تبارنامه ساسانیان - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خاندان ساسان از خاندان‌های جنوب غربی ایران بودند که از سال ۲۲۴ تا ۶۵۱ میلادی بر ایران فرمان راندند، تا اینکه در حمله اعراب به ایران سرنگون شدند. پس از سقوط آنها، بازماندگانشان، یا حداقل کسانی که ادعا می‌کردند از تبار این خاندان هستند، بر گوشه و کنارهایی از ایران فرمان راندند که سلسله گاوبارگان، پادوسبانیان[۱][۲][۳]، باوندیان،[۴]شروان‌شاهان از آن جمله هستند. همچنین پیروز سوم فرزند یزدگرد در سال ۶۵۸ میلادی و پس از او فرزندش نرسی (نوه یزدگرد سوم) در سال ۶۷۹ میلادی دولت پارسی زرنگ را در سیستان تأسیس و تا مدتی به نام یزدگرد سوم سکه ضرب می‌کردند.

تبارنامه[ویرایش]

وه‌آفرید
ساسان
بابک پدر اردشیردینَگ
شاپوراردشیر بابکان
(۲۴۲–۲۲۴)		بلاش
شاپور یکم
(۲۷۰–۲۴۰)		اردشیر
هرمز یکم
(۲۷۱–۲۷۰)		بهرام یکم
(۲۷۴–۲۷۱)		نرسه
(۳۰۲–۲۹۳)		شاپور میشانشاهآذرآناهید
هرمزهرمزکاودابختبهرامشاپورپیروزشاپوردختک
هرمزکبهرام دوم
(۲۹۳–۲۷۴)		هرمز دوم
(۳۰۹–۳۰۲)		هرمزدختک
بهرام سوم
(۲۹۳)		آذرنرسه
(۳۰۹)		هرمزاردشیر دوم
(۳۸۳–۳۷۹)		شاپور دوم
(۳۷۹–۳۰۹)		آذرفرازگردجاماسپآسای‌دختهرمزدختشاپور سکانشاهشاهزاده بی‌نام
زروان‌دختشاپور سوم
(۳۸۸–۳۸۳)
بهرام چهارم
(۳۹۹–۳۸۹)		یزدگرد یکم
(۴۲۰–۳۹۹)
خسرو
(۴۲۰)		شاپور چهارم
(۴۲۰)		بهرام گور
(۴۳۸–۴۲۰)		نرسه
یزدگرد دوم
(۴۵۷–۴۳۸)		شاهزاده بی‌نام
شاهزاده بی‌نامهرمز سوم
(۴۵۹–۴۵۷)		پیروز یکم
(۴۸۴–۴۵۹)		بلاش
(۴۸۸–۴۸۴)		زریر
(† ۴۸۵)		واچه دوم
بالین‌دخت
قباد یکم
(۴۹۶–۴۸۸, ۵۳۱–۴۹۸)		جاماسپa[›]
(۴۹۹–۴۹۶)		پیروزدخت
کاووس
(† ۵۳۰/۵۳۷)		جاماسپ
(† ۵۳۲)		خشایارانوشیروان
(۵۷۹–۵۳۱)		نرسینیون‌دخت
شاپورقبادپیروز
گیل گیلانشاه
نوشزادهرمز چهارم
(۵۹۰–۵۷۹)		ویستهمb[›]
(۵۹۶–۵۹۰/۱ یا ۶۰۵–۶۰۰)		یزدان‌دار
خسرو پرویز
(۶۲۸–۵۹۰)		قبادمیرهرانc[›]کهردختd[›]
شیرویه
(۶۲۸)		آزرمی‌دخت
(۶۳۱–۶۳۰)		مردان‌شاه
(† ۶۲۸)		جوانشیرخسرو سوم
(۶۳۰)		شاپور شهروراز
(۶۳۰)		پیروز دوم
(۶۳۰)		خسرو پنجم
(۶۳۱)
پوراندخت
(۶۳۰–۶۲۹, ۶۳۲–۶۳۱)		فرخزاد خسرو پنجم
(۶۳۱)		شهریار
(† ۶۲۸)		شاهزاده بی‌نام
اردشیر سوم
(۶۲۹–۶۲۸)		هرمز ششم
(۶۳۱–۶۳۰)
یزدگرد سوم
(۶۳۲–۶۵۱)
پیروز سوم
(۶۷۷–۶۵۱)		بهرام هفتمایزدان‌داد
نرسی
(۶۷۷–؟)		خسرو ششم

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

همچنین ببینید: منبع‌شناسی تاریخ ساسانی
  1. ↑ اولیاالله آملی، مولانا (١٣٤٨). تاریخ رویان. ج. صفحات ۱۲۰ و ۱۲۱. به کوشش به تصحیح منوچهر ستوده. انتشارات بنیاد فرهنگ ایران.
  2. ↑ اعظمی سنگسری، چراغعلی (١٣۵٤). گاوبارگان پادوسبانی از ٢٢ تا ١٠٠٦ هجری. شرکت افست.
  3. ↑ «گاو بارگان پادوسپانی (بازماندگان ساسانی در رویان) (از 22 تا 1006 هجری)، چراغعلی اعظمی سنگسری،». پرتال جامع علوم انسانی.
  4. ↑ ĀL-E BĀVAND (BAVANDIDS), a dynasty ruling Ṭabarestān (Māzandarān) from at least the 2nd/8th century until 750/1349. It claimed descent from Bāv, allegedly a grandson of Kāʾūs, son of the Sasanian king Kavāḏ. J. Markwart (Ērānšahr, p. 128) suggested that the family may rather be descended from a Zoroastrian priest of Ray at the turn of the 6th century. According to the legendary prehistory of the dynasty, Bāv came to Ṭabarestān at the time of the Arab conquest of Iran and was elected by the people as their ruler. He expelled the Arab intruders and reigned for fifteen years before being murdered. His son Sohrāb (Sorḵāb) afterwards was crowned king in Perīm (later Ferīm) and built a palace nearby. Ferīm on Šahrīārkūh in the eastern mountain range of Ṭabarestān became the residential town of the early Bavandids. The dynasty is commonly divided into three successive branches., W. Madelung, “ĀL-E BĀVAND,” Encyclopædia Iranica, I/7, pp. 747-753; an updated,” Encyclopædia Iranica, online edition
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=تبارنامه_ساسانیان&oldid=38078905»