بَرمایَه (پرمایه) که به ندرت با ضمّ نخست و به صورت پُرمایَه نیز خوانده شده‌است، در شاهنامه نام یکی از برادران فریدون است. بر اساس روایت فردوسی، برمایه و کیانوش، برادران مهتر فریدون بودند که به فرمان او آهنگران را گرد آوردند تا گرز گاوسر را بسازند. آنگاه دو برادر نیکخواه با فریدون برای برانداختن ضحاک تازی همراه شدند.
عاقبت شک و تردید در دل برمایه و کیانوش ریشه دواند و با تصوّر اینکه آموخته‌های برادرشان، اهریمنی است به نابودی برادر کمر بستند. پس بر کوه برآمدند از آن بالا رفتند و سنگی گران به سوی برادر که در خواب بود رها نمودند. فریدون فره ایزدی داشت، با همان نیروی ایزدی، سنگ را در جای خود نگاه داشت و چنین شد که برادران دریافتند که آموخته‌های فریدون از سروش و اهورایی است. فردوسی در بیت زیر، از برادران فریدون، از جمله برمایه چنین یاد کرده‌است:
French
Deutsch
