بانوی گُردوی، در شاهنامه نام همسر گردوی است که نامهٔ گردوی را با مُهر خسروپرویز به نزد بانو گردیه برد تا او را به کشتن همسرش گستهم ترغیب کند سپس به عقد خسروپرویز در آید. گردیه خواهر بهرام چوبین و گردوی محسوب میشد. حکیم فردوسی در این بیت شاهنامه که آن را از قول گردوی یعنی همسر این زن بیان کرده، به وی اشارهای تلویحی دارد:
به خواهر فرستم زن خویش را | | کنم دور زین در، بداندیش را [۱] |
جستارهای وابسته[ویرایش]
- ↑ پارسی نگاشتهٔ شاهنامهٔ فردوسی، صفحه: ۶۳۴
- حسین، الهی قمشهای (۱۳۸۶). شاهنامه فردوسی. ترجمهٔ ناهید فرشادمهر. تهران: نشر محمد. شابک ۹۶۴-۵۵۶۶-۳۵-۵.
- پارسی نگاشتهٔ شاهنامه، نگارش: فرانک دوانلو، انتشارات آهنگ قلم، چاپ سوم، ۱۳۸۷ (با اندکی تغییر)
پیوند به بیرون[ویرایش]