تیلور سوئیفت - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

برای آلبوم، تیلور سوئیفت (آلبوم) را ببینید.
تیلور سوئیفت
پرترهٔ سوئیفت با لباس مجلسی
سوئیفت در مراسم اهدای جوایز ام‌تی‌وی سال ۲۰۲۳
نام هنگام تولدتیلور آلیسون سوئیفت
زادهٔ۱۳ دسامبر ۱۹۸۹ ‏(۳۴ سال)
وست ردینگ، پنسیلوانیا، ایالات متحده
پیشه
  • خواننده-ترانه‌سرا
  • تهیه‌کننده
  • کارگردان
  • خوداشتغال
  • بازیگر
سال‌های فعالیت۲۰۰۴–اکنون
آثار
خویشاوندان
جایزه(ها)فهرست کامل
پیشه موسیقی
خاستگاهنشویل، تنسی، ایالات متحده
ژانر
ساز(ها)
ناشر(ان)
وبگاه

تیلور آلیسون سوئیفت (به انگلیسی: Taylor Alison Swift؛ زادهٔ ۱۳ دسامبر ۱۹۸۹) خواننده-ترانه‌سرای آمریکایی است. او سوژهٔ منفعت عمومی فراگیری بوده است و از سوی نشریات گوناگون، یکی از بزرگ‌ترین ترانه‌سرایان نامیده شده است. در کنار سبک هنری و مهارت کارآفرینی که بر صنعت موسیقی و فرهنگ مردمی تأثیر گذاشته، سوئیفت مدافع حقوق هنرمندان و توانمندسازی زنان به‌شمار می‌رود.

سوئیفت ترانه‌سراییِ حرفه‌ای را در ۱۴ سالگی آغاز کرد. او در ۲۰۰۵ با بیگ مشین رکوردز قرارداد بست و با آلبوم‌های تیلور سوئیفت (۲۰۰۶) و بی‌باک (۲۰۰۸) به‌عنوان خوانندهٔ کانتری پاپ شناخته شد. تک‌آهنگ‌های «اشک‌ها بر روی گیتارم»، «داستان عشق» و «تو مال منی» موفقیت‌های متقاطعی در فرمت‌های رادیوی کانتری و پاپ بودند و موجب شهرت سوئیفت شدند. او سبک‌های راک و الکترونیک را به‌ترتیب در آلبوم‌های بعدی‌اش، حالا صحبت کن (۲۰۱۰) و سرخ (۲۰۱۲) کاوش کرد. سرخ شامل نخستین ترانهٔ شمارهٔ یک سوئیفت در بیلبورد هات ۱۰۰، یعنی «دیگر هیچ‌وقت با هم نخواهیم بود» می‌شد. او با ۱۹۸۹ (۲۰۱۴) که آلبومی سینث-پاپ شامل ترانه‌های از نظر تجاری موفق «بندازش بره»، «فضای خالی» و «کینه» بود، خود را از کانتری به پاپ بازنگری کرد. نگاه موشکافانهٔ رسانه‌ها، الهام‌بخش اعتبار (۲۰۱۷) متأثر از هیپ هاپ و تک‌آهنگ شمارهٔ یک آن، «ببین مرا به چه کارهایی واداشتی» بود.

پس از بستن قرار داد با ریپابلیک رکوردز در ۲۰۱۸، سوئیفت آلبوم پاپ متنوع معشوق (۲۰۱۹) و مستند خودزندگی‌نامه‌ای خانم آمریکایی (۲۰۲۰) را منتشر کرد. او در آلبوم‌های سال ۲۰۲۰، فولکلور و اِوِرمور، سبک‌های ایندی فولک و در نیمه‌شب‌ها (۲۰۲۲)، سبک‌های الکتروپاپ عاری از مبالغه را کاوش کرد. در پی اختلافی با بیگ مشین، او چهار آلبوم مجدداً ضبط‌شده تحت عنوان فرعی نسخهٔ تیلور منتشر کرد. آلبوم‌های مذکور با ترانه‌های شمارهٔ یک «تابستان ظالم»، «کاردیگن»، «بید»، «ضدقهرمان»، «همه‌اش را خیلی خوب» و «الان همه‌چیز تموم شد؟» همراه بودند. تور دوره‌های او (۲۰۲۳–۲۰۲۴) و فیلم کنسرتی همراه آن به‌ترتیب پرفروش‌ترین تور و پرفروش‌ترین فیلم کنسرتی تاریخ شدند. سوئیفت ویدئوها و فیلم‌هایی مانند فولکلور: جلسه‌های استودیوی لانگ پاند (۲۰۲۰) و همه‌اش خیلی خوب: فیلم کوتاه (۲۰۲۱) را کارگردانی کرده است.

سوئیفت با فروش بیش از ۲۰۰ میلیون نسخه از آثارش تا سال ۲۰۱۹، یکی از پرفروش‌ترین موسیقی‌دانان جهان به‌شمار می‌رود. او استریم‌شده‌ترین هنرمند زن در اسپاتیفای و اپل میوزیک است و همچنین نخستین میلیاردری محسوب می‌شود که موسیقی منبع اصلی درآمدش بوده است. شش آلبوم او در هفتهٔ نخست انتشار به فروش بیشتر از یک میلیون نسخه دست یافته‌اند. سوئیفت به‌عنوان شخص سال ۲۰۲۳ تایم برگزیده شد و نامش در فهرست‌های هنری مانند ۱۰۰ ترانه‌سرای برتر تمام دوران رولینگ استون، بزرگ‌ترین هنرمندان تاریخ بیلبورد و ۱۰۰ زن قدرتمند جهان فوربز آمده است. افتخاراتش شامل ۱۴ جایزهٔ گرمی (دارای رکورد چهار جایزهٔ آلبوم سال)، یک جایزهٔ امی ساعات پربیننده، ۴۰ جایزهٔ موسیقی آمریکا، ۴۰ جایزهٔ موسیقی بیلبورد و ۲۳ جایزهٔ موسیقی ویدئوی ام‌تی‌وی می‌شود.

زندگی و حرفه

۱۹۸۹–۲۰۰۳: اوایل زندگی

تیلور آلیسون سوئیفت در ۱۳ دسامبر ۱۹۸۹ در وست ردینگ، پنسیلوانیا زاده شد.[۱] نام او به اقتباس از خواننده-ترانه‌سرا جیمز تیلور انتخاب شد.[۲] پدرش، اسکات کینگزلی سوئیفت،[E ۱] کارگزار بازار سهام سابق برای شرکت مریل لینچ است؛ مادرش، آندره‌آ گاردنر سوئیفت[E ۲] (متولدشده با نام خانوادگی فینْلی[E ۳])، زمانی در شغل مسئول بازاریابی برای صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک کار می‌کرد.[۳] برادر کوچک‌ترش، آستین، بازیگر است.[۴] مادربزرگ مادری سوئیفت، مارجوری فینلی، خوانندهٔ اپرا بود[۵] و آوازخواندنش در کلیسا یکی از کهن‌ترین خاطرات سوئیفت در موسیقی شد که حرفه‌اش را شکل داد.[۳] مادر سوئیفت تبار اسکاتلندی و آلمانی دارد. پدرش نیز تبار اسکاتلندی و انگلیسی دارد و اجداد دور او ایتالیایی بودند.[۶][۷]

سوئیفت سال‌های نخست زندگیش را در یک مزرعهٔ درخت کریسمس در پنسیلوانیا سپری کرد که پدرش از یکی از مشتری‌هایش خریده بود.[۸] او تابستان‌ها را در اقامتگاه خانواده‌اش در استون هاربور، نیوجرسی سپری می‌کرد؛ سوئیفت هر از گاهی در کافی‌شاپ آن‌جا ترانه‌های آکوستیک اجرا می‌کرد.[۹] او به‌عنوان پیروی مسیحیت بزرگ شد[۱۰] و پیش از رفتن به مدرسهٔ ویندکرافت،[E ۴] در مهدکودک و پیش‌دبستانی که به روش مونته‌سوری توسط خواهران فرانسیسکویی اداره می‌شد، تحصیل می‌کرد.[۱۱][۱۲] هنگامی که خانوادهٔ او به وایومیسینگ، پنسیلوانیا نقل‌مکان کرد، سوئیفت در دبیرستان مقدماتی/پیشرفته محلی وایومیسینگ شرکت کرد.[۱۳][۱۴] در کودکی، سوئیفت در نمایش‌های آکادمی تئاتر جوانان برکس[E ۵] نقش‌آفرینی کرد[۱۵] و برای یادگیری درس‌های آواز و بازیگری به‌طور منظم به شهر نیویورک سفر می‌کرد.[۱۶] علاقهٔ اولیهٔ او به موسیقی کانتری متأثر از شنایا توین، پتسی کلاین، لیان رایمز، و د چیکس بود[۱۲] و آخر هفته‌ها را به اجرا در جشنواره‌ها و رویدادهای محلی اختصاص می‌داد.[۱۷][۱۸] پس از تماشای فیلم مستندی دربارهٔ زندگی فیث هیل، سوئیفت تصمیم گرفت برای پیشرفت در حرفهٔ موسیقی به نشویل، تنسی نقل مکان کند.[۱۹]

در یازده سالگی، سوئیفت همراه با مادرش برای دیدار با ناشران موسیقی به نشویل رفت و نوارهایی از نسخه‌های بازخوانیش از ترانه‌های دالی پارتن و دیکسی چیکس را برای این شرکت‌ها فرستاد.[۲۰] هیچ شرکتی پذیرای او نبود و سوئیفت تصمیم گرفت بر ترانه‌سرایی تمرکز کند.[۲۱] زمانی که دوازده ساله بود، نوازندهٔ محلی و تعمیرکار رایانه، رونی کْرِمِر[E ۶] به او نواختن گیتار را آموخت. کرمر در نوشتن ترانه‌ای غیراقتباسی به سوئیفت کمک کرد.[۲۲] در سال ۲۰۰۳، سوئیفت و والدینش با دَن دایم‌ترو،[E ۷] تهیه‌کنندهٔ موسیقی مستقر در نیویورک، شروع به همکاری کردند. با کمک او، سوئیفت برای ابرکرومبی اند فچ به کار مدلینگ پرداخت، و در همین دوره آهنگی از ساخته‌هایش در یک سی‌دی تلفیقی میبلین گنجانده شد.[۲۳] پس از اجرای ترانه‌های غیراقتباسی او در مسابقه‌های نمایشی آرسی‌ای رکوردز، به سوئیفت ۱۳ ساله قرار توسعهٔ هنری داده شد و او همراه با مادرش بارها نشویل سفر کرد.[۲۴][۲۵] برای کمک به پیشرفت سوئیفت در موسیقی کانتری، پدرش هنگامی که او چهارده سال داشت شغلش را به دفتر نشویل مری لینچ منتقل کرد، و خانواده‌شان به هندرسون‌ویل، تنسی نقل‌مکان کردند.[۲۶][۲۷] سوئیفت در دبیرستان هندرسون‌ویل تحصیل کرد[۲۸] اما پس از دو سال به آکادمی آرون[E ۸] رفت که اجازه می‌داد از طریق آموزش در خانه به تحصیل ادامه دهد و همزمان تورهایش را نیز داشته باشد؛ سوئیفت یک سال زودتر فارغ‌التحصیل شد.[۲۹][۳۰]

۲۰۰۴–۲۰۰۸: آغاز حرفه و تیلور سوئیفت

در نشویل، او با ترانه‌سرایان باتجربهٔ موزیک رو، از جمله تروی ورجس، برت بیورس، برت جیمز، مک مک‌آنالی و برادران وارن همکاری کرد،[۳۱][۳۲] و همچنین رابطهٔ کاری طولانی‌مدتی با لیز رز برقرار کرد.[۳۳] آن دو شروع به برگزاری جلسه‌های دو ساعتهٔ ترانه‌سرایی در بعدازظهر سه‌شنبه‌ها کردند.[۳۴] رز فکر می‌کرد جلسات «از آسان‌ترین کارهایی است که انجام داده‌ام. اساساً من فقط ویراستارش بودم. او می‌خواست دربارهٔ آنچه در مدرسه اتفاق افتاده‌است، بنویسد. او دیدِ روشنی از آنچه می‌خواست بگوید داشت. و او باورنکردنی‌ترین جملات را با خود می‌آورد.» سوئیفت به جوان‌ترین هنرمندی تبدیل شد که با مؤسسه انتشارات سونی/ای‌تی‌وی قرارداد امضاء کرده‌است،[۳۵] اما هنگامی که چهارده‌ساله بود آرسی‌ای رکوردز را که متعلق به سونی است ترک کرد.[۱۸] او بعداً گفت: «من واقعاً احساس می‌کردم وقتم دارد تمام می‌شود. من می‌خواستم این سال‌های زندگیم را تا وقتی که هنوز نمایانگر چیزی هستند که در زندگی بر من گذشته، به‌صورت یک آلبوم ضبط کنم.»[۳۶]

در اجراهای نمایشی در کافه بلوبرد نشویل در سال ۲۰۰۵، سوئیفت توجه اسکات بورچتا، یک مدیر اجرایی دریم‌ورکس رکوردز را که درحال ساختن یک شرکت ناشر موسیقی مستقل به نام بیگ مشین رکوردز بود، به خودش جلب کرد. او اولین بار بورچتا را در سال ۲۰۰۴ ملاقات کرده بود.[۳۷] سوئیفت به یکی از اولین کسانی تبدیل شد که با بیگ مشین قرارداد بستند، و پدرش سه درصد سهام این شرکت را با قیمتی بالغ بر ۱۲۰٬۰۰۰ دلار خریداری کرد.[۳۸][۳۹] اندکی پس از آن، سوئیفت کار روی اولین آلبومش را آغاز کرد که نام آلبوم همنام خودش بود. سوئیفت بیگ مشین را متقاعد کرد که برای تهیه‌کنندگی نسخه‌های نمایشی‌اش نیتن چپمن را استخدام کند چرا که احساس می‌کرد «حالات روحی» اش با او سازگار است.[۱۸] او سه ترانهٔ اولین آلبومش را به تنهایی نوشت و برای ترانه‌های باقی‌مانده با رز، رابرت الیس اورال، برایان ماهر و آنجلو پتراگلیا همکاری کرد.[۴۰] آلبوم تیلور سوئیفت در ۲۴ اکتبر ۲۰۰۶ منتشر شد.[۴۱] جان کارامانیکا از نیویورک تایمز آلبوم را «شاهکاری کوچک به سبک کانتری آمیخته‌شده با پاپ، هم خوش‌بینانه و هم بدبینانه، که با صدای محکم و پرجاذبهٔ خانم سوئیفت خوانده می‌شود» توصیف کرد.[۴۲] تیلور سوئیفت در رتبهٔ پنجم در بیلبورد ۲۰۰ ایالات متحده قرار گرفت، جدولی که ۱۵۷ هفته را در آن سپری کرد و این خود رکورددار طولانی‌ترین حضور در جدول بیلبورد بین تمام آثار منتشر شده در دههٔ ۲۰۰۰ در ایالات متحده شد.[۴۳]

