انسجام - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

انسجام

انسجام (به انگلیسی: Coherence ,Coherency) انسجام عدم تناقض در اجزاء یک نظام یا یک برهان است.

به معنی ارتباط افکار در ذهن است.

پیوستگی مطالب خوانده شده، و نوشته شده در یک کتاب انسجام می‌باشد. در مقابل تفرقه و پراکندگی است.

اگر بگویند انسانی دارای افکار منسجم است، مقصود این است که افکار او توافق و سازگاری منطقی دارد.[۱]

طبیعت عقل چنین است که تفکرات آن با هم سازگار باشد.

انسجام در مقابل اضطراب و از هم پاشیدگی قرار دارد و جایگاه اضطراب و دلواپسی برای انسان، صفت ناپسندی است.

منابع[ویرایش]

  1. جمیل صلیبا - منوچهر صانعی دره بیدی، فرهنگ فلسفی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶ صفحهٔ ۱۵۲