سربازان مخالف بودند. نبرد او برای اصلاح سیاسی و محافظه‌کاری مالی او را تبدیل به نمادی برای محافظه کاری آمریکایی در آن دوران کرد.^[۲] کلیولند به خاطر صداقت، اتکای به نفس، راست‌کرداری و تعهد به اصول لیبرالیسم کلاسیک تحسین برانگیخت.^[۳] او با فساد سیاسی، جانبداری حزبی و سردمداری سیاسی مبارزه کرد. کلیولند به عنوان یک اصلاحگر از چنان اعتباری برخوردار بود که جناح هم نظر با او در حزب جمهوریخواه، موسوم به «ماگوامپ» ها از او در انتخابات ۱۸۸۴ حمایت کرد.^[۴]

با شروع دولت دوم او، دوره وحشت ۱۸۹۳ کشور را فراگرفت و باعث بروز یک رکود ملی شد که کلیولند از جلوگیری آن ناتوان ماند. این فاجعه حزب دمکرات را نابود کرد و راه را برای پیروزی سهمگین حزب جمهوریخواه در انتخابات ۱۸۹۴ و در دست گرفتن حزب دمکرات از سوی نقره خواهان و زراعت کاران شد. نتیجه یک تغییر راستای سیاسی بود که به نظام حزبی سوم پایان داد و نظام حزبی چهارم و عصر ترقی‌خواهی را شروع کرد.^[۵]

کلیولند سیاستگذاری نیرومند بود، و هدف انتقاد نیز قرار می‌گرفت. مداخلهٔ او در اعتصاب پولمن در ۱۸۹۴ و فعال نگه داشتن راه‌آهن خشم سندیکاها را در سطح کشور و نیز حزب را در ایلینوی برانگیخت؛ حمایت او از استاندارد طلا و مخالفت با نقره رایگان جناح زراعت کار حزب دمکرات را دشمن او کرد.^[۶] منتقدان شکایت کردند که کلیولند در دور دوم خود ابتکار اندکی داشته و به نظر می‌رسد منکوب فجایع اقتصادی کشور—رکود اقتصادی و اعتصاب ها— شده‌است.^[۶] با این وجود شهرت او به خاطر پاکدامنی و شخصیت نیکو با وجود دشواری‌های دور دوم او باقی ماند. الن نوینس زندگی‌نامه‌نویس نوشت «در مورد گروور کلیولند، بزرگی در ویژگی‌های معمولی است تا غیرمعمولی. او ویژگی نداشت که هزاران نفر دیگر از آن بی‌بهره باشند. او از صداقت، شجاعت، سرسختی، استقلال و عقل سلیم بهرمند بود؛ ولی آن‌ها را به درجه‌ای داشت که دیگران ندارند.»^[۷] امروزه بیشتر مورخین او را رهبری موفق می‌دانند و عموماً در بین سطح دوم رؤسای جمهور آمریکا طبقه‌بندی می‌کنند.

زندگی‌نامه[ویرایش]

کلیولند در سال ۱۸۸۴ توانست حمایت دموکرات‌ها را برای نامزدی در انتخابات جلب کند. او اگرچه در میان افکار عمومی آمریکااز محبوبیت بالایی برخوردار نبود، اما در انتخابات ۱۸۸۴ با جلب نظر جمهوریخواهان مستقل به ریاست جمهوری آمریکا رسید. وی ۴ سال بعد رقابت برای کسب مجدد این جایگاه را به «بنیامین هریسون»، از حزب جمهوریخواه، واگذار کرد اما در دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری بار دیگر توانست وارد کاخ ریاست جمهوری شود. پیروزی در نزاع مرزی با انگلیس در ونزوئلا از جمله دستاوردهای وی در سیاست خارجی بود.

منابع[ویرایش]

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به گروور کلیولند در ویکی‌گفتاورد موجود است.

• بنانج، حسن. کاخ سفیدی‌ها؛ شرح حال ۴۱ رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، ۱۴ آبان ۸۴ (۴ نوامبر ۲۰۰۵)، روزنامهٔ شرق.