سوئیفت با میکروفون آواز می‌خواند و گیتار می‌زند. او یک لباس مشکی پوشیده‌است.
سوئیفت درحال اجرای افتتاحیه برای برد پیزلی در سال ۲۰۰۷. برای تبلیغ اولین آلبوم خود، سوئیفت در سال‌های ۲۰۰۶–۲۰۰۷ تور سایر هنرمندهای کانتری را افتتاح کرد.[۴۴]

بیگ ماشین رکوردز هنوز در مراحل اولیهٔ تشکیلش بود که در ژوئن ۲۰۰۶ تک‌آهنگ آغازین «تیم مک‌گرا» را منتشر کرد. سوئیفت و مادرش «کمک کردند که سی‌دی تک‌آهنگ در پاکت گذاشته و به رادیوها ارسال شود.»[۴۵] او بیشتر تبلیغات برای آلبوم تیلور سوئیفت در سال ۲۰۰۶ را از طریق تور رادیویی، حضور در تلویزیون و اجرای افتتاحیه برای تاریخ‌های انتخاب‌شدهٔ تور ۲۰۰۶ راسکال فلتز[۴۶] پس از اخراج هنرمند افتتاح‌کننده‌شان، اریک چرچ، به دلیل طولانی‌تر شدن اجرا از زمان اختصاص‌یافته، انجام داد. چرچ به شوخی به سوئیفت گفت باید اولین گواهی‌نامه طلا خود را به‌خاطر اخراج شدنش برای او بفرستد. سوئیفت نخستین گواهی‌نامه طلایش را با یادداشتی برای چرچ فرستاد که می‌گفت: «از اجرای بیش از حد طولانی و بیش از حد گوش‌خراشتان در تور فلتز متشکرم. به‌خاطرش صمیمانه قدردانی می‌کنم. تیلور.»[۴۷]

بورچتا گفت که اگرچه همتایان صنعت ضبط موسیقی در ابتدا با امضای قرارداد با یک خواننده-ترانه‌سرای شانزده‌ساله مخالفت می‌کردند، سوئیفت از بازاری که قبلاً ناشناخته بود — دختران نوجوانی که به موسیقی کانتری گوش می‌دهند — به سود خویش استفاده کرد.[۲۶] به‌دنبال «تیم مک‌گرا»، چهار تک‌آهنگ دیگر بین سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ منتشر شدند: «اشک‌ها بر روی گیتارم»، «ترانهٔ ما»، «تصویر سوزاندنی» و «باید نه می‌گفتی». همه‌شان در آهنگ‌های داغ کانتری بیلبورد قرار گرفتند، که از این میان «ترانهٔ ما» و «باید نه می‌گفتی» به رتبهٔ نخست رسیدند. با «ترانهٔ ما»، سوئیفت به جوان‌ترین فردی تبدیل شد که به تنهایی یک ترانهٔ رتبهٔ یک در جدول را نوشته و اجرا کرده‌است.[۴۸] «اشک‌ها بر روی گیتارم» به رتبهٔ سیزده در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد ایالات متحده رسید.[۴۹] در همین دوره، سوئیفت آلبوم تعطیلاتی صدای فصل: مجموعه تعطیلات تیلور سوئیفت را در اکتبر ۲۰۰۷ و آلبوم چندآهنگهٔ چشم‌های زیبا را در ژوئیهٔ ۲۰۰۸ منتشر کرد.[۵۰][۵۱] او برای تبلیغ اولین آلبومش، قطعات آن را به‌عنوان اجرای افتتاحیه برای تورهایی که سایر هنرمندان کانتری از جمله جرج استریت،[۵۲] برد پیزلی[۵۳] و تیم مک‌گرا و فیث هیل،[۵۴] بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ برگزار کردند، اجرا کرد.

سوئیفت چند جایزه برای آلبوم تیلور سوئیفت دریافت کرد. او یکی از دریافت‌کنندگان جایزهٔ ترانه‌سرا/هنرمند سال از انجمن ترانه‌سرایان نشویل در سال ۲۰۰۷ بود، که او را تبدیل به جوان‌ترین فردی کرد که به این عنوان دست می‌یابد.[۵۵] او همچنین برندهٔ جایزهٔ هِرایزِن بهترین هنرمند جدید از انجمن موسیقی کانتری،[۵۶] جایزهٔ خواننده زن برتر از آکادمی موسیقی کانتری[۵۷] و جایزهٔ هنرمند زن کانتری موردعلاقه از جایزهٔ موسیقی آمریکا شد.[۵۸] سوئیفت نامزد دریافت جایزهٔ بهترین هنرمند جدید در پنجاهمین مراسم جایزه گرمی شد.[۵۹] او در تور تابستان و پاییز ۲۰۰۸ راسکال فلتز به‌عنوان خوانندهٔ افتتاح‌کننده حضور یافت.[۶۰] در ژوئیه همان سال، او با جو جوناس رابطهٔ عاشقانه‌ای را آغاز کرد که سه ماه بعد پایان یافت.[۶۱][۶۲]

۲۰۰۸–۲۰۱۰: بی‌باک و بازیگری

دومین آلبوم استودیویی سوئیفت، بی‌باک، در ۱۱ نوامبر ۲۰۰۸ منتشر شد.[۶۳] پنج تک‌آهنگ از این آلبوم در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ منتشر شدند: «داستان عشق»، «اسب سفید»، «تو مال منی»، «پانزده» و «بی‌باک». «داستان عشق»، تک‌آهنگ آغازین، در رتبهٔ چهار در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد[۴۹] و در رتبهٔ یک در استرالیا قرار گرفت.[۶۴] «تو مال منی» بالاترین رتبه‌بندی میان دیگر تک‌آهنگ‌ها را در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد داشت، که به رتبهٔ دو رسید.[۶۵] همهٔ پنج تک‌آهنگ آلبوم به ده‌تای برتر آهنگ‌های داغ کانتری بیلبورد وارد شدند، که «داستان عشق» و «تو مال منی» به رتبهٔ نخست هم رسیدند.[۶۶] بی‌باک از همان ابتدا در رتبهٔ یک بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت و پرفروش‌ترین آلبوم سال ۲۰۰۹ در ایالات متحده بود.[۶۷] تور بی‌باک، اولین تور کنسرتی که سوئیفت در آن خوانندهٔ اصلی بود،[۶۸] بیش از ۶۳ میلیون دلار درآمد داشت.[۶۹] یک مینی‌سریال مستند مربوط به این آلبوم به نام سفر به بی‌باک نیز در سه قسمت تهیه و از تلویزیون پخش شد و بعداً از طریق دی‌وی‌دی و بلو-ری نیز منتشر شد.[۷۰] سوئیفت همچنین به‌عنوان هنرمند مکمل در تور جهانی اِسکِیپ توگِدِر[E ۹] کیث اربن اجرا داشت.[۷۱]

Taylor Swift in 2009
تصویری از سوئیفت در پیش‌نمایش هانا مونتانا: فیلم، او حضور کوتاهی در فیلم داشت و ترانه‌هایی را برای موسیقی متن آن ضبط کرد.[۷۲][۷۳]

در سال ۲۰۰۹، موزیک ویدئوی «تو مال منی» برندهٔ جایزهٔ بهترین ویدئوی زن از جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی شد.[۷۴] سخنرانی سوئیفت هنگام دریافت جایزه توسط کانیه وست قطع شد،[۷۵] حادثه‌ای که مورد مجادله و توجه گسترده‌ای از رسانه‌ها قرار گرفت و میم‌های اینترنتی بسیاری برایش ساخته شد.[۷۶] جیمز مونتگومری از ام‌تی‌وی استدلال کرد که این حادثه و توجه متعاقب رسانه‌ها به آن، سوئیفت را به «یک سلبریتی تمام عیار جریان اصلی» تبدیل کرد.[۷۷] در همان سال، سوئیفت پنج جایزهٔ موسیقی آمریکا، از جمله هنرمند سال و آلبوم کانتری موردعلاقه را دریافت کرد.[۷۸] بیلبورد او را هنرمند سال ۲۰۰۹ نامید.[۷۹] او برندهٔ ویدئوی سال و ویدئوی زن سال برای «داستان عشق» در جوایز موسیقی سی‌ام‌تی ۲۰۰۹ شد؛ در مراسم این جوایز، او یک ویدئوی پَرودی از این آهنگ را به نام «داستان قاتل»[E ۱۰] ساخت که در آن با رپر تی-پین همکاری کرد.[۸۰]

در پنجاه و دومین مراسم جایزهٔ گرمی، بی‌باک برندهٔ آلبوم سال و بهترین آلبوم کانتری، و «اسب سفید» برندهٔ بهترین ترانه کانتری و بهترین اجرای آواز زن کانتری شد. به این ترتیب، سوئیفت جوان‌ترین فردی شد که جایزهٔ آلبوم سال را دریافت کرده‌است.[توضیح ۱] طی مراسم جایزهٔ گرمی، سوئیفت «تو مال منی» و «ریانون» را با استیوی نیکس اجرا کرد، اجرایی که نظرهای منفی دریافت کرد و باعث واکنش شدید رسانه‌ها شد.[۷۷][۸۳] جان کارامانیکا از نیویورک تایمز نوشت «دیدن این که کسی این درجه از موفقیت گاهی دچار لغزشی چنین بزرگ می‌شود طراوت‌بخش است».[۸۴] در جوایز انجمن موسیقی کانتری ۲۰۰۹، سوئیفت برندهٔ آلبوم سال برای بی‌باک شد و سرگرمی‌ساز سال نام گرفت، و جوان‌ترین فردی شد که این افتخار را کسب کرده‌است.[۸۵] آلبوم بی‌باک در رتبهٔ ۹۹ فهرست سال ۲۰۱۷ ان‌پی‌آر از ۱۵۰ آلبوم برتر ساخته‌شده توسط زنان قرار گرفت.[۸۶]

سوئیفت در تک‌آهنگ «نیمی از قلبم» اثر جان مِیِر[۸۷] و تک‌آهنگ «دو بهتر از یکی» اثر بویز لایک گرلز حضور یافت، که در نوشتن هردوی آن‌ها مشارکت کرد.[۸۸] او با همکاری کیلی پکلر «بهترین روزها از زندگی تو» را نوشت و ضبط کرد،[۸۹] و دو ترانه را برای موسیقی متن هانا مونتانا: فیلم — «تو همیشه راه برگشت به خانه را پیدا می‌کنی» و «دیوانه‌تر» — نوشت.[۷۳] او در دو ترانه از موسیقی متن روز ولنتاین همکاری کرد، شامل تک‌آهنگ «امروز یک داستان پریان بود»، که اولین رتبهٔ یکش در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ کانادا بود، و در رتبهٔ دو در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد قرار گرفت.[۹۰][۹۱] هنگام فیلم‌برداری اولین فیلم سینمایی‌اش روز ولنتاین در اکتبر ۲۰۰۹، با همکارش تیلور لاتنر رابطه‌ای را آغاز کرد؛ بعداً در همان سال آن دو از یکدیگر جدا شدند.[۹۲] در روز ولنتاین او در نقش یک دوست‌دختر عجیب دبیرستانی ظاهر شد، نقشی که نظرهای مثبت و منفی دریافت کرد.[۹۳][۹۴] سوئیفت اولین نقش تلویزیونی‌اش را در یکی از قسمت‌های ۲۰۰۹ مجموعهٔ تلویزیونی سی‌اس‌آی: بازرسی صحنه جرم از شبکه سی‌بی‌اس، به‌عنوان نوجوانی مظنون ایفا کرد.[۹۵] بعداً در همان سال، سوئیفت در یکی از قسمت‌های پخش زنده شنبه شب به‌عنوان میزبان و خوانندهٔ مهمان حضور یافت؛ او اولین میزبانی بود که مونولوگ آغازین خود را نوشت.[۹۶][۹۷]

۲۰۱۰–۲۰۱۲: حالا صحبت کن

تیلور سوئیفت درحال اجرای زنده با یک بانجو، بلوزی بژ پوشیده و موهایش را بافته‌است
سوئیفت درحال اجرا در تور جهانی حالا صحبت کن در ۲۰۱۲

در اوت ۲۰۱۰، سوئیفت «مال من»، تک‌آهنگ آغازین سومین آلبوم استودیویی‌اش، حالا صحبت کن، را منتشر کرد. این تک‌آهنگ در جدول ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد به رتبهٔ سه رسید.[۹۸] سوئیفت آلبوم را به تنهایی نوشت و در تمام ترانه‌هایش به‌عنوان تهیه‌کننده همکاری کرد.[۹۹] حالا صحبت کن، منتشرشده در ۲۵ اکتبر ۲۰۱۰،[۱۰۰] با فروش یک میلیون نسخه در اولین هفتهٔ انتشارش در صدر بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت.[۱۰۱] این آلبوم با ۲۷۸٬۰۰۰ دانلود در اولین هفته، رتبهٔ سرعت فروش دیجیتال آثار هنرمندان زن را شکست، که نام سوئیفت در رکوردهای جهانی گینس سال ۲۰۱۰ ثبت کرد.[۱۰۲] ترانه‌های «مال من»، «بازگشت به دسامبر»، «بدجنس»، «داستان ما»، «پرواز جرقه‌ها» و «مال ما» به‌عنوان تک‌آهنگ منتشر شدند و همه به‌جز «داستان ما» از سه‌تای برتر آهنگ‌های داغ کانتری بیلبورد بودند، چنان‌که «پرواز جرقه‌ها» و «مال ما» به رتبهٔ یک رسیدند.[۶۶] «بازگشت به دسامبر» و «بدجنس» به ده‌تای برتر در کانادا رسیدند.[۹۱] بعداً در سال ۲۰۱۰، او رابطه‌ای کوتاه با بازیگر جیک جیلنهال برقرار کرد.[۱۰۳]

در پنجاه و چهارمین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۱۲، سوئیفت برندهٔ بهترین ترانه کانتری و بهترین اجرای انفرادی کانتری برای «بدجنس» شد، که آن را طی مراسم اجرا کرد.[۱۰۴] جراید این اجرا را بهبودی نسبت به اجرای گرمی ۲۰۱۰ دانستند که مورد انتقاد قرارگرفته بود، و این گواه توانایی‌های او به‌عنوان یک نوازنده بود.[۱۰۵][۱۰۶] سوئیفت جایزه‌های دیگری را برای حالا صحبت کن دریافت کرد، شامل ترانه‌سرا/هنرمند سال توسط انجمن ترانه‌سرایان نشویل (۲۰۱۰ و ۲۰۱۱)،[۱۰۷][۱۰۸] زن سال توسط بیلبورد (۲۰۱۱)[۱۰۹] و سرگرمی‌ساز سال توسط آکادمی موسیقی کانتری (۲۰۱۱ و ۲۰۱۲)[۱۱۰] و انجمن موسیقی کانتری در سال ۲۰۱۱.[۱۱۱] در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۱۱، سوئیفت برندهٔ جایزهٔ هنرمند سال و آلبوم کانتری موردعلاقه شد.[۱۱۲] رولینگ استون حالا صحبت کن را در جایگاه ۴۵م در «۵۰ آلبوم برتر ساخته‌شده توسط زنان» در سال ۲۰۱۲ قرار داد و چنین نوشت: «او ممکن است در مرکز کانتری فعالیت کند، اما او یکی از معدود ستاره‌های راک است که ما این روزها داریم، با شنوایی بی‌نقص برای آنچه ترانه‌ای را قابل درک می‌کند.»[۱۱۳]

