اسم مرکب - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اسم مرکب یکی از چهار گروه واژگان فارسی از نظر ساختاری است.[۱] این اسم‌ها از دو یا چند جزء دارای معنای مستقل تشکیل شده که هر یک از آن‌ها به تنهایی کاربرد و معنا دارند. یعنی پسوند ، میانوند یا پیشوند ندارد. همانند کتابخانه، سفیدرود، چهل چراغ و….[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. زبان فارسی، کتاب درسی سال اول متوسطه، وزارت آموزش و پرورش-دفتر برنامه‌ریزی و تألیف کتب درسی، چاپ چهاردهم، ۱۳۸۹درس دوازدهم:گروه اسمی، ص ۶۱
  2. زبان فارسی، کتاب درسی سال اول متوسطه، وزارت آموزش و پرورش-دفتر برنامه‌ریزی و تألیف کتب درسی، چاپ چهاردهم، ۱۳۸۹درس دوازدهم:گروه اسمی، ص ۶۲
  • لغت نامه دهخدا. دکتر محمد علی پور مشهد امامت چاپ دوم ۱۳۷۸.
    • دستور زبان فارسی، دکتر تقی وحیدیان کامیار، تهران، امیرکبیر، ۱۳۴۳.
  • دستور مفصل امروز، دکتر خسرو فرشیدورد، تهران، انتشارات سخن، چاپ اول، ۱۳۸۲.
  • لغت‌نامه دهخدا
  • فرهنگ معین