تک‌چهره - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تصویر رابرت کارنلیس، نخستین عکس پرتره تاریخ عکاسی متعلق به ۱۸۳۹ میلادی (۱۷۵ سال پیش). عکس توسط خود رابرت کارنلیس گرفته شده است.

تک‌چهره‌نگاری[۱] به نمایش دادن یک تک‌چهره یا پُرتره (به فرانسوی: portrait) از یک شخص می‌گویند. این کار می‌تواند بر روی بوم نقاشی، عکس آنالوگ، عکس دیجیتال، به صورت تندیس و یا مجسمه و یا هرگونه دیگری از به تصویر کشیدن هنری باشد.

تعریف[ویرایش]

چهره‌نگاری‌های فراوانی از کسان گوناگون در موزه‌های جهان موجود است. گاهی یک نقاش از چهرهٔ خود نیز چهره‌نگاری می‌کند (خودنگاره) که از آن جمله آثاری از کمال الملک و رامبراند هستند. در نقاشی ایران کمال الملک از چهره نگاران بزرگ بوده و دارای چهره‌نگاری‌هایی از شاهانی چون ناصرالدین‌شاه و مظفرالدین شاه و احمد شاه است.

پرتره آدل بلوخ باوئر اول،‌ که بین سال‌های ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۷ میلادی تکمیل شده‌است. این اثر؛ اولین پرتره از دو نقاشیِ هَمسان هنرمند با یک مدل است که به عنوان یک طرحِ پایانی و کامل شناخته می‌شود.[۲]

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «تک‌چهره‌نگاری» [هنرهای تجسمی] هم‌ارزِ «portraiture»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر چهارم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۵۹-۱ (ذیل سرواژهٔ تک‌چهره‌نگاری)
  2. Partsch, Susanna. Klimt: Life and Work, p. 242. Bracken Books, London, 1989. ISBN 1 85170 286 5
  3. Vid. Ernst Gombrich, The History of Art, Phaidon Press Limited, 1995, Chapter 19