تور جهانی حالا صحبت کن از فوریه ۲۰۱۱ تا مارس ۲۰۱۲ برگزار شد و بیش از ۱۲۳ میلیون دلار کسب درآمد کرد.[۱۱۴] در نوامبر ۲۰۱۱، سوئیفت یک آلبوم زنده، تور جهانی حالا صحبت کن – زنده، منتشر کرد.[۱۱۵] او در دو آهنگ اصلی آلبوم موسیقی متن بازی‌های گرسنگی همکاری کرد: «امن و امان»، ضبط‌شده و نوشته‌شده با همکاری د سیویل وارز و تی-بون برنت، و «چشم باز». «امن و امان» برنده جایزه گرمی بهترین ترانه نوشته‌شده برای رسانه ویژوال و نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین ترانه غیراقتباسی شد.[۱۱۶][۱۱۷] سوئیفت در تک‌آهنگ «هردوی ما» اثر بی. او. بی، منتشرشده در مه ۲۰۱۲، حضور یافت.[۱۱۸] از ژوئیه تا سپتامبر ۲۰۱۲، سوئیفت رابطه‌ای با کانر کندی برقرار کرد.[۱۱۹]

۲۰۱۲–۲۰۱۴: سرخ

در اوت ۲۰۱۲، سوئیفت «ما هرگز به یکدیگر بازنمی‌گردیم»، تک‌آهنگ آغازین چهارمین آلبوم استودیویی‌اش، سرخ، را منتشر کرد. این اثر اولین تک‌آهنگ آغازین او بود که به رتبهٔ یک در ایالات متحده و نیوزیلند رسید[۱۲۰][۱۲۱] و پنجاه دقیقه پس از انتشار توانست به صدر جدول فروش ترانه‌های دیجیتال آی‌تیونز برسد، که رکورد سریع‌ترین فروش تک‌آهنگ دیجیتال در تاریخ را در رکوردهای جهانی گینس ثبت کرد.[۱۲۲] دیگر تک‌آهنگ‌های منتشرشده از آلبوم شامل «آغاز دوباره»، «می‌دانستم تو مشکل‌سازی»، «۲۲»، «همه چیز تغییر کرده‌است»، «آخرین بار» و «سرخ» هستند. «می‌دانستم تو مشکل‌سازی» در محدودهٔ پنج‌تای برتر جدول‌های استرالیا، کانادا، دانمارک، ایرلند، نیوزیلند، بریتانیا و ایالات متحده قرار گرفت.[۱۲۳] سه تک‌آهنگ — «آغاز دوباره»، «۲۲» و «سرخ» — به ۲۰تای برتر در ایالات متحده رسیدند.[۴۹]

تیلور سوئیفت درحال اجرا با یک گیتار
سوئیفت درحال اجرا در تور سرخ در ۲۰۱۳

سرخ در ۲۲ اکتبر ۲۰۱۲ منتشر شد.[۱۲۴] در سرخ، سوئیفت علاوه‌بر همکارهای قدیمی نیتن چپمن و لیز رز با همکارهای جدید، از جمله مکس مارتین، شلبک، دن هاف، جف بسکر، بوچ واکر، دن ویلسون و جکنایف لی، نیز کار کرد.[۱۲۵] این آلبوم سبک‌های جدیدی، مانند هارت‌لند راک، دابستپ و دنس-پاپ، را برای سوئیفت به‌همراه داشت.[۱۲۶] آلبوم با فروش ۱٫۲۱ میلیون نسخه در اولین هفته، در رتبهٔ یک بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. این امر باعث شد سوئیفت اولین زنی باشد که دو آلبوم با فروش افتتاحیه میلیونی دارد، رکوردی که توسط رکوردهای جهانی گینس ثبت شد.[۱۲۷][۱۲۸] این اولین آلبوم رتبهٔ یک سوئیفت در بریتانیا بود.[۱۲۹] تور سرخ از مارس ۲۰۱۳ تا ژوئن ۲۰۱۴ برگزار شد و بیش از ۱۵۰ میلیون دلار درآمد کسب کرد و به پردرآمدترین تور کانتری در تاریخ این سبک موسیقی تبدیل شد.[۱۳۰]

سرخ تا سال ۲۰۱۴ هشت میلیون نسخه فروش داشت.[۱۳۱] این آلبوم جایزه‌های متعددی کسب کرد، از جمله چهار نامزدی در پنجاه و ششمین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۱۴.[۱۳۲] تک‌آهنگ «می‌دانستم تو مشکل‌سازی» برندهٔ جایزهٔ بهترین ویدئوی زن در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی ۲۰۱۳ شد.[۱۳۳] سوئیفت جایزهٔ موسیقی آمریکای هنرمند زن برگزیده کانتری را در ۲۰۱۲ و هنرمند سال را در ۲۰۱۳ دریافت کرد.[۱۳۴][۱۳۵] او برای پنجمین و ششمین سال متوالی در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ برندهٔ جایزهٔ ترانه‌سرا/هنرمند انجمن ترانه‌سرایان نشویل شد.[۱۳۶] سوئیفت با جایزهٔ ویژهٔ پِنِکال توسط انجمن مورد تقدیر قرار گرفت، که او را تبدیل به دومین برنده پس از گارث بروکس کرد.[۱۳۷] در این مدت، او رابطه عاشقانهٔ کوتاه‌مدتی با خواننده انگلیسی هری استایلز داشت.[۱۳۸]

در سال ۲۰۱۳، سوئیفت «شیرین‌تر از داستان» را ضبط کرد، ترانه‌ای که با جک آنتونوف برای موسیقی متن فیلم یک شانس نوشت و تهیه‌کنندگی کرد. این ترانه نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب بهترین ترانه غیراقتباسی از هفتاد و یکمین مراسم گلدن گلوب شد.[۱۳۹] او آوازهای مهمان را برای ترانه تیم مک‌گرا «بزرگ‌راه اهمیت نمی‌دهد»، به همراهی گیتاریست کیث اربن، تهیه کرد.[۱۴۰] سوئیفت «همین‌طور که قطرات اشک جاری می‌شوند» را با رولینگ استونز در شیکاگو به‌عنوان بخشی از تور ۵۰ اند کونتینگ آن‌ها اجرا کرد.[۱۴۱] او به فلوریدا جورجیا لاین در سمینار رادیویی کانتری ۲۰۱۳ هنگام اجرایشان پیوست تا «کروز» را با آن‌ها اجرا کند.[۱۴۲] سوئیفت صداپیشگی آدری، یک محافظ درختان، را در انیمیشن لوراکس (۲۰۱۲) برعهده گرفت،[۱۴۳] نقش کوتاهی در مجموعه تلویزیونی دختر جدید (۲۰۱۳)[۱۴۴] و نقش مکملی در اقتباس سینمایی از بخشنده (۲۰۱۴) داشت.[۱۴۵]

۲۰۱۴–۲۰۱۷: ۱۹۸۹

در مارس ۲۰۱۴، سوئیفت به نیویورک سیتی نقل‌مکان کرد.[توضیح ۲] در همین دوره، او بر روی پنجمین آلبوم استودیویی‌اش، ۱۹۸۹، با تهیه‌کننده‌هایی مانند جک آنتونوف، مکس مارتین، شلبک، ایموجین هیپ، رایان تدر و علی پیامی کار می‌کرد.[۱۴۸] او آلبوم را به شیوه‌های مختلف تبلیغ کرد، از جمله این که طرفدارانش را به جلسه‌های مخفی برای شنیدن آلبوم دعوت می‌کرد.[۱۴۹] تحت‌تأثیر سینث-پاپ دههٔ ۱۹۸۰، سوئیفت ارتباط خود را با آوای کانتری در آلبوم‌های قبلی‌اش قطع کرد، و ۱۹۸۹ را به‌عنوان «اولین آلبوم پاپ رسمی و ثبت‌شده» خود به بازار عرضه کرد.[۱۵۰] آلبوم در ۲۷ اکتبر ۲۰۱۴ منتشر شد.[۱۵۱]

تیلور سوئیفت درحال اجرا روی صحنه با میکروفونی در دست راستش
سوئیفت درحال اجرا در تور جهانی ۱۹۸۹، پردرآمدترین تور سال ۲۰۱۵

۱۹۸۹ در اولین هفتهٔ انتشارش ۱٫۲۸ میلیون نسخه در ایالات متحده فروخت و در صدر بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. این آلبوم سوئیفت را به اولین کسی تبدیل کرد که سه آلبومش در هفتهٔ اول انتشارشان بیش از یک میلیون نسخه فروخته‌اند، که به عنوان یک رکورد جهانی گینس ثبت شد.[۱۵۲][۱۵۳] تا ژوئن ۲۰۱۷، ۱۹۸۹ بیش از ۱۰ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخت.[۱۵۴] سه‌تا از تک‌آهنگ‌های آن — «از ذهنم پاکش کنم»، «فضای خالی» و «کینه» به همراهی رپر کندریک لامار — به رتبهٔ یک در استرالیا، کانادا و ایالات متحده رسیدند.[۱۵۵] تک‌آهنگ‌های «استایل» و «مهیج‌ترین رؤیاها» به ده‌تای برتر در ایالات متحده رسیدند.[۱۵۶] دیگر تک‌آهنگ‌ها «بیرون از جنگل‌ها» و «رمانتیک جدید» بودند.[۱۵۷] تور جهانی ۱۹۸۹ از مه تا دسامبر ۲۰۱۵ برگزار شد و با درآمد کلی ۲۵۰ میلیون دلار پردرآمدترین تور سال بود.[۱۵۸]

سوئیفت قبل از انتشار ۱۹۸۹ بر اهمیت آلبوم‌ها برای هنرمندان و طرفداران تأکید می‌کرد.[۱۵۹] در نوامبر ۲۰۱۴، او تمام کاتالوگش را از سرویس پخش اسپاتیفای حذف کرد، با این استدلال که خدمات رایگان اسپاتیفای که درآمدش از طریق تبلیغات تأمین می‌شوند شنوندگان موسیقی را از عضویت در خدمات ویژهٔ اسپاتیفای (که درآمد بیشتری را برای ترانه‌سرایان فراهم می‌آورد) دور می‌کند.[۱۶۰] در نامهٔ سرگشاده‌ای در ژوئن ۲۰۱۵، سوئیفت از اپل میوزیک به‌دلیل عدم ارائه حق امتیاز به هنرمندان طی دورهٔ آزمایشی سه‌ماهه رایگانش انتقاد کرد و گفت که ۱۹۸۹ را از مجموعهٔ اپل میوزیک خارج خواهد کرد.[۱۶۱] روز بعد، اپل اعلام کرد که در دورهٔ آزمایشی رایگان هم به هنرمندان حق امتیاز پرداخت خواهد کرد،[۱۶۲] و سوئیفت موافقت کرد که ۱۹۸۹ را در اپل میوزیک منتشر کند.[۱۶۳] شرکت مدیریت و نگهداری حقوق مالکیت فکری سوئیفت، تی‌اِی‌اس رایتز منیجمنت،[E ۱۱] ۷۳ نماد بازرگانی مرتبط با سوئیفت و فرهنگ عامهٔ ۱۹۸۹ ثبت کرد.[۱۶۴] بعداً در سال ۲۰۱۷، سوئیفت کل کاتالوگ خود را به‌اضافهٔ ۱۹۸۹ به اسپاتیفای، آمازون میوزیک و گوگل پلی و سایر سکوهای پخش دیجیتال اضافه کرد.[۱۵۴]

سوئیفت در سال ۲۰۱۴ زن سال بیلبورد نام گرفت و تبدیل به اولین هنرمندی شد که این جایزه را دوبار دریافت می‌کند.[۱۶۵] در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۱۴، او جایزهٔ افتخاری دیک کلارک برای پیشرفت را دریافت کرد.[۱۶۶] در سال ۲۰۱۵، سوئیفت برندهٔ جایزهٔ بریت هنرمند زن تک‌خوان بین‌المللی شد.[۱۶۷] ویدئوی «کینه» برندهٔ ویدئوی سال و بهترین همکاری در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی ۲۰۱۵ شد.[۱۶۸] سوئیفت یکی از هشت هنرمندی بود که در جوایز آکادمی موسیقی کانتری ۲۰۱۵ جایزهٔ پنجاهمین سالگرد مایل‌استون را دریافت کردند.[۱۶۹] در پنجاه و هشتمین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۱۶، ۱۹۸۹ برندهٔ آلبوم سال و بهترین آلبوم آواز پاپ، و «کینه» برندهٔ بهترین موزیک ویدئو شد. سوئیفت اولین هنرمند زن و به‌طور کلی به پنجمین هنرمندی تبدیل شد که این جایزه را دوبار به‌عنوان خواننده اصلی برنده شده‌است.[۱۷۰] او با کسب ۱۷۰ میلیون دلار، پردرآمدترین سلبریتی سال ۲۰۱۶ دانسته شد—این رقم از سوی رکوردهای جهانی گینس به‌عنوان بالاترین درآمد سالانه یک موسیقی‌دان زن شناخته شد.[۱۷۱]

سوئیفت رابطه‌ای را با دی‌جی و تهیه‌کنندهٔ موسیقی اسکاتلندی کالوین هریس از مارس ۲۰۱۵ تا ژوئن ۲۰۱۶ برقرار کرد.[۱۷۲] پیش از قطع رابطه‌شان، آن‌ها ترانه «این چیزیه که واسش اومدی» را باهم نوشتند، که دارای آوازهای خوانندهٔ باربادوسی ریانا است؛ نام سوئیفت در سازندگان این اثر در ابتدا با نام مستعار نیلز شوبرگ ذکر شده بود.[۱۷۳] پس از قطع رابطه با کالوین هریس، او برای چند ماه با بازیگر انگلیسی تام هیدلستون قرار گذاشت.[۱۷۴] او از سپتامبر ۲۰۱۶ رابطه‌ای را با بازیگر انگلیسی جو آلوین آغاز کرد.[۱۷۵] سوئیفت ترانهٔ «مرد بهتر» را برای هفتمین آلبوم استودیویی لیتل بیگ تاون، خردکننده‌ها، نوشت، که در نوامبر منتشر شد.[توضیح ۳] این ترانه در ۵۱مین جوایز سی‌ام‌تی جایزهٔ ترانهٔ سال را به‌دست‌آورد.[۱۷۷] سوئیفت و خواننده انگلیسی زین ملک یک تک‌آهنگ، «نمی‌خواهم تا ابد زنده باشم»، باهم برای موسیقی متن فیلم پنجاه طیف تاریک‌تر (۲۰۱۷) منتشر کردند که ترانه به رتبهٔ دو در ایالات متحده رسید[۱۷۸] و برندهٔ بهترین همکاری در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی ۲۰۱۷ شد.[۱۷۹]

۲۰۱۷–۲۰۱۸: اعتبار

سوئیفت لباس بدن‌نمای سیاهی با طرح‌های خاکستری پوشیده‌است و روبه‌روی میکروفونی ایستاده می‌خواند
سوئیفت درحال اجرا در تور استادیومی اعتبار (۲۰۱۸)، پردرآمدترین تور آمریکای شمالی در همه دوران‌ها

