تاج - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تاج ناپلئون بناپارت نخستین امپراتور فرانسه

تاج (معرب:شده واژه پهلوی تاگ ودر پارسی نو تاژ شده)[۱] یک کلاه نمادین است که توسط پادشاهان و ملکه‌ها (شهبانوها) به سر گذاشته می‌شود تا نشانه‌ای از رسمیت آنان باشد. تاج‌ها معمولاً به جواهرات مزین می‌شوند.

به آیینی که در آن برای نخستین‌بار بر سر یک پادشاه یا ملکه تاج گذاشته می‌شود، آیین تاجگذاری می‌گویند. تاج‌های ویژهٔ شاهنشاهان ایران باستان با نام دیهیم نیز شهرت دارند. در ادبیات فارسی تاجور و تاجدار مترادف‌هایی برای شاه هستند.

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Saleminejad, Hossein. "معنی تاگ ور | لغت‌نامه دهخدا". www.vajehyab.com (به انگلیسی). Retrieved 2018-07-19.

ویکی‌پدیای انگلیسی