انقلاب کمونیستی چین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

انقلاب کمونیستی چین
بخشی از جنگ داخلی چین

ارتش آزادی‌بخش خلق در آوریل ۱۹۴۹ کاخ ریاست جمهوری را در نانجینگ به اشغال خود درآورد.
تاریخ
  • ۱۹۴۶-۱۹۵۰
موقعیت
چین
نتایج
طرف‌های درگیر
  • حزب کمونیست چین
  • Communist Militia
  • پس از ۱۹۴۷:
  • ارتش آزادی‌بخش خلق
    پس از ۱۹۴۹ ایجاد شد:
  •  چین After Oct.1, 1949
  •  جمهوری چین (۱۹۴۹–۱۹۱۲)
  • کومینتانگ
  • ارتش آزادیبخش ملی
  • پس از ۱۹۴۷ قانون اساسی:
  • نیروهای مسلح جمهوری چین
  • پس از نقل مکان سال ۱۹۴۹ به تایوان:

    فرماندهان و رهبران
  • مائو تسه‌تونگ رئیس
  • چو ته
    فیلد مارشال
  • چیانگ کای‌شک رئیس جمهور و دبیرکل کومینتانگ
  • قوا
  • ۱٬۲۷۰٬۰۰۰ عادی (۱۹۴۵-۰۹)[۱]
  • ۲٬۸۰۰٬۰۰۰ عادی(۱۹۴۸–۰۶)
  • ۴٬۰۰۰٬۰۰۰ عادی(۱۹۴۹–۰۶)
  • تلفات و خسارات
    ۱٫۵ میلیون در سه کارزار[۲]

    انقلاب کمونیستی چین اوج حرکت حزب کمونیست چین به سوی کسب قدرت از زمان تأسیس آن در سال ۱۹۲۱ و دومین بخش از جنگ داخلی چین بود. در رسانه‌های رسمی، به این دوره جنگ آزادسازی گفته می‌شود.

    جستارهای وابسته[ویرایش]

    منابع[ویرایش]

    1. http://news.sohu.com/20081024/n260231630.shtml
    2. Michael Lynch (2010). The Chinese Civil War 1945-49. Osprey Publishing. p. 91. ISBN 978-1-84176-671-3. Archived from the original on 2 January 2016. Retrieved 19 January 2016.