در اوت ۲۰۱۷، سوئیفت با موفقیت از دیوید مولِر،[E ۱۲] شخصیت سابق برنامه صبحگاهی کِی‌وای‌جی‌او-اِف‌اِم برای دنور، شکایت کرد. چهار سال قبل، سوئیفت به رئیس‌های مولر اطلاع داده بود که در ملاقاتی او را مورد تجاوز جنسی قرار داده‌است. پس از اخراج، مولر سوئیفت را به دروغ‌گویی متهم کرد و از او به‌خاطر خسارت ناشی از دست دادن شغلش شکایت کرد. مدت کوتاهی پس از آن، سوئیفت به‌دلیل خسارت اسمی از دادگاه فقط یک دلار درخواست کرد و به‌خاطر تجاوز جنسی شکایت کرد.[۱۸۰] هیئت منصفه ادعاهای مولر را رد کرد و به نفع سوئیفت حکم داد.[۱۸۱] سوئیفت پس از آن پیام‌هایش را از شبکه‌های اجتماعی پاک کرد[۱۸۲] و سپس «نگاه کن مجبورم کردی چیکار کنم» را به‌عنوان تک‌آهنگ آغازین ششمین آلبوم استودیویی‌اش، اعتبار، منتشر کرد.[۱۸۳] این تک‌آهنگ اولین رتبهٔ یک سوئیفت در بریتانیا بود.[۱۸۴] این تک‌آهنگ در صدر جدول‌های استرالیا، ایرلند، نیوزیلند و ایالات متحده قرار گرفت.[۱۸۵]

اعتبار در ۱۰ نوامبر ۲۰۱۷ منتشر شد.[۱۸۶] این آلبوم شامل ترکیبی از آوای قوی الکتروپاپ، با تأثیراتی از هیپ هاپ، آراندبی و ای‌دی‌اِم است.[۱۸۷] با فروش ۱٫۲۱ میلیون نسخه در اولین هفته انتشار در صدر بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. با این موفقیت، سوئیفت اولین هنرمندی شد که چهار آلبومش در یک هفته یک میلیون نسخه در ایالات متحده می‌فروشند.[۱۸۸] این آلبوم در صدر جدول‌های بریتانیا، استرالیا و کانادا قرار گرفت.[۱۸۹] فروش اولین هفته در سراسر جهان بالغ بر دو میلیون نسخه بود.[۱۹۰] این آلبوم تا سال ۲۰۱۸ بیش از ۴٫۵ میلیون نسخه در سراسر جهان فروخته‌است.[۱۹۱] آلبوم دارای سه تک‌آهنگ بین‌المللی دیگر، از جمله تک‌آهنگ واردشده به پنج‌تای برتر ایالات متحده «... آماده‌ای؟»،[۱۹۲] و دو تک‌آهنگ بیست‌تای برتر ایالات متحده — «آخر بازی» (به همراهی اد شیرن و رپر فیوچر) و «ظریف» — است.[۱۵۷] دیگر تک‌آهنگ‌ها شامل «روز سال نو»، که به‌طور انحصاری برای رادیوی کانتری ایالات متحده منتشر شد،[۱۹۳] و «ماشین فرار»، که تنها در استرالیا منتشر شد، است.[۱۹۴]

در آوریل ۲۰۱۸، سوئیفت در تک‌آهنگ «عزیزم» اثر شوگرلند از سومین آلبوم استودیویی آن‌ها بزرگ‌تر حضور یافت.[توضیح ۴] در حمایت از اعتبار، او تور استادیومی اعتبار را آغاز کرد، که از مه تا نوامبر ۲۰۱۸ ادامه داشت.[۱۹۶] در ایالات متحده، این تور در گیشه ۲۶۶٫۱ میلیون دلار و بیش از دو میلیون بلیت فروخت، که رکورد خود سوئیفت برای پردرآمدترین تور ایالات متحده برگزارشده توسط هنرمند زن، که قبلاً دراختیار تور جهانی ۱۹۸۹ بود (۱۸۱٫۵ میلیون دلار)، را شکست.[۱۹۷] همچنین رکورد پردرآمدترین تور آمریکای شمالی در تاریخ را شکست. در سراسر جهان، این تور ۳۴۵٫۷ میلیون دلار به‌دست‌آورد،[۱۹۸] که آن را به دومین تور پردرآمد سال تبدیل کرد.[۱۹۹] در اواخر نوامبر، بیگ مشین رکوردز فهرست پخش تور استادیومی اعتبار را برای سرویس‌های استریم منتشر کرد. فهرست پخش شامل هر آهنگی است که طی تور استادیومی اعتبار در صحنه‌های نمایش بی اجراشده باشد.[۲۰۰] در ۳۱ دسامبر، سوئیفت فیلم کنسرت ضمیمه تور استادیومی اعتبار را در نتفلیکس منتشر کرد.[۲۰۱]

اعتبار نامزد دریافت بهترین آلبوم آواز پاپ از شصت و یکمین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۱۹ شد.[۲۰۲] در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۱۸، سوئیفت برندهٔ چهار جایزه، از جمله هنرمند سال و هنرمند زن برگزیده پاپ/راک، شد. پس از اِی‌ام‌اِی ۲۰۱۸، سوئیفت در مجموع با ۲۳ جایزه، تبدیل به پرجایزه‌ترین هنرمند زن در تاریخ اِی‌ام‌اِی شد، رکوردی که قبلاً دراختیار ویتنی هیوستون بود.[۲۰۳]

۲۰۱۸–۲۰۲۰: معشوق و مناقشه مسترها

اعتبار آخرین آلبوم سوئیفت تحت قرارداد دوازده‌سالهٔ او با بیگ مشین رکوردز بود. در نوامبر ۲۰۱۸، او یک قرارداد چندآلبومه با توزیع‌کننده بیگ مشین، گروه موسیقی یونیورسال، امضاء کرد؛ در ایالات متحده انتشارهای بعدی او تحت نام ریپابلیک رکوردز تبلیغ می‌شوند. سوئیفت گفت این قرارداد برایش مالکیت مسترهایش را فراهم کرده‌است. علاوه‌بر این، در صورتی که یونیورسال هر بخشی از سهامش را در اسپاتیفای بفروشد، اسپاتیفای توافق کرد که بخشی از عواید غیرقابل جبران را بین هنرمندانشان توزیع کند.[۲۰۴]

پرتره‌ای از سوئیفت
سوئیفت در جوایز موسیقی آی‌هارت‌رادیو ۲۰۱۹

سوئیفت هفتمین آلبوم استودیویی‌اش، معشوق، را در ۲۳ اوت ۲۰۱۹ منتشر کرد.[۲۰۵] سوئیفت علاوه‌بر همکار قدیمی‌اش جک آنتونوف، با تهیه‌کننده‌های جدید لوئیس بل، فرانک دوکس و جوئل لیتل کار کرد.[۲۰۶] معشوق ششمین آلبوم متوالی سوئیفت بود که بیش از ۵۰۰٬۰۰۰ نسخه در یک هفته در ایالات متحده فروخته‌است، که باعث شد سوئیفت اولین هنرمند زنی باشد که این کار را انجام داده‌است.[۲۰۷] تمام ۱۸ آهنگ این آلبوم در همان هفته وارد ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد شدند، که رکورد بیشترین ترانهٔ واردشده همزمان توسط یک زن را ثبت کردند.[۲۰۸] تک‌آهنگ آغازین، «من!»، اولین بار در رتبهٔ ۱۰۰ در ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد قرار گرفت و هفته بعد به رتبهٔ دو رسید، که بزرگ‌ترین جابه‌جایی در تاریخ جدول است.[۲۰۹] دیگر تک‌آهنگ‌های معشوق شامل تک‌آهنگ‌های ده‌تای برتر ایالات متحده «تو باید آرام باشی» و «معشوق»، و تک‌آهنگ چهل‌تای برتر ایالات متحده «این مرد» بودند.[۴۹]

معشوق با فروش ۳٫۲ میلیون نسخه، پرفروش‌ترین آلبوم استودیویی جهان در سال ۲۰۱۹ بود.[۲۱۰] فدراسیون بین‌المللی صنعت فونوگرافی (آی‌اِف‌پی‌آی) از سوئیفت به‌عنوان پرفروش‌ترین هنرمند جهانی سال ۲۰۱۹ تقدیر کرد. این امر باعث شد تا سوئیفت اولین زنی باشد که دوبار این افتخار را کسب کرده‌است؛ او قبلاً در سال ۲۰۱۴ مورد تقدیر قرارگرفته بود.[۲۱۱] این آلبوم جایزه‌هایی را دریافت کرد، از جمله سه نامزدی در شصت و دومین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۲۰.[۲۱۲] در جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی ۲۰۱۹، «من!» بهترین جلوه‌های بصری، و «تو باید آرام باشی» ویدئوی سال و ویدئوی خوب را برنده شد. سوئیفت اولین هنرمند زن و دومین درکل بود که ویدئوی سال را برای ویدئویی که خودش کارگردانی کرده‌است، برنده می‌شود.[۲۱۳] سوئیفت شش جایزه در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۱۹، از جمله هنرمند سال و هنرمند دهه، دریافت کرد.[۲۱۴]

سوئیفت در اقتباس سینمایی از موزیکال گربه‌ها اثر اندرو لوید وبر (۲۰۱۹) نقش‌آفرینی کرد.[۲۱۵] او ترانه‌ای غیراقتباسی به نام «اشباح زیبا» ضبط کرد، که آن را با وبر برای موسیقی متن فیلم نوشته بود.[۲۱۶] این ترانه به‌ترتیب نامزد دریافت جایزهٔ بهترین ترانهٔ غیراقتباسی و بهترین ترانهٔ نوشته‌شده برای رسانهٔ بصری از هفتاد و هفتمین مراسم گلدن گلوب و شصت و سومین مراسم جایزهٔ گرمی شد.[۲۱۷][۲۱۸] اگرچه این فیلم نقدهای منفی از سوی منتقدان دریافت کرد، اما نقش‌آفرینی سوئیفت بازخورد مثبتی دریافت کرد.[۲۱۹] سوئیفت با کسب درآمد ۱۸۵ میلیون دلاری در سال ۲۰۱۹ از رکورد گینس ۱۷۰ میلیون دلاری خود در سال ۲۰۱۶ پیشی گرفت.[۲۲۰] به‌طور کلی، سوئیفت با کسب ۸۲۵ میلیون دلار، پردرآمدترین هنرمند زن دههٔ ۲۰۱۰ شد.[۲۲۱] مستند خانم آمریکایی، که بخشی از زندگی و حرفه سوئیفت را نشان می‌دهد، اولین بار در جشنواره فیلم ساندنس ۲۰۲۰ به‌نمایش درآمد و در ۳۱ ژانویه ۲۰۲۰ توسط نتفلیکس منتشر شد.[۲۲۲][۲۲۳] خانم آمریکایی دارای آهنگ «فقط جوانان» است، که سوئیفت آن را پس از انتخابات ۲۰۱۸ ایالات متحده نوشت.[۲۲۴] در فوریه ۲۰۲۰، سوئیفت پس از انقضای قرارداد شانزده‌ساله با انتشارات موسیقی سونی/ای‌تی‌وی، یک قرارداد انتشار جهانی انحصاری با گروه انتشارات موسیقی یونیورسال امضاء کرد.[۲۲۵]

درهنگام تبلیغ برای معشوق در سال ۲۰۱۹، سوئیفت درگیر اختلافات گسترده‌ای با مدیر برنامه اسکوتر براون و ناشر سابقش بیگ مشین، دربارهٔ مالکیت مسترهای مجموعه آثار قبلی‌اش، شد.[۲۲۶] سوئیفت اظهار داشت او سال‌ها در تلاش بود تا بتواند مسترهایش را بخرد، اما بیگ مشین تنها در صورتی اجازهٔ این کار را می‌داد تا به‌موجب قرارداد دیگری آلبوم‌های قبلی را با آلبوم‌های جدید عوض کند، که سوئیفت قبول نکرد.[۲۲۶] در آوریل ۲۰۲۰، بیگ مشین زنده از کانال کیلیر جداشده ۲۰۰۸ را منتشر کرد، یک آلبوم زنده از اجراهای سوئیفت در نمایش رادیویی ۲۰۰۸، که سوئیفت اجازهٔ آن را نداده بود.[۲۲۷] در ماه اکتبر، براون مسترها، ویدئوها و آثار هنری سوئیفت را به‌قیمت ۳۰۰ میلیون دلار به شامروک هلدینگ فروخت.[۲۲۸] سوئیفت در نوامبر ۲۰۲۰ شروع به ضبط مجدد مجموعهٔ آثار قبلی‌اش کرد.[۲۲۹]

در سال ۲۰۲۰، سوئیفت دو آلبوم سورپرایزی، با مقدار کمی تبلیغات، منتشر کرد که مورد تحسین منتقدان قرار گرفتند.[۲۳۰] اولین آلبوم، هشتمین آلبوم استودیویی‌اش فولکلور، در ۲۴ ژوئیه منتشر شد.[۲۳۱] دومین آلبوم، نهمین آلبوم استودیویی‌اش اورمور، در ۱۱ دسامبر منتشر شد.[۲۳۲] سوئیفت درحالی که طی دنیاگیری کووید-۱۹ در قرنطینه بود، با همکاری تهیه‌کننده‌ها جک آنتونوف و آرون دسنر از د نشنال آلبوم‌ها را نوشت و ضبط کرد. هردو آلبوم دارای همکاری‌هایی با بون ایور هستند، و اورمور شامل همکاری‌هایی با د نشنال و هایم است.[۲۳۳] سوئیفت با دوست‌پسرش جو آلوین، با نام مستعار ویلیام بوری، برخی از ترانه‌ها را نوشت.[۲۳۴] هردو آلبوم که توسط سوئیفت و دسنر به‌عنوان «رکوردهای خواهر» توصیف شده‌اند، تولید ایندی فولک و آلترناتیو راک دربردارند، که انحرافی از انتشارهای ضرب پاپ قبلی او است.[۲۳۵][۲۳۶]

