French
Deutschباستان‌شناسی محیطی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
باستان‌شناسی محیطی (Environmental archaeology) شاخه‌ای از باستان‌شناسی است که برای بازیابی و بازسازی شرایط محیطی محوطه‌های باستانی و درک اثر متقابل محیط زیست و فرهنگ بر یکدیگر به مطالعهٔ بقایای گیاهی و جانوری در بافت باستان‌شناختی می‌پردازد.[۱]
مطالعهٔ گذشتهٔ اقتصادی، سیاسی و رفتار مناسکی انسان از طریق گردآوری و تحلیل بقایای محیطی (برای نمونه استخوان‌های جانوران، خاک‌ها، بقایای گیاهی)، باستان‌شناسی محیطی را تشکیل می‌دهد.[۲]
سه حوزهٔ مهم در پژوهش‌های رایج در باستان‌شناسی محیطی عبارتند از: گیاه‌باستان‌شناسی، جانور‌باستان‌شناسی، زمین‌باستان‌شناسی
منابع[ویرایش]
- ↑ واژه‌های مصوّب فرهنگستان تا پایان سال ۱۳۸۹ (مجموع هشت دفتر فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان)
- ↑ قاسمی، سمیرا: باستان‌شناسی محیطی بایگانی‌شده در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine. بازدید: دسامبر ۲۰۱۳.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- What is Environmental Archaeology?
- A-Z of Archaeology: S - Seeds (Botanical Remains)
- A-Z of Archaeology: T - Taphonomy (Site Formation Processes)
- Aspects of Archaeology: Archaeozoology
- Animals, Food and Ancient Culture
- Association for Environmental Archaeology
- Historic England - Environmental Archaeology
- Archaeology Data Service - Environmental Archaeology Bibliography
- Environmental Archaeology - Theory and Practice: Looking Back, Moving Forwards - open access themed issue