الکساندر لوکاشنکو - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

الکساندر لوکاشنکو
الکساندر لوکاشنکو در ۲۰۲۳
رئیس‌جمهور بلاروس
آغاز به کار
۲۰ ژوئیه ۱۹۹۴
نخست‌وزیر
پس ازمایچیسلو خیب (رئیس شورای عالی بلاروس)
رئیس شورای عالی دولتی اتحادیه دولت
آغاز به کار
۲۶ ژانویه ۲۰۰۰
پس ازسمت ایجاد شده
جانشین شورای عالی بلاروس
دوره مسئولیت
۱۹۹۰ – ۱۹۹۴
اطلاعات شخصی
زاده
الکساندر گریگوریویچ لوکاشنکو

۳۰ اوت ۱۹۵۴ ‏(۶۹ سال)
کوپیس، بلاروس شوروی
حزب سیاسی
همسر(ان)گالینا لوکاشنکو (گالینا زِلنِروویچ) (۱۹۷۵ تا کنون)
فرزندانسه پسر:
ویکتور (متولد ۱۹۷۵)،
دمیتری (متولد ۱۹۸۰)،
نیکلای (متولد ۲۰۰۴) (از ایرینا آبِلسکایا)
وبگاه
خدمات نظامی
وفاداری
خدمت/شاخه
سال‌های خدمت
  • ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۷
  • ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۲

الکساندر گریگوریویچ لوکاشنکو (به روسی: Александр Григорьевич Лукашенко) (زاده ۳۰ اوت ۱۹۵۴)، یک سیاستمدار، افسر ارتش و پرسنل نظامی بلاروسی است که از زمان تشکیل نهاد ریاست‌جمهوری در ۳۰ سال پیش از ۲۰ ژوئیه ۱۹۹۴ تاکنون اولین و تنها رئیس جمهور بلاروس بوده است.

لوکاشنکو مخالف شوک‌درمانی اقتصاد در دوران گذار پس از شوروی بود، براین باور بود که شوک درمانی باعث می‌شود تا جامعه نوعی از سرمایه‌داری مقررات زدایی شده را بپذیرد، این سیاست در کوتاه مدت به‌طور کلی بلاروس را از رکود اقتصادی مانند سایر کشورهایی که پس از اتحاد جماهیر شوروی مانند روسیه درگیر رکود شدند را در امان نگه داشت. او همچنین از مالکیت دولتی صنایع مهم در بلاروس حمایت کرده‌است. دولت لوکاشنکو همچنین برخی از نمادهای دوران اتحاد جماهیر شوروی را که می‌توان آن را در نشان و پرچم بلاروس مشاهده کرد، پس از همه‌پرسی سال ۱۹۹۵، حفظ کرد. به دنبال همین همه‌پرسی و در پی انحلال شورای عالی بلاروس، قدرت بیشتری به لوکاشنکو داده شد، روابط اقتصادی بلاروس با روسیه تقویت شد و سرانجام منجر به ایجاد کشور متحد با روسیه شد. این اتحاد به بلاروسی‌ها امکان داد تا آزادانه به روسیه سفر کنند، کار کنند و تحصیل کنند و بالعکس. با این حال، روابط با روسیه در دوران تصدی لوکاشنکو، مانند جنگ‌های شیر،[۱] همیشه حسنه نبوده‌است.

لوکاشنکو که خود را یک دیکتاتور می‌داند [۱] در صدر یک دولت استبدادی قرار دارد و رسانه‌ها اغلب از او به‌عنوان «آخرین دیکتاتور اروپا» یاد می‌کنند.[۲] ناظران بین‌المللی انتخابات را در این کشور آزاد و عادلانه ارزیابی نکردند، وی مخالفان حکومت خود را سرکوب می‌کند و رسانه‌ها نیز آزاد نیستند.[۳][۴] از سال ۲۰۰۶، اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا گاهی لوکاشنکو و سایر مقامات بلاروسی را به‌دلیل نقض حقوق بشر تحریم کرده‌اند.[۵][۶][۷]

نحوه رسیدگی دولت او به بیماری دنیاگیری کروناویروس کووید ۱۹ در بلاروس منجر به نارضایتی گسترده مردم نسبت به دولت وی شد. انتخابات مناقشه برانگیز ریاست جمهوری بلاروس در ۲۰۲۰ نیز منجر به اتهامات گسترده‌ای در مورد تقلب در آرای انتخابات شد، این موضوع به شدت اعتراضات ضد دولتی را تقویت کرد تا جایی که لوکاشنکو اکنون با مخالفت بی‌سابقه‌ای با حکومت خود روبرو است.[۸] پس از رقابت انتخاباتی، لوکاشنکو توسط اتحادیه اروپا و ایالات متحده به‌عنوان رئیس‌جمهور قانونی بلاروس شناخته نمی‌شود.[۹][۱۰]

