تغییر اجباری دین - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نماد تغییر اجباری دین

تغییر اجباری دین، گرویدن اجباری دین یک نوع تغییر دین یا پذیرش فلسفه برخلاف اراده خود است، که معمولاً در نتیجه تهدید به مجازات دنیوی یا آزار اتفاق می‌افتد. این نتایج ممکن است از دست دادن شغل یا انزوای اجتماعی، شکنجه یا مرگ باشند.[۱] کسی که مجبور به گرویدن به یک دین یا بی‌دینی شده‌است، ممکن است به‌طور پنهانی به اعتقادات و اعمالی که در ابتدا در او وجود داشته پایبند باشد، در حالی که ظاهراً مانند یک معتقد به یک دین دیگر رفتار می‌کند. یهودیت مخفی، مسیحیت مخفی، مسلمانی مخفی و پیگنیسم مخفی نمونه‌های تاریخی هستند.

یهودیت[ویرایش]

در زمان حشمونیان پادشاهی ادومها بسته به منبع، با تهدید به تبعید یا مرگ مجبور به گرویدن به یهودیت شدند.[۲][۳] هارولد دبلیو آتریج در یوسبیوس، مسیحیت و یهودیت ادعا می‌کند که روایت یوسف فلاوی دقیق بوده و الکساندر یانائوس (حدود ۸۰ پیش از میلاد) شهر پلا، اردن در موأب، را ویران کرده‌است؛ زیرا ساکنان از پذیرش آداب و رسوم ملی یهودیان خودداری کردند.[۴] موریس سارتر در مورد سیاست یهودی سازی اجباری اتخاذ شده توسط هورکانوس، اریستوبولوس یکم و الکساندر یانائوس" می‌نویسد، که «به مردم تسخیر شده یک انتخاب بین اخراج یا تغییر دین را پیشنهاد دادند.»[۵] ویلیام هوربری فرض می‌کند که جمعیت کوچک یهودی موجود در گالیله سفلی با تغییر دین اجباری در حدود ۱۰۴ قبل از میلاد به‌طور گسترده گسترش یافته‌است.[۶]

در سال ۲۰۰۹، بی‌بی‌سی ادعا کرد که در سال ۵۲۴ پس از میلاد حمیر که یهودیت را به عنوان دین دولتی «دفاکتو» دو قرن پیش از آن به رهبری پادشاه یوسف پذیرفته بود. ذونواس، به ساکنان روستایی در منطقه کنونی عربستان سعودی پیشنهاد داده بود که بین گرویدن به یهودیت یا مرگ انتخاب کنند و در آن زمان ۲۰۰۰۰ مسیحی قتل‌عام شدند.[۷] در زمان سلطنت ذو نواس، یک فرایند انتقال قدرت سیاسی آغاز شد و در طی آن، پادشاهی هیمیاری خراج‌گزار امپراتوری اکسوم شد که مسیحیت را به عنوان دین رسمی خود دو قرن قبل از آن پذیرفته بود. این روند در زمان سلطنت مادیکاریب یفور (۵۱۹–۵۲۲)، مسیحی که توسط اکسومیان منصوب شده بود، تکمیل شد. پس از کشتن پادگان آکسومیت در ظفار، یمن، یک کودتا روی داد و ذو نواس قدرت را به دست گرفت. یک ژنرال علیه شهر نجران، یک واحه عمدتاً مسیحی، با تعداد زیادی یهودی فرستاده شد که از به رسمیت شناختن اقتدار او خودداری کردند. ژنرال راه کاروانی را که نجران را به عربستان شرقی متصل می‌کرد مسدود کرد و همچنین جمعیت مسیحی نجران را مورد آزار و اذیت قرار داد.[۸][۹][۱۰] کمپین ذو نواس در نهایت بین ۱۱۵۰۰ تا ۱۴۰۰۰ کشته و تعداد مشابهی اسیر گرفت.[۱۱] خشکسالی شدید در قرن ششم پادشاهی حمیر را تضعیف کرد و به فتح نهایی آن توسط امپراتوری اکسوم در سال ۵۲۵ کمک کرد.[۱۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Forced conversion». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۱ مارس ۲۰۱۳.
  2. ↑ Flavius Josephus Antiquities 13.257–258
  3. ↑ Aristobulus
  4. ↑ Harold W. Attridge, Gōhei Hata (eds). Eusebius, Christianity, and Judaism Wayne State University Press, 1992: p. 387
  5. ↑ موریس سارتر. The Middle East Under Rome. Harvard University Press, 2005: p. 15
  6. ↑ William Horbury. The Cambridge History of Judaism 2 Part Set: Volume 3, The Early Roman Period Cambridge University Press, 1999: p. 599
  7. ↑ "Historians back BBC over Jewish massacre claim | The Jewish Chronicle". Thejc.com. 2009-09-18. Retrieved 2014-06-06.
  8. ↑ G.W. Bowersock, The Rise and Fall of a Jewish Kingdom in Arabia, مؤسسه مطالعات پیشرفته، Princeton, 2011, [۱] بایگانی‌شده در ۲۰۱۲-۰۱-۲۸ توسط Wayback Machine; The Adulis Throne, Oxford University Press, in press.
  9. ↑ Bantu, Vince L. (2020-03-10). A Multitude of All Peoples: Engaging Ancient Christianity's Global Identity (به انگلیسی). InterVarsity Press. p. 141. ISBN 978-0-8308-2810-4.
  10. ↑ Jacques Ryckmans, La persécution des chrétiens himyarites au sixième siècle, Nederlands Historisch-Archaeologisch Inst. in het Nabije Oosten, 1956 pp 1–24
  11. ↑ Christian Julien Robin,'Arabia and Ethiopia,'in Scott Johnson (ed.) The Oxford Handbook of Late Antiquity, انتشارات دانشگاه آکسفورد، 2012، صفحات 247- 333.p.282
  12. ↑ New Research Links Sixth-century Droughts to the Rise of Islam
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=تغییر_اجباری_دین&oldid=38265709»