اِسپَنوی ، در شاهنامه همسر تژاو تورانی است. او را دختر افراسیاب نیز دانسته‌اند. کیخسرو برای آورندهٔ او پاداش‌هایی ارزنده برگزید.
بیژن پس از نبردِ کاسه رود و بعد از گریختن تژاو[۱] اسپنوی را گرامی داشت و او را به نزد شاه فرستاد.
اسپنوی در شاهنامه [ ویرایش ] فردوسی ، در جاهایی از شاهنامه از اسپنوی یاد می‌کند. از جمله:
یکی ماهروئیست، نام اسپنوی پری پیکر و دلبر و مُشک‌بوی [۲]
حکیم طوس در شاهنامه در قسمت شمردن کیخسرو پهلوانان را، مفصل از اسپنوی و مقام منزلت ایشان سخن می‌راند. این قسمت از گزارش راجع به آمار جنگجویان اقوام و قبایل ایران است که بدستور کیخسرو موبدان فهرستی تهیه می‌نمایند در این فهرست خویشان و کسان کیکاووس نزدیک به صد و ده جنگجو است و متعاقب آن جنگجویان سایر ولایات ذکر می‌گردد.
به گنجور فرمود پس شهریار که آرد دو صد جامهٔ زرنگار صد از خزّ و دیبا و صد پرنیان دو گلرخ به زنّار بسته میان چنین گفت کاین هدیه آن را دهم وزان پس بدو نیز دیگر دهم که تاج تژاو آورد پیش من وگـر پیـش ایـن نـامـدار انـجـمـن که افراسیابش به سر بر نهاد ورا خواند بیدار و فرّخ‌نژاد پرستنده‌ای دارد او روز جنگ کز آواز او رام گردد پلنگ به رخ چون بهار و به بالا چو سرو میانش چو غرو و به رفتن تذرو یکی ماهرویست نام اسپنوی سمن پیکر و دلبر و مشک‌بوی نباید زدن چون بیابدش تیغ که از تیغ باشد چنان رخ دریغ به خم کمند ار گرفته کمر بدان‌سان بیارد مر او را به بر
↑ شوهر اسپنوی ↑ پارسی نگاشتهٔ شاهنامهٔ فردوسی، صفحه: ۶۲۳ پیوند به بیرون [ ویرایش ]
French
Deutsch.png)