در ایالات متحده، فولکلور و اورمور هریک توسط سه تک‌آهنگ تبلیغ شدند — یکی به رادیوی اصلی، یکی به رادیوی کانتری و دیگری به رادیو تریپل اِی فرستاده شدند. تک‌آهنگ‌ها به‌ترتیب «ژاکت کش‌باف پشمی»، «بتی»، «تبعید» (به همراهی بون ایور) بودند؛ و «درخت بید»، «جسدی نیست، جرمی نیست» (به همراهی‌ هایم)، «جزیره کنی» (به همراهی د نشنال)؛ به‌ترتیب.[۲۳۷] در آلمان، از فولکلور یک تک‌آهنگ دیگر، «شماره یک» ، منتشر شد.[۲۳۸] تک‌آهنگ‌های اصلی هردو آلبوم، «ژاکت کش‌باف پشمی» و «درخت بید»، در همان هفته که آلبوم‌هایشان در صدر بیلبورد ۲۰۰ جای گرفتند در صدر ۱۰۰ تک‌آهنگ داغ بیلبورد قرار گرفتند، که این امر باعث شد تا سوئیفت اولین هنرمندی باشد تا در صدر جدول‌های تک‌آهنگ‌ها و آلبوم‌های ایالات متحده به‌طور همزمان قرار می‌گیرد.[۲۳۹] هردو آلبوم در هفتهٔ اول انتشار بیش از یک میلیون نسخه در سراسر جهان فروختند، که فولکلور دو میلیون نسخه فروخت.[۲۴۰][۲۴۱] فولکلور رکورد استریم‌های آلبوم در روز اول توسط هنرمند زن را در پلتفرم اسپاتیفای شکست، که در رکوردهای جهانی گینس ثبت شد.[۲۴۲] این آلبوم با فروش ۱٫۲ میلیون نسخه تا ژانویه ۲۰۲۱، پرفروش‌ترین آلبوم سال ۲۰۲۰ در ایالات متحده بود.[۲۴۳] در ۲۵ نوامبر، فیلم کنسرت فولکلور: جلسه‌های استودیوی لانگ پاند که خودش کارگردانی کرده‌است، مستند مراحل ساخت فولکلور، را در دیزنی+ منتشر کرد.[۲۴۴] در جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۲۰، او موفق به کسب سه جایزه، از جمله هنرمند سال برای سومین سال متوالی شد.[۲۴۵] سوئیفت در شصت و سومین مراسم جایزه گرمی نامزد دریافت شش جایزه شد، که آلبوم سال را برای فولکلور دریافت کرد.[۲۴۶][۲۴۷] او اولین زن در تاریخ است که این جایزه را سه‌بار برنده شده‌است.[۲۴۷] در مه ۲۰۲۱، سوئیفت جایزهٔ آیکان جهانی را که توسط جوایز بریت اهدا می‌شود، دریافت کرد،[۲۴۸] که به اولین زنی تبدیل می‌شود که با این دستاورد مورد تقدیر قرار گرفته‌است، و جایزهٔ ترانه‌سرای آیکان را به‌دلیل تأثیرش در موسیقی از انجمن ملی ناشران موسیقی دریافت کرد.[۲۴۹]

۲۰۲۱–اکنون: ضبط‌های مجدد، نیمه‌شب‌ها، و تور دوره‌ها

Swift singing into a mic
سوئیفت در تور دوره‌ها (۲۰۲۳)

به‌دنبال اختلاف نظر دربارهٔ مسترها، سوئیفت ضبط مجدد شش آلبوم استودیویی نخستش را اعلام کرد که با بی‌باک (نسخهٔ تیلور) و سرخ (نسخهٔ تیلور) به‌ترتیب در آوریل و نوامبر ۲۰۲۱ آغاز شد. هر دو آلبوم نخستین ضبط مجدد در تاریخ بودند که به صدر جدول بیلبورد ۲۰۰ رسیدند.[۲۵۰][۲۵۱] خبر بی‌باک (نسخهٔ تیلور) از پیش با انتشار «داستان عشق (نسخهٔ تیلور)» اعلام شد که او را پس از دالی پارتن نخستین هنرمندی کرد که هم نسخهٔ اصلی و هم نسخهٔ مجدداً ضبط‌شدهٔ ترانه‌ای را به صدر جدول ترانه‌های کانتری برتر می‌رسانند.[۲۵۲] سرخ (نسخهٔ تیلور) با «همه‌اش را خیلی خوب (نسخهٔ ۱۰ دقیقه‌ای)» پشتیبانی گردید و به طولانی‌ترین ترانهٔ تاریخ تبدیل شد به جایگاه نخست هات ۱۰۰ می‌رسد.[۲۵۳] این ترانه با فیلم کوتاهی همراه بود که جایزهٔ گرمی بهترین موزیک ویدئو را برنده شد[۲۵۴] و سوئیفت سومین بار جایزهٔ موسیقی ویدئوی ام‌تی‌وی برای ویدئوی سال را دریافت کرد.[۲۵۵]

دهمین آلبوم استودیویی سوئیفت، نیمه‌شب‌ها، در ۲۱ اکتبر ۲۰۲۲ منتشر شد.[۲۵۶] مشخصهٔ این آلبوم، سبک‌های الکتروپاپ عاری از مبالغه[۲۵۷][۲۵۸] و همچنین سینث-پاپ[۲۵۹] بود. منتقدان رولینگ استون آن را اثری نامیدند که به‌زودی ماندگار خواهد شد.[۲۶۰][۲۶۱] این پنجمین آلبوم اوست که با فروش بیش از یک میلیون نسخه در هفتهٔ نخست، به صدر جدول بیلبورد ۲۰۰ رسید و رکوردهای گوناگونی را در زمینهٔ استریم شکست،[۲۶۲] از جمله بیشترین استریم در یک روز و یک هفته در اسپاتیفای.[۲۶۳] قطعات این آلبوم که «ضدقهرمان» نخستین تک‌آهنگش شد، همگی ۱۰ جایگاه اول جدول هات ۱۰۰ را تصاحب کردند و سوئیفت نخستین هنرمندی شد که این کار را انجام داد.[۲۶۴] دو تک‌آهنگ دیگر، «غبار اسطوخودوس» و «کارما»، به رتبهٔ دوم این جدول رسیدند.[۲۶۵] در جوایز موسیقی ویدئوی ام‌تی‌وی ۲۰۲۳، سوئیفت ۹ جایزه شامل چهارمین ویدئوی سال خود («ضدقهرمان») را برنده شد.[۲۶۶] او در شصت و ششمین مراسم جوایز گرمی هم جایزه بهترین آلبوم آواز پاپ و چهارمین آلبوم سالش (بیشترین تعداد برای هر هنرمندی) را برنده شد.[۲۶۷]

در مارس ۲۰۲۳، سوئیفت تور دوره‌ها را برگزار کرد که تمام ۱۰ آلبوم استودیویی او را بازنگری می‌کند. رسانه‌های خبری تأثیر فرهنگی و اقتصادی این تور را بسیار پوشش دادند[۲۶۸] و قسمت آمریکای آن، رکورد بیشترین بلیت فروخته‌شده در یک روز را شکست.[۲۶۴] تیکت‌مستر به‌دلیل عدم مدیریت صحیحِ فروش بلیت تور، مورد انتقادات سیاسی قرار گرفت.[۲۱۱] تور دوره‌ها به پرفروش‌ترین تور تاریخ تبدیل شد که بیش از یک میلیارد دلار گردآوری کرد؛ فیلم کنسرتی این تور در ۱۳ اکتبر ۲۰۲۳ در سینماهای جهانی اکران شد و به پرفروش‌ترین فیلم کنسرتی تاریخ تبدیل گردید، به‌طوری که ۲۵۰ میلیون دلار در سطح جهانی فروش داشت و نامزد جایزهٔ گلدن گلوب در رشتهٔ دست‌آورد در سینما و گیشه شد.[۲۶۹][۲۷۰][۲۷۱] طبق برآورد فوربز و بلومبرگ نیوز تا اکتبر ۲۰۲۳، ارزش خالص سوئیفت ۱٫۱ میلیارد دلار بوده‌است؛ بنابراین، او نخستین موسیقی‌دان تاریخ است که «صرفاً بر اساس ترانه‌ها و اجراهایش» میلیاردر شده‌است.[۲۷۲][۲۷۳] فوربز پیشتر چهار مرتبه (۲۰۱۶، ۲۰۱۹، ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲) او را پردرآمدترین موسیقی‌دان زن سال معرفی کرده بود.[۲۷۴]

سوئیفت به انتشار آلبوم‌های مجدداً ضبط‌شده طی تور دوره‌ها ادامه داد. حالا صحبت کن (نسخهٔ تیلور) که در ۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۳ منتشر شد، سوئیفت را نخستین زنی کرد که بیشترین آلبوم نامبروان (۱۲) در تاریخ بیلبورد ۲۰۰ را دارد و از باربارا استرایسند پیشی گرفت.[۲۷۵] ۱۹۸۹ (نسخهٔ تیلور) که در ۲۷ اکتبر ۲۰۲۳ منتشر شد، رکورد سوئیفت برای فروش یک میلیون نسخه در یک هفته در ایالات متحده را افزایش داد[۲۷۶] و پرفروش‌ترین آلبوم سال ۲۰۲۳ شد. فروش هفتگی این آلبوم از فروش نیمه‌شب‌ها پیشی گرفت.[۲۷۶] تک‌آهنگ آن، «الان همه‌چیز تموم شد؟» نیز به صدر جدول هات ۱۰۰ رسید و جایگزینِ «تابستان ظالم» خود سوئیفت شد.[۲۷۷] انتشار موسیقی، برگزاری تور و کارهای وابستهٔ سوئیفت در جایگاه بی‌سابقه‌ای از محبوبیت پس از دوران همه‌گیری به اوج رسید.[۲۷۸] به گفتهٔ میوزیک بیزنس ورلدواید، او در سال ۲۰۲۳ وارد «بالاترین سطح نو از موفقیت شغلی جهانی» شد.[۲۷۹] سوئیفت دارندهٔ بیشترین استریم سال ۲۰۲۳ در اسپاتیفای،[۲۸۰] اپل میوزیک،[۲۸۱] و آمازون میوزیک[۲۸۲] شد. به‌علاوه نخستین هنرمندی بود که به رتبهٔ نخست فهرست هنرمندان برتر پایان سال بیلبورد در سه دههٔ گوناگون (۲۰۰۹، ۲۰۱۵ و ۲۰۲۳) رسید[۲۸۳] و نخستین هنرمند زنده‌ای بود که در یک زمان پنج آلبوم را به جایگاه ده‌تای برتر بیلبورد ۲۰۰ رساند.[۲۸۴] او همچنین تا سال ۲۰۲۳ مجموعه‌ای از املاک و مستغلات به ارزش ۱۵۰ میلیون دلار داشت: او خانه‌هایی در نشویل، ترایبکا، لس آنجلس و رود آیلند دارد.[۲۸۵]

فراتر از موسیقی، سوئیفت از سال ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۳ در پنج ترانه حضور یافت: «خائن» و «توس» از بیگ رد مشین،[۲۸۶] ریمیکسی از «بنزین» از هایم،[۲۸۷] «جوکر و ملکه» از اد شیرن[۲۸۸] و «الکات» از د نشنال.[۲۸۹] برای موسیقی متن فیلم ۲۰۲۲ جایی که خرچنگ‌ها آواز می‌خوانند، او «کارولینا» را ضبط کرد که نامزد بهترین ترانهٔ غیراقتباسی از گلدن گلوب و بهترین ترانهٔ نوشته‌شده برای رسانه‌های بصری از گرمی شد.[۲۹۰] به جز موسیقی، سوئیفت نقش مکملی در فیلم کمدی تاریخی ۲۰۲۲ آمستردام داشت و تا سال ۲۰۲۲، برای کارگردانی فیلم بلندی برای سرچلایت پیکچرز قرارداد امضا کرده‌است.[۲۹۱][۲۹۲]

سوئیفت در سال ۲۰۲۳ با بازیکن فوتبال آمریکایی، تراویس کلسی، وارد رابطه شد.[۲۹۳] در ژانویهٔ ۲۰۲۴، تصاویر پورنوگرافی جعلی از سوئیفت در توییتر منتشر شد که با هوش مصنوعی ساخته شده بود. این تصاویر به دیگر پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی سرایت کرد که موجب انتقاد از هوش مصنوعی و توییتر و همچنین تقاضای اصلاحات حقوقی شد.[۲۹۴][۲۹۵] در شصت و ششمین مراسم جوایز گرمی، سوئیفت اعلام کرد یازدهمین آلبوم استودیویی او، دپارتمان شاعران رنج‌کشیده، در ۱۹ آوریل ۲۰۲۴ منتشر خواهد شد.[۲۶۷]

هنرمندی

تأثیرپذیری

یکی از نخستین خاطرات موسیقی سوئیفت، شنیدن آواز مادربزرگش، مارجوری فینلی بود که در کلیسا می‌خواند.[۳] در کودکی، او از موسیقی متن فیلم‌های دیزنی لذت می‌برد.[۲۹۶] سوئیفت گفته اعتماد به نفسش را مدیون مادرش است که به او کمک کرد تا در کودکی در سخنرانی کلاسی حاضر شود.[۲۹۷] او همچنین «شیفتگی به نوشتن و روایت‌پردازی» اش را به مادرش نسبت می‌دهد.[۲۹۸] سوئیفت مجذوب شیوهٔ داستان‌پردازی موسیقی کانتری شد،[۲۹۹] و با گوش دادن به «هنرمندان کانتری زن بزرگ» دههٔ ۱۹۹۰، یعنی شانیا توین، فیث هیل و دیکسی چیکس، با این ژانر آشنا شد.[۳۰۰][۳۰۱] توین، هم به‌عنوان ترانه‌سرا و هم به‌عنوان اجراکننده، بیشترین تأثیر را در موسیقی او داشت.[۳۰۲] هیل الگوی دوران کودکی سوئیفت بود و از او تقلید می‌کرد.[۳۰۳] او نگرش جسور دیکسی چیکس و توانایی آن‌ها در نواختن سازهایشان را تحسین کرد.[۳۰۴] همچنین سوئیفت به بررسی ستارگان کانتری قدیمی‌تر، مانند پتسی کلاین، لورتا لین، تمی وینت و دالی پارتن پرداخت؛[۱۷] او معتقد است پارتن نمونه‌ای قابل ستایش برای ترانه‌سرایان زن است.[۳۰۵] سوئیفت هنرمندان آلترناتیو-کانتری مانند پتی گریفین[۳۰۶] و لوری مک‌کنا را نیز بررسی کرد.[۲۶] به‌عنوان ترانه‌سرا، سوئیفت از جونی میچل الگو گرفت؛ او می‌گوید که چطور اشعار شرح حالِ میچل عمیق‌ترین احساسات را بیان می‌کند: «فکر می‌کنم [آبی] موردعلاقهٔ من است زیرا باطن کسی را خیلی عمیق کاوش می‌کند.»[۳۰۷]

سوئیفت تحت‌تأثیر هنرمندان مختلف پاپ و راک نیز قرار گرفته‌است. او از پل مک‌کارتنی، بروس اسپرینگستین، برایان آدامز،[۳۰۸] رولینگ استونز،[۳۰۹] امیلو هریس، کریس کریستوفرسون و کارلی سایمون به‌عنوان سرمشق حرفه‌اش یاد می‌کند.[۲۶][۳۱۰] او مدت‌هاست که اسپرینگستین و استونز را به‌دلیل پابرجا بودن فعالیت موسیقی‌شان دوست دارد[۳۱۱] و دربارهٔ استونز می‌گوید: «تأثیر عظیمی بر کل چشم‌اندازم در حرفه‌ام» داشته‌است.[۳۱۲] همان‌طور که سوئیفت بزرگ‌تر می‌شد، او آرزو داشت مانند هریس باشد و موسیقی را بر شهرت ترجیح دهد.[۳۱۳] آلبوم سینث-پاپ او، ۱۹۸۹، متأثر از برخی خوانندگان پاپ موردعلاقهٔ او در دههٔ ۱۹۸۰، از جمله پیتر گابریل، آنی لنکس، فیل کالینز و مدونا بود.[۳۱۴][۳۱۵] او از سبک موسیقایی کیث اربن[۳۱۶] و اشعار فال اوت بوی[۳۱۷] به‌عنوان تأثیرگذار یاد کرده‌است.

ژانرها

اگر یک چیز وجود داشته باشد که سوئیفت در حرفه‌اش به اثبات رسانده‌است، آن این است که او از محدود کردن خودش امتناع می‌ورزد. صدای همواره در حال تحولش، او را از محبوب کانتری تا اعجوبهٔ پاپ، به تازه‌ترین قصه‌گوی ماهر فولک رساند.

—آکادمی ملی علوم و هنرهای ضبط، ۲۰۲۱[۳۱۸]

سوئیفت بابت اقدام به تجربهٔ ژانرهای موسیقی گوناگون مشهور است. همچنین حرفهٔ او دستخوش بازآفرینی سبک هنری می‌شود،[۳۱۹][۲۹۲] به‌طوری که او از سوی رسانه‌ها «آفتاب‌پرست موسیقی» توصیف شده‌است.[۳۲۰][۳۲۱] تا سال ۲۰۱۲ که چهارمین آلبومش، سرخ را منتشر کرد، او خودش را موسیقی‌دان کانتری می‌شناخت.[۳۲۲] آلبوم‌های او به ایستگاه‌های رادیوی کانتری ارسال می‌شد اما منتقدان موسیقی به وجود سبک‌های فراگیری از پاپ و راک در آثارش اشاره می‌کردند.[۳۲۳][۳۲۴] منتقدان در سال‌های پس از ۲۰۱۰ شاهد ملودی‌هایی از سوئیفت بودند که از موسیقی پاپ ریشه می‌گرفت و عناصر موسیقی کانتری، به سازهایی مانند بانجو، ماندولین، و فیدل و توانگِ خفیف او محدود می‌شود؛[۳۲۵][۳۲۶] در نتیجه برخی اظهار داشتند که خصوصیت موسیقی کانتری سوئیفت به‌جای اینکه معرفِ سبک موسیقی او باشد، معرفِ ترانه‌سرایی روایی اوست.[۳۲۷][۳۲۸] اگرچه صنعت موسیقی نشویل، جایگاه سوئیفت به‌عنوان موسیقی‌دان کانتری را می‌پذیرفت، منتقدان او را به دست کشیدن از اصول متعارف موسیقی کانتری به نفعِ موفقیت متقاطع در بازار پاپ جریان اصلی متهم کردند.[۳۲۹][۳۳۰] سبک‌های الکتریک پاپ، راک و الکترونیکِ سرخ، گفتمان‌های انتقادی را تشدید کرد؛ سوئیفت به این موضوع واکنش نشان داد: «برچسب‌زنی ژانر را به افراد دیگری می‌سپارم.»[۳۳۱]

روزنامه‌نگار جودی رُزِن می‌گوید سوئیفت با شکل‌گیری حرفهٔ موسیقی‌اش در نشویل، «تدبیر فریب‌کارانه‌ای» داشت که خودش را در عرصهٔ کانتری تثبیت کرد و سپس به سمت پاپ آمد.[۳۳۲] او در سال ۲۰۱۴ با انتشار پنجمین آلبوم استودیویی سینت-پاپ خود، ۱۹۸۹، هویت موسیقی کانتری‌اش را کنار گذاشت. سوئیفت ۱۹۸۹ را نخستین «آلبوم پاپ اثبات‌شدهٔ رسمی» خود توصیف کرد.[۳۳۳] آلبوم‌های بعدی، اعتبار (۲۰۱۷) و معشوق (۲۰۱۹)، ساختار پاپ شادی دارند؛ اعتبار شامل عناصر هیپ هاپ، ترپ و ئی‌دی‌ام است.[۳۳۴][۳۳۵][۳۳۶] از سوی دیگر، نیمه‌شب‌ها (۲۰۲۲) «با آوای پاپ ملایم و فاقد شکل ثابت» و تجربی‌تر، متمایز می‌شود.[۳۳۷][۳۳۸] اگرچه نقدهای مربوط به آلبوم‌های پاپ سوئیفت عموماً مثبت بودند، برخی از منتقدانِ گلایه‌مند بر این باورند که ساختار موسیقی پاپ نشان‌دهنده تلاش سوئیفت به‌منظور موفقیت در جریان اصلی است و اصالتش را به‌عنوان ترانه‌سرایی که به‌وسیلهٔ پیشینه موسیقی کانتری‌اش پرورش یافته‌است، از بین می‌برد. با نگاهی به گذشته، این انتقاد را برخی راکیست توصیف کرده‌اند.[۳۳۹][۳۴۰] به عقیدهٔ موسیقی‌شناس نیت اسلون، تحول موسیقی سوئیفت بیشتر به‌سبب نیازش به گسترش هنرش بود.[۳۴۱] سوئیفت با آلبوم‌های استودیویی‌اش در سال ۲۰۲۰، فولکلور و اورمور، از پاپ جریان اصلی پرهیز کرد و به تجربهٔ سبک‌های آلترناتیو مانند ایندی راک پرداخت.[۳۴۲][۳۴۳] به عقیدهٔ مجلهٔ کلش، حرفهٔ سوئیفت همواره فرازمینی بوده و مرزها را جابه‌جا کرده‌است و به نقطه‌ای رسیده که در آن «تیلور سوئیفت فقط تیلور سوئیفت است»، یعنی با هیچ ژانری تعریف نشده‌است.[۳۴۴]

صدا

سوئیفت از گونهٔ صدای متزوسوپرانو برخوردار است.[۳۴۵] او به‌طور کلی آواز ملایم اما با رنگ متنوعی دارد.[۳۴۶][۳۴۷] به‌عنوان خوانندهٔ کانتری، آواز او از سوی برخی در مقایسه با خوانندگان معاصر او، ضعیف و گرفته توصیف شد.[۳۴۸] سوئیفت پذیرفت که توانایی آوازش در اوایل حرفه‌اش اغلب او را نگران می‌ساخت و سخت تلاش کرد تا پیشرفت کند.[۳۴۹] پس از اینکه با ۱۹۸۹ به موسیقی پاپ روی آورد، دیدگاه‌ها در خصوص آواز او ضد و نقیض بود؛ منتقدان شکایت داشتند که سوئیفت فاقد تکنیک درخور است اما از طرز بیان صدایش برای انتقال احساساتش به مخاطب قدردانی کردند و عقیده داشتند که سوئیفت به‌جای «قدرت و نکات ظریف» به «صمیمیت» اولویت می‌دهد.[۳۵۰] همچنین منتقدان او را به‌خاطر اجتناب از اصلاح زیروبمی خود با اتو-تیون تحسین کردند.[۳۵۱]

به گفتهٔ لس آنجلس تایمز، ویژگی آواز تعیین‌کنندهٔ سوئیفت، توجه او به جزئیات برای بیان احساسی دقیق است.[۳۵۲] با انتشار اعتبار، منتقدان خاطرنشان کردند که او «یادمی‌گیرد چطور از صدای خود به‌عنوان ساز کوبه‌ای متعلق به خودش استفاده کند»[۳۵۳] و آواز صریح معروفش را برای کادانس و ضرب‌آهنگ‌های «باحال محاوره‌ای خالی از تعصب» که شبیه به سبک‌های هیپ هاپ و آراندبی است، جایگزین می‌کند.[۳۵۴][۳۶][۳۵۵] با این حال، آلترناتیو پرس بیان کرد که سبک‌پردازی آواز «تداعی‌گر» او، بیشتر پاپ پانک و ایمو است.[۳۵۶]

نقدهای مربوط به آلبوم‌ها و اجراهای بعدی سوئیفت، از آواز او قدردان‌تر بودند. منتقدان عقیده داشتند آواز او کمتر تو دماغی، غنی‌تر، طنین‌دارتر و قدرتمندتر شده‌است.[۳۲۶][۳۵۷][۳۵۸] با فولکلور و اورمور، سوئیفت به‌خاطر صدای سوزناک و ماهر و در عین حال شفاف و کنترل‌شده‌اش مورد تحسین قرار گرفت.[۳۵۹][۳۶۰][۳۶۱] پیچفورک آوازش در این آلبوم‌ها را «همه‌کاره و رسا» توصیف کرد.[۳۶۲] آلیسا بارنا، استاد تئوری موسیقی، صدای سوئیفت را «نفس‌گیر و زنده» در رجیستر بالا و «پرطنین و ژرف» در رجیستر پایین نامید.[۳۶۳] با آلبوم‌های مجدداً ضبط‌شدهٔ او در سال ۲۰۲۱، منتقدان شروع به تمجید از لحن پخته، عمیق‌تر و «پرطنین‌تر» صدای او کردند.[۳۶۴][۳۶۵][۳۶۶] منتقدی از روزنامهٔ i در سال ۲۰۲۱ گفت که آواز سوئیفت با فراهم‌سازی آواز به‌تازگی کشف‌شده‌اش، بسیار بهتر شده‌است.[۳۶۷] به عقیدهٔ گاردین، اوج آواز پرشور سوئیفت یکی از خصلت‌های بارز آواز اوست،[۳۶۸] و اینکه توانگِ کانتری او از بین رفت.[۳۶۹] نیمه‌شب‌ها بابت شیوهٔ آواز متفاوت و ظریف سوئیفت مورد تحسین قرار گرفت.[۳۷۰] در سال ۲۰۲۳، نام او در فهرست ۲۰۰ خوانندهٔ برتر تمام ادوار رولینگ استون در رتبهٔ ۱۰۲ قرار گرفت.[۳۴۷] در بررسی تور دوره‌ها، آماندا پتروسیچ منتقد نیویورکر، وضوح، لحن و آواز «قوی‌تر» سوئیفت را تحسین کرد.[۵۵]

ترانه‌سرایی

در نشریات گوناگونی از سوئیفت به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین ترانه‌سرایان تمام ادوار نام برده شده‌است.[۳۷۱][۳۷۲][۳۷۳] دانش‌پژوهان انگلیسی‌زبان مانند جاناتان بیت و استفانی برت خاطر نشان کرده‌اند که احساس ادبی، مفهوم ملودی، و سبک نگارش بیانی او در میان همتایانش کمیاب هستند.[۳۷۴][۳۷۵] بریج‌های سوئیفت اغلب به‌عنوان یکی از بهترین خصلت‌های ترانه‌های او مورد تأکید قرار می‌گیرند،[۳۷۶][۳۷۷] به‌طوری که مجلهٔ تایم به او لقب «ملکهٔ بریج‌ها» را داد.[۳۷۸]

در مصاحبهٔ سال ۲۰۱۱ با نیویورکر، سوئیفت نخست خود را به‌عنوان ترانه‌سرا معرفی کرد: «من ترانه‌ها را می‌نویسم، و صدایم فقط راهی برای رساندن مفهوم اشعار است.»[۲۶] در ترانه‌های اولیهٔ او، تجربیات زندگی شخصی‌اش الهام‌بخش متداول سوئیفت بوده‌اند که به او کمک کرد تا زندگی را پشت سر بگذارد.[۳۷۹][۳۸۰] تکنیک «وقایع‌نگارانه» در ترانه‌سرایی او، با شناسایی یک احساس آغاز شد و با ملودی مربوط ادامه پیدا کرد.[۳۸۱][۳۸۲] در سه آلبوم استودیویی نخست او، عشق، دلشکستگی و عدم اطمینان، از دیدگاه نوجوان، مضامین غالب در اشعار او بودند.[۳۸۳][۳۸۴] او در سرخ، به هیاهوی روابط نامطلوب پرداخت،[۳۸۵] و در ۱۹۸۹، نوستالژی و مثبت‌نگری پس از رابطه را دنبال کرد.[۳۱۴] اعتبار از جنبه‌های منفی شهرت سوئیفت الهام گرفت،[۳۸۶] و معشوق، درک و فهم سوئیفت از «گسترهٔ کامل عشق» را با جزئیات شرح داد.[۳۸۷] سایر مضامین مورد بحث در موسیقی سوئیفت عبارتند از: پویایی خانواده، دوستی،[۳۸۸][۳۸۹] انزوا، خویشتن‌آگاهی، و مقابله با انتقاد کوبنده، به‌ویژه در خصوص جنسیت‌زدگی.[۲۹۸][۳۹۰]

اشعار اعترافی سوئیفت دیدگاه‌های مثبتی از سوی منتقدان داشته‌است.[۳۹۱][۲۶][۳۹۲] منتقدان به جزئیات واضح و دل‌مشغولی عاطفی سوئیفت تأکید بیشتری داشته‌اند و آن را در موسیقی پاپ غیرمعمول دانسته‌اند.[۳۹۳][۳۹۴][۳۹۵] منتقدان همچنین ساختار ملودیک آثار او را ستودند. رولینگ استون سوئیفت را «دانای ترانه‌سرایی با پیشکشی قابل لمس برای ساختار ورس-کر-بریج» توصیف کرد.[۳۹۶][۳۹۷] ان‌پی‌آر به سوئیفت لقب «استاد زبان محاوره‌ای در اشعار خود» را داد[۳۶] و اشاره کرد که ترانه‌های او تعامل عاطفی را بیان می‌کنند.[۳۹۷] با وجود استقبال مثبت، نیویورکر عقیده داشت که او به‌طور کلی «بیشتر به‌عنوان متخصص فنی چیره‌دست به تصویر کشیده می‌شود تا به‌عنوان رویاپرداز دیلنسک».[۲۶] رسانه‌های تبلوید غالباً موضوعات ترانه‌های او را با معشوقه‌های سابقش مرتبط می‌سازند و دربارهٔ آن‌ها گمانه‌زنی می‌کنند؛ هم منتقدان و هم سوئیفت آن را به‌عنوان عملی جنسیت‌زده مورد انتقاد قرار دادند.[۳۹۸][۳۹۹][۴۰۰] صرف نظر از سرنخ‌های ارائه‌شده در نوشته‌های روی جلد آلبوم‌ها، سوئیفت از صحبت در مورد موضوعات ترانه‌هایش اجتناب می‌کند.[۴۰۱]

در آلبوم‌های سال ۲۰۲۰—فولکلور و اورمور، سوئیفت از گریزگرایی و رمانتیسم الهام گرفت تا روایت‌های تخیلی را پیگیری کند.[۴۰۲] او در این دو آلبوم اشاره‌ای به زندگی شخصی‌اش نداشت و احساسات خود را به شخصیت‌های خیالی و قوس‌های داستانی لحاظ کرد، که فشار روحی ناشی از توجه رسانه‌ها را بر روی او برداشت و مسیرهای جدیدی را برای هنر خود طرح کرد.[۳۸۱] به گفتهٔ سوئیفت، او پس از اینکه دیگر نگران موفقیت تجاری نبود، به مسیر ترانه‌سرایی جدید روی آورد.[۴۰۲] بنا به گفتهٔ مجلهٔ اسپین، او در اورمور احساسات پیچیده را با «دقت و تباهی» پیگیری کرد.[۴۰۳] به گفتهٔ نشریهٔ کانسکوئنس، آلبوم‌های سال ۲۰۲۰ او فرصتی فراهم کرد که منتقدانِ سوئیفت به «قدرت ترانه‌نویسی» او قانع شوند و او از «نابغهٔ نوجوان به یک بزرگسال خاطر جمع و محتاط» تبدیل شد.[۴۰۴]

سویفت نوشته‌هایش را به سه نوع تقسیم می‌کند: «اشعار قلم‌پر» (اشاره به ترانه‌هایی که ریشه در شاعرانگی منسوخ دارند)، «اشعار خودنویس» (مبتنی بر خط داستانی مدرن و واضح) و «اشعار روان‌نویس درخشنده» (که دلپسند و پوچ هستند).[۴۰۵] منتقدان قطعهٔ پنجم هر یک از آلبوم‌های سوئیفت را «از لحاظ عاطفی حساس‌ترین» ترانهٔ آلبوم یاد می‌کنند.[۴۰۶] انجمن ملی ناشران موسیقی که در سال ۲۰۲۱ به سوئیفت جایزهٔ نماد ترانه‌سرای سال را اهدا کرد، در مورد او گفت: «امروزه وقتی صحبت از نوشتن موسیقی می‌شود هیچ‌کس به اندازهٔ سوئیفت تأثیرگذار نیست».[۴۰۷] ویک او را پیشتازترین ترانه‌سرای زن عصر امروزی دانست،[۴۰۸] و انجمن بین‌المللی ترانه‌سرایان نشویل در سال ۲۰۲۲ او را ترانه‌سرا-هنرمند دهه نامید.[۲۶۴] سوئیفت همچنین دو شعر منتشر کرده‌است: «چرا دختره ناپدید شد» و «اگر تو به هر اندازه شبیه من هستی».[۴۰۹]

اجراها

روزنامه‌نگاران سوئیفت را یکی از بهترین اجراکنندگان و سرگرمی‌سازهای موسیقی جریان اصلی توصیف کرده‌اند. او اغلب بابت مهارت در نمایش‌پردازی و حضور بر روی صحنه تحسین می‌شود.[۴۱۰][۴۱۱][۴۱۲] سوئیفت به‌دلیل توانایی‌اش در زمینهٔ بهره‌مندی از مخاطبان گسترده، مانند اجرای کنسرت در استادیوم ورزشی، مشهور است.[۴۱۳][۴۱۴][۲۲۶] او برخلاف خوانندگان عصر حاضر، کاملاً به اجرای همراه با رقص متوسل نیست.[۴۱۵] به عقیدهٔ گرگ کرلنشتاین در مجلهٔ وی، او دارای «موهبت کمیاب تبدیل صحنهٔ استادیوم به محیطی صمیمی» است، فارغ از اینکه «چه گیتار بردارد چه ارتشی از رقصندگان را هدایت کند».[۴۱۶]

سوئیفت هنگام اجرا در تور استادیومی اعتبار، مهٔ ۲۰۱۸

در نقدی برای اجراهای اولیهٔ سوئیفت به سال ۲۰۰۸، ساشا فریر-جونز در نیویورکر او را سرگرم‌سازی نامید که به‌طور استثنایی ماهر است و صحنه‌گرداری سرزنده‌ای دارد: «[سوئیفت] با حرفه‌ای‌گرایی که از سن چهارده سالگی نشان داده، انرژی جمعیت را احیا کرد.»[۴۱۷] در سال ۲۰۱۸، کریس دیویل از استریوگام نوشت که پرسونای او روی سکوی اجرا از شخصیت «خدایان کلاسیک راک» الگوبرداری می‌کند.[۴۱۸] به عقیدهٔ جیم هرینگتون در مرکوری نیوز، تور استادیومی اعتبار پیشرفت سوئیفت را به‌عنوان اجراکننده نشان می‌دهد، «مخصوصاً در رابطه با توانایی او در تسلط بر صحنه».[۴۱۹] در سال ۲۰۲۳، آدریان هورتن از گاردین به میزان «استقامت به‌ظاهر پایان‌ناپذیر» سوئیفت در تور دوره‌ها اشاره کرد،[۴۲۰] و ایلانا کاپلان در روزنامهٔ i، روش نمایش‌پردازی سوئیفت را «بی‌نظیر» خواند.[۴۲۱]

منتقدان به تنوع هنری سوئیفت به‌عنوان سرگرمی‌ساز تأکید کرده‌اند. آن‌ها توانایی او به‌منظور تغییر پرسوناهای روی صحنه و سبک‌های اجرا بسته به مضامین و زیبایی‌شناسی متغیر آلبوم‌هایش را ستایش کرده‌اند.[۴۲۲][۴۲۳] مشخصهٔ کنسرت‌های او، شرح دقیق برادوی با زیبا جلوه دادن آن و فناوری پیشرفته است.[۴۲۴] اجراهای او غالباً با حضور گروه موسیقی است که از سال ۲۰۰۷ با آن‌ها اجرا داشته‌است.[۴۲۵] سوئیفت همچنین در اجرا اغلب خود را با آلات موسیقی مانند گیتار الکتریک،[۴۲۶] گیتار آکوستیک، پیانو[۲۵۸] و گاهی با بانجو شش رشته‌ای و یوکللی همراهی می‌کند.[۴۲۷][۴۲۸] او مکرراً با تماشاچیان در تعامل است و اجراهای آکوستیک تک‌نوازی او صمیمی و از لحاظ احساسی اثرگذار توصیف شده‌است که اشعار مبتنی بر داستان‌پردازی و ارتباط او با طرفداران را تکمیل می‌کند.[۵۵][۴۲۹] لیدیا بورگام از اسپین‌آف عقیده داشت که صمیمیت اجرای آکوستیک سوئیفت، یکی از اصول جدایی‌ناپذیر «منشأ خواننده-ترانه‌سرایی» اوست.[۴۳۰][۲۵۸] کریس ویلمن از ورایتی، سوئیفت را «صمیمی‌ترین سوپراستار پاپ»[۴۳۱] و محبوب‌ترین اجراکنندهٔ قرن بیست و یکم نامید.[۴۳۲]

ویدئو و فیلم

سوئیفت بر عناصر بصری به‌عنوان جزء خلاقانهٔ مهم در فرایند ساخت موسیقیش تأکید می‌کند.[۴۳۳] او برای تهیهٔ موزیک ویدئوهایش با کارگردانان گوناگونی همکاری کرده‌است و به مرور زمان در نویسندگی و کارگردانی دخیل شده‌است. او ایده و تریتمنت ویدئوی «بدجنس» را در سال ۲۰۱۱ به وجود آورد[۴۳۴] و سال قبل موزیک ویدئوی «مال من» را مشترکاً با رومن وایت کارگردانی کرد.[۴۳۵] در مصاحبه‌ای، وایت توضیح داد که سوئیفت «کاملاً درگیر نوشتن پیش‌نویس فیلم‌نامه، انتخاب بازیگر و انتخاب لباس بود؛ و او در هر دو روز پانزده‌ساعته فیلمبرداری حاضر شد، حتی وقتی او در صحنه‌ها نبود.»[۴۳۶]

از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸، سوئیفت در هشت موزیک ویدئو با جوزف کان همکاری کرد—چهار ویدئو هر کدام از آلبوم‌های ۱۹۸۹ و اعتبار. کان مشارکت سوئیفت در ساختن موزیک ویدئو را ستایش کرد.[۴۳۷] در سال ۲۰۱۶، سوئیفت با امریکن اکسپرس برای موزیک ویدئوی «فضای خالی» (که کان کارگردانی کرده‌است) کار کرد، و تهیه‌کنندهٔ اجرایی برنامه تعاملی ای‌ام‌ای‌ایکس غیرمستقیم: تجربه تیلور سوئیفت[E ۱۳] بود که در سال ۲۰۱۵ برای آن برندهٔ جایزهٔ امی ساعات پربیننده در دستهٔ بهترین برنامه تعاملی شد.[۴۳۸] سوئیفت موزیک ویدئوی «کینه» را تهیه‌کنندگی کرد و جایزهٔ گرمی بهترین موزیک ویدئو را در سال ۲۰۱۶ دریافت کرد.[۴۳۹]

شرکت تولید فیلم او، تیلور سوئیفت پروداکشنز، آی‌ان‌اس،[E ۱۴] در تهیهٔ تمام رسانه‌های بصری سوئیفت نقش دارد که نخستین کار این شرکت، ساخت مستند کنسرتی تور استادیومی اعتبار در سال ۲۰۱۸ بود.[۴۴۰] او به کارگردانی مشترک ویدئوها برای تک‌آهنگ‌های آلبوم معشوق ادامه داد: «من!» با دیو میرز، و «تو باید آرام باشی» (همچنین تهیه‌کنندهٔ اجرایی) و «معشوق» با درو کیرش.[۴۴۱] اما با ویدئوهای «آن مرد» (که برندهٔ جایزهٔ بهترین کارگردانی از ام‌تی‌وی شد)، «کاردیگن»، «بید»، «ضدقهرمان» و «آراسته به جواهر» خودش به‌صورت انفرادی وظیفهٔ کارگردانی را به عهده گرفت.[۴۴۲] پس از فولکلور: جلسه‌های استودیوی لانگ پاند، سوئیفت با همه‌اش را خیلی خوب: فیلم کوتاه، به‌عنوان فیلم‌ساز آغاز به کار کرد[۲۶۴] و نخستین هنرمندی شد که به‌عنوان کارگردان انفرادی، جایزهٔ گرمی بهترین موزیک ویدئو را کسب کرد.[۴۴۳] سوئیفت از کلویی ژائو، گرتا گرویگ، نورا افرون، گیرمو دل تورو، جان کاساوتیس و نوآ بامباک به‌عنوان الگوی فیلم‌سازی خود نام برده‌است.[۴۳۳]

موقعیت فرهنگی

سوئیفت در ابعاد مختلف تأثیر عمیقی بر صنعت موسیقی داشته‌است.[۴۴۴][۴۴۵] نشریات سوئیفت را روح زمانه یا «نیروی حیاتی» فرهنگی توصیف می‌کنند،[۴۴۶][۱۳۰] به‌طوری که بیلبورد خاطر نشان کرد فقط هنرمندان معدودی مانند او موفقیت در جدوال فروش، تحسین منتقدان و حمایت از سوی طرفداران را دارند که این‌ها از تأثیر گستردهٔ سوئیفت ناشی می‌شود.[۴۴۷] به عقیدهٔ نشریات، فروش میلیونی آلبوم‌های سوئیفت، پدیده‌ای نادر در صنعت تحت سلطهٔ استریم است که به‌دنبال پایان دورهٔ آلبوم در دههٔ ۲۰۱۰ رخ داد.[۴۴۸][۴۴۹] سوئیفت تنها هنرمندِ تاریخچهٔ لومینیت دیتا است که پنج آلبومش در هفتهٔ نخست انتشار بیش از یک میلیون نسخه فروخته‌است[۴۵۰] و منجر به این شد تا مجلهٔ نیویورک او را «کسی که صنعت موسیقی را به خواست خود منعطف می‌کند» بنامد.[۴۴۹] سوئیفت همچنین مدافع فروشگاه‌های موسیقی مستقل دانسته می‌شود،[۴۵۱][۴۵۲] که در رواج مجدد وینیلِ قرن بیست و یکم نقش داشته‌است.[۴۵۳][۴۵۴] پس از دست‌یابی به چندین دستاورد شگرف، ورایتی به سوئیفت لقب «ملکهٔ استریم» را داد.[۴۵۵] اقتصاددان آلن کروگر، مفهومش «rockonomics» —تحلیل اقتصاد خردِ صنعت موسیقی—را با بهره‌گیری از سوئیفت که او را «نابغهٔ اقتصادی» می‌داند، ابداع کرد.[۴۵۶]

در سال ۲۰۱۳، جودی رُزِن در مجلهٔ نیویورک، سوئیفت را «بزرگ‌ترین ستارهٔ پاپ جهان» نامید و عقیده داشت که فرایند به شهرت رسیدنِ او برخلافِ نمونه‌های جاافتاده بوده‌است: «[سوئیفت] بین ژانرها، دوره‌ها، جمعیت‌شناسی، پارادایم‌ها، شیوه‌های پرطرفدار قرار می‌گیرد»؛ به عقیدهٔ این روزنامه‌نگار، هنرمندان دیگر مانند بیانسه، ریانا، لیدی گاگا، کیتی پری، مایلی سایرس و جاستین بیبر «تمامشان برای [دست‌یابی به] مقام دوم در رقابت هستند».[۳۳۲] طبق گزارش سی‌ان‌ان، سوئیفت دههٔ ۲۰۱۰ را به‌عنوان ستارهٔ کانتری آغاز کرد و آن دههٔ را به‌عنوان «تایتان موسیقایی تمام ادوار» به پایان رساند.[۴۵۷] نام او در سال ۲۰۱۹ بیشترین جستجوی زن و در سال ۲۰۲۲ بیشترین جستجوی موسیقی‌دان در گوگل بود.[۴۵۸][۴۵۹]

میراث

سوئیفت در شکل‌گیری چشم‌انداز موسیقی کانتری مدرن نقش داشته‌است.[۴۶۰] او موفقیت و شهرتش را فراتر از ایالات متحده بسط داد.[۳۳۲][۴۶۰] او پیشگام استفاده از اینترنت (مای‌اسپیس) به‌عنوان ابزار بازاریابی بوده‌است[۴۵][۴۶۱] و ژانر کانتری را به نسل جوان‌تر معرفی کرد.[۴۶۲][۳۳۲] از آن زمان، ناشران کانتری علاقه‌مند به جذبِ خوانندگان جوانی شدند که ترانه‌هایشان را خودشان می‌نویسند؛[۴۶۳] اجرای او با گیتار در شکل‌گیری «فاکتور تیلور سوئیفت» نقش داشت؛ پدیده‌ای که افزایش فروش گیتار به زنان، جمعیتی که قبلاً نادیده گرفته‌شده بودند، را به آن نسبت می‌دهند.[۴۶۴][۴۶۵]

بنا به گفتهٔ نشریات، سوئیفت با تغییر و تحول ژانرهایش در سرتاسر حرفهٔ خود، چشم‌انداز موسیقی معاصر را «برای همیشه» تغییر داد، یعنی دیسکوگرافی که تغییرات فرهنگی را در خود جای دهد[۴۶۶] و قدرتش «برای تمایل به هر صدایی که او می‌خواهد به مدار جریان اصلی» برساند.[۴۶۷] علاوه بر این، از نظر شخصی بودن و حساس بودن اشعار او، نیک کاتوچی، روزنامه‌نگار موسیقی معتقد است که سوئیفت به خوانندگان بعدی مانند بیلی آیلیش، آریانا گرانده و هالزی کمک کرد تا همین کار را انجام دهند.[۴۶۸] همچنین محققان به حساسیت ادبی و مفاهیم پوپ‌تیمیست سوئیفت و موسیقی او در قرن بیست و یکم تأکید داشته‌اند.[۴۶۹][۴۷۰]