ششمین دوره ریاست‌جمهوری (۲۰۲۰ – زمان حال)[ویرایش]

در ۹ اوت ۲۰۲۰، طبق پیش‌بینی‌های اولیه، لوکاشنکو برای ششمین دوره به عنوان رئیس‌جمهور بلاروس انتخاب شد.[۱۱]

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ "The milk split by the milk war". POLITICO (به انگلیسی). 2009-06-24. Retrieved 2020-11-08.
  2. ↑ Tharoor, Ishaan. "Analysis | Can people power topple Europe's 'last dictator'?". Washington Post (به انگلیسی). Retrieved 24 August 2020."Profile: Alexander Lukashenko". BBC News. BBC. 9 January 2007. Retrieved 7 August 2014. '..an authoritarian ruling style is characteristic of me [Lukashenko]'Levitsky, Steven; Way, Lucan A. (2010). "The Evolution of Post-SovietCompetitive Authoritarianism". Competitive Authoritarianism: Hybrid Regimes after the Cold War. Problems of International Politics. Cambridge: Cambridge University Press. p. 203. ISBN 978-1-139-49148-8. Retrieved 12 June 2020. Unlike his predecessor, Lukashenka consolidated authoritarian rule. He censored state media, closed Belarus's only independent radio station [...]."One Week After Election, Belarus Sees Giant Protests Against 'Europe's Last Dictator'". NPR.org (به انگلیسی). Retrieved 24 August 2020.
  3. ↑ Jones, Mark P. (2018). Herron, Erik S; Pekkanen, Robert J; Shugart, Matthew S (eds.). "Presidential and Legislative Elections". The Oxford Handbook of Electoral Systems (به انگلیسی). doi:10.1093/oxfordhb/9780190258658.001.0001. ISBN 978-0-19-025865-8. Retrieved 21 May 2020. unanimous agreement among serious scholars that... Lukashenko's 2015 election occurred within an authoritarian context.Levitsky, Steven (2013). Competitive authoritarianism: hybrid regimes after the Cold War. Cambridge University Press. pp. 4, 9–10, 21, 70. ISBN 978-0-521-88252-1. OCLC 968631692.Crabtree, Charles; Fariss, Christopher J.; Schuler, Paul (2016). "The presidential election in Belarus, October 2015". Electoral Studies (به انگلیسی). 42: 304–307. doi:10.1016/j.electstud.2016.02.006. ISSN 0261-3794. S2CID 155377250."Belarus strongman Lukashenko marks 25 years in power | DW | 10 July 2019". Deutsche Welle (به انگلیسی). Retrieved 21 May 2020.
  4. ↑ "Belarus leader dismisses democracy even as vote takes place". AP NEWS. 17 November 2019. Retrieved 21 May 2020.Rausing, Sigrid (7 October 2012). "Belarus: inside Europe's last dictatorship". The Guardian. London. Retrieved 7 August 2014."World Report 2020: Rights Trends in Belarus". Human Rights Watch (به انگلیسی). 10 December 2019. Retrieved 21 May 2020."Human rights by country – Belarus". Amnesty International Report 2007. Amnesty International. 2007. Archived from the original on 12 December 2007. Retrieved 22 December 2007.
  5. ↑ "COUNCIL DECISION 2012/642/CFSP concerning restrictive measures against Belarus". Official Journal of the European Union. Council of the European Union. 15 October 2012. Retrieved 7 January 2013.
  6. ↑ Department of the Treasury (5 December 2012). "Belarus Sanctions". Government of the United States. Retrieved 7 January 2013.
  7. ↑ "EU slaps sanctions on Belarus leader Lukashenko for crackdown". BBC. 6 November 2020.
  8. ↑ "Belarus President Alexander Lukashenko under fire". BBC News. 11 September 2020.
  9. ↑ "El Pais interview with HR/VP Borrell: "Lukashenko is like Maduro. We do not recognize him but we must deal with him"". eeas.europa.eu. 24 August 2020.
  10. ↑ Dave Lawler, U.S. no longer recognizes Lukashenko as legitimate president of Belarus, Axios (September 24, 2020).
  11. ↑ Observers deplore Belarus vote

منابع[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=الکساندر_لوکاشنکو&oldid=39084354»