خواننده‌های متعددی متأثر از سوئیفت و آثار او بوده‌اند. آلبوم‌های او الهام‌بخش یک نسل کامل از خواننده-ترانه‌سرایان بوده‌است.[۴۶۲][۳۴۲][۴۷۱] روزنامه‌نگاران توانایی او به‌منظور تغییر قواعد این صنعت را ستایش می‌کنند، و در مورد اینکه چگونه اقدامات او باعث اصلاح سیاست‌های پلتفرم‌های استریم شد، آگاهی از مالکیت معنوی در میان موسیقی‌دانان آینده را بیشتر کرد،[۴۷۲][۴۷۳] و مدل فروش بلیت کنسرت را تغییر داد،[۴۷۴] صحبت کرده‌اند. منابع گوناگون، موسیقی سوئیفت را پارادایمی می‌دانند که به نمایندگی از نسل هزاره آمد؛[۴۷۵] وبگاه واکس او را «بروس اسپرینگستین هزاره»،[۴۷۶] و تایمز او را «باب دیلن عصر ما» نامید.[۴۷۷] به پاس قدردانی از تأثیر فرهنگی‌اش، به سوئیفت عنوان زن دهه (دههٔ ۲۰۱۰) از بیلبورد،[۴۷۸] هنرمند دهه (دههٔ ۲۰۱۰) از جوایز موسیقی آمریکا[۴۷۹] و نماد جهانی در جوایز بریت داده شد.[۴۸۰]

سوئیفت همچنین موضوع مطالعه آکادمیک است؛[۴۸۱] سبک هنری و شهرت او موضوعات محبوب مطالعات رسانه‌ای دانشگاهی است.[۳۱۹] مؤسسات آموزشی مختلف دوره‌هایی را دربارهٔ سوئیفت در زمینه‌های ادبی، فرهنگی و جامعه‌شناسی سیاسی ارائه می‌دهند.[۴۸۲][۳۱۹] ترانه‌های او از سوی روان‌شناسان فرگشتی و تحلیلگران فرهنگی به‌منظور درک رابطهٔ میان موسیقی عامه‌پسند و راهبردهای همسرگزینی انسان مورد مطالعه قرار می‌گیرند.[۴۸۳][۴۸۴] حشره‌شناسان یک گونه از هزارپاییان را به افتخار او، ناناریا سوئیفته نام‌گذاری کردند.[۴۸۵]

هنرمندان ارشد مانند کارول کینگ،[۴۸۶] پل مک‌کارتنی،[۴۸۷] رینگو استار،[۴۸۸] بیلی جول،[۴۸۹] میک جگر،[۴۹۰] مدونا،[۴۹۱] دالی پارتن[۴۹۲] و بروس اسپرینگستین،[۴۹۳] مهارت سوئیفت به‌عنوان موسیقی‌دان را ستایش کرده‌اند. کینگ، سوئیفت را «نوهٔ حرفه‌ای» خود قلمداد و از سوئیفت به‌دلیل «پیش بردن مشعل به سوی جلو» قدردانی کرد.[۴۸۶] اسپرینگستین او را نویسنده‌ای «خارق‌العاده» نامید.[۴۹۳] استار و جول، سوئیفت را جانشین بیتلز دانستند.[۴۸۹][۴۸۸]

تصویر عمومی

موسیقی، زندگی و تصویر سوئیفت همواره مورد توجه گسترده در فرهنگ سلبریتی جهانی بوده‌است.[۳۱۹] او به‌عنوان آیدل نوجوان آغاز به کار کرد[۴۹۴] و چهره‌ای فراگیر در فرهنگ مردمی شده‌است،[۴۹۵] به‌طوری که اغلب از او با عنوان پاپ آیکان نام برده می‌شود.[۳۳۴][۴۹۶] نشریات به ماندگاری و محبوبیت عظیم او به‌عنوان نوعی شهرت اشاره کرده‌اند که از قرن بیستم شاهد آن نبوده‌اند.[۴۹۷][۴۹۸] منتقدان موسیقی سم سندرز و ان پاورز سوئیفت را «ترکیبی بسیار موفق» از یک ستارهٔ پاپ و خواننده-ترانه‌سرا می‌دانند.[۴۹۹]

روزنامه‌نگاران در مورد شخصیت مودبانه و بی‌پردهٔ سوئیفت نوشته‌اند[۲۹][۳۸] و او را «محبوب رسانه‌ها» و «آرزوی یک خبرنگار» خطاب می‌کنند.[۳۹۱] میشل اوباما، بانوی اول سابق ایالات متحده، هنگام اهدای جایزه‌ای به‌منظور تلاش‌های بشر دوستانه او در سال ۲۰۱۲، سوئیفت را هنرمندی توصیف کرد که «به‌سرعت به صدر صنعت موسیقی صعود کرده‌است اما هنوز واقع‌گرا و ثابت‌قدم زندگی می‌کند، کسی که تمام توقعات از آنچه که جوان ۲۲ ساله می‌تواند انجام دهد را از بین برده‌است».[۵۰۰] سوئیفت در اوایل کار خود از سوی رسانه‌ها به دلیل محبوبیت و ظاهر دختر همسایه‌ای که داشت، به‌عنوان «دلبر آمریکا» شناخته می‌شد.[۵۰۱][۵۰۲] نظرسنجی یوگاو او را تحسین برانگیزترین موسیقی‌دان زن جهان از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ رتبه‌بندی کرد.[۵۰۳]

به رغم آنکه سوئیفت تمایلی به بحث عمومی دربارهٔ زندگی شخصی خود ندارد و معتقد است که این کار «ضعف شغلی» است،[۵۰۴] زندگی شخصی او مورد پوشش گستردهٔ رسانه‌ها و گمانه‌زنی‌های تبلوید قرار دارد،[۵۰۵] به‌طوری که تمام حرکات او «به‌دقت نظارت و تجزیه و تحلیل» شده‌است.[۱۳۰] کلش سوئیفت را هنرمندی توصیف کرد که تعریف و انتقادات را مانند برق‌گیر به خود جلب می‌کند.[۵۰۶] نیویورک تایمز در سال ۲۰۱۳ بیان کرد که پیشینهٔ روابط عاشقانهٔ او به برانگیختن واکنش شدید عموم منجر شده‌است و در مورد اینکه آیا او در بحبوجهٔ «بحران یک چهارم زندگی» بوده‌است یا خیر، صحبت کرد.[۵۰۷] منتقدان تأکید کرده‌اند که زندگی و حرفهٔ سوئیفت در معرض اسلات-شیمینگ و زن‌ستیزی شدیدی بوده‌است.[۵۰۸][۵۰۹] به عقیدهٔ گلامور، سوئیفت سوژهٔ اصلی تمسخر مردانه است و احساس برتری مردانه را تحریک می‌کند.[۵۱۰] به گفتهٔ دیلی تلگراف، توانایی او به‌منظور توجه و درک تبعیضِ جنسیتی برای این صنعت بسیار حیاتی است.[۵۱۱] سوئیفت همچنین بارها هدف ورود غیرقانونی به خانه و آزار تعقیب بوده که برخی از آن‌ها مسلح بودند.[۵۱۲][۵۱۳]

سوئیفت صاحب سه گربه به نام‌های مردیت گری، اولیویا بنسون و بنجامین باتن است. این سه گربه در ویدئوها و کارهای دیگر او به شیوه‌های گوناگون به نمایش درآمده یا به آن‌ها ارجاع شده‌است.[۵۱۴] بنسون با ارزش خالص ۹۷ میلیون دلار، سومین حیوان خانگی ثروتمند جهان است.[۵۱۵]

کنشگری اجتماعی

سوئیفت معمولاً در عرصه سیاسی با احتیاط حرکت کرده و در طول سال‌ها سکوت پیشه کرد. با این حال، از سال ۲۰۱۸ وی صراحتاً به نقد سیاستمداران جمهوریخواه آمریکا پرداخت.[۵۱۶] اثرگذاری سیاسی وی به نحوی است که در نظرسنجی ان‌بی‌سی نیوز از میان رای‌دهندگان آمریکایی، وی بالاترین نرخ محبوبیت را در میان شخصیت‌های شناخته شده کسب کرد.[۵۱۷]

سوئیفت معتقد است «هیچ چیز بدتر از برترپنداری نژاد سفید نیست و جایی برای این اندیشه نباید وجود داشته باشد.»[۵۱۸] تیلور سوییفت به عنوان یک فمینیست حامی حق سقط جنین شناخته می‌شود[۵۱۹] و یکی از امضاکنندگان بنیانگذار جنبش دیگر بس است علیه آزار جنسی است.[۵۲۰] سوئیفت به‌خاطر تلاش‌های بشردوستانه‌اش شناخته شده‌است.[۵۲۱] وی همچنین مدافع حقوق ال‌جی‌بی‌تی و از حامیان کنترل اسلحه در ایالات متحده است.[۵۲۲][۵۲۳] او پس از اعتراضات به قتل جورج فلوید، آشکارا به دونالد ترامپ رئیس‌جمهور وقت آمریکا تاخت، به جنبش جان سیاه پوستان مهم است کمک مالی کرد، و خواستار برداشتن بناهای یادبود کنفدراسیون در ایالت تنسی شد.[۵۲۴][۵۲۵][۵۲۶] سوئیفت از جو بایدن و کامالا هریس در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا حمایت کرد.[۵۲۷] در جریان جنگ اسرائیل و حماس، سوئیفت در یک رویداد کمک مالی حامیان فلسطین به میزبانی رامی یوسف که تمام درآمد آن صرف کمک‌های بشردوستانه به غزه می‌شد شرکت کرد.[۵۲۸][۵۲۹][۵۳۰] در واکنش میگن کلی، مفسر سیاسی محافظه‌کار آمریکایی، خواستار تحریم تیلور سوئیفت و «عذرخواهی کردن وی از اسرائیلی‌ها و یهودی‌های آمریکا» شد.[۵۳۱]

جایزه‌ها و دستاوردها

مقالهٔ اصلی: فهرست جایزه‌ها و نامزدی‌های تیلور سوئیفت
سوئیفت در مراسم جوایز ویدئو موسیقی ام‌تی‌وی در سال ۲۰۰۹

سوئیفت ۱۴ جایزهٔ گرمی (شامل چهار آلبوم سال که بیشترین دفعات برد توسط یک هنرمند است)،[۵۳۲] یک جایزهٔ امی،[۵۳۳] ۴۰ جایزهٔ موسیقی آمریکا (بیشترین دفعات برد توسط یک هنرمند)،[۵۳۴] ۳۹ جایزهٔ موسیقی بیلبورد (بیشترین دفعات برد توسط یک هنرمند زن)،[۵۳۵] ۱۱۸ رکورد جهانی گینس،[۵۳۶] ۱۲ جایزهٔ انجمن موسیقی کانتری (شامل جایزهٔ پِنِکال)،[۵۳۷] هشت جایزهٔ آکادمی موسیقی کانتری[۵۳۸] و دو جایزهٔ بریت[۱۶۷] برنده شده‌است. به‌عنوان ترانه‌سرا، از او در انجمن ترانه‌سرایان نشویل،[۵۵][۵۳۹] تالار مشاهیر ترانه‌سرایی و انجمن ملی ناشران موسیقی تقدیر به‌عمل آمده و همچنین جوان‌ترین فردی بود که نامش در فهرست رولینگ استون از ۱۰۰ ترانه‌سرای برتر تمام دوران در سال ۲۰۱۵ آمد.[۵۴۰][۵۴۱] در ۶۴مین دورهٔ جوایز بی‌ام‌ال در سال ۲۰۱۶، سوئیفت تبدیل به اولین زنی شد که موفق به دریافت جایزه‌ای به‌نام خودش می‌شود.[۵۴۲]

مطابق با اطلاعات در دسترس، سوئیفت تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۵۰ میلیون آلبوم و ۱۵۰ میلیون تک‌آهنگ در سراسر جهان به‌فروش رسانده بود.[۵۴۳][۵۴۴][۵۴۵] او تا سال ۲۰۲۱ بیش از ۱۱۴ میلیون نسخه آلبوم در سطح جهانی فروخته بود که شامل ۷۸ میلیارد استریم می‌شد.[۲۴۸][۴۹۳] فدراسیون بین‌المللی صنعت فونوگرافی در سه مرتبه (۲۰۱۴، ۲۰۱۹ و ۲۰۲۲) او را هنرمند ضبط جهانی سال رتبه‌بندی کرد.[۵۴۶] سوئیفت دارای بیشترین آلبوم شماره یک در جدول بریتانیا و ایرلند برای یک هنرمند زن در این هزاره است،[۵۴۷][۵۴۸] و با درآمد ۱۵۹٬۰۰۰٬۰۰۰ رنمینبی از آثارش، پرفروش‌ترین هنرمند تاریخ در پلت‌فرم‌های موسیقی دیجیتالی چین است.[۵۴۹] او نخستین هنرمندی است که آثار خود را در رتبه نخست جدول جایگزین و تمام پنج رتبهٔ نخست جدول آلبوم‌های استرالیا را تصرف می‌کند.[۵۵۰][۵۵۱] سوئیفت همچنان دارندهٔ پرفروش‌ترین تور کنسرت به‌وسیلهٔ هنرمند زن در جهان است که طبق آمار پال‌استار، مجموع فروش بلیت کنسرت‌هایش تا نوامبر ۲۰۲۳ به ۱٫۹۶ میلیارد دلار رسیده‌است.[۵۵۲] تور دوره‌ها پردرآمدترین تور تاریخ تا دسامبر ۲۰۲۳ است و نخستین توری است که درآمد آن از ۱ میلیارد دلار فراتر رفت.[۵۵۳] هر یک از آلبوم‌های استودیویی او از زمان بی‌باک، بیش از یک میلیون نسخهٔ جهانی فروش دارند.[۵۵۴][۵۵۵] سوئیفت پرمخاطب‌ترین هنرمند زن در اسپاتیفای و اپل میوزیک است.[۵۵۶][۵۵۷] در اسپاتیفای، او تنها هنرمندی است که بیش از ۲۰۰ و ۲۵۰ میلیون استریم در یک روز دریافت کرده (۲۶۰ میلیون در ۲۷ اکتبر ۲۰۲۳)[۵۵۸] و تنها هنرمند زنی است که به ۱۰۰ میلیون شنوندهٔ ماهانه رسیده‌است.[۵۳۷] بیشترین ورود و بیشترین ورود همزمان از یک هنرمند در جدول ۲۰۰ آهنگ جهانی بیلبورد (به‌ترتیب با ۱۴۳ و ۳۱ ترانه) از جمله کارهای برجسته او هستند.[۵۵۹][۵۶۰]

در ایالات متحده، سوئیفت تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۳۷٫۳ میلیون آلبوم فروخته‌بود[۵۴۵] و بیلبورد نام او را در رتبهٔ هشتم فهرست برترین هنرمندان جدول در تمام دوران قرار داد.[۵۶۱] او دارای طولانی‌ترین مدت حضور در صدر جدول ۱۰۰ هنرمند برتر بیلبورد با ۵۰ هفته،[۵۶۲] بیشترین هفته (۶۸) در صدر بیلبورد ۲۰۰،[۵۶۳] هنرمند زنی که بیشترین مقدار ترانهٔ واردشده به ۱۰۰ آهنگ داغ بیلبورد را در تاریخ دارد (۱۳۶) و هنرمندی که بیشترین مقدار تک‌آهنگ رتبهٔ یک در جدول ترانه‌های دیجیتال (۲۲) را دارد.[۵۶۴] او دومین هنرمند زن پرفروش تک‌آهنگ‌های دیجیتال (و سومین درکل) در ایالات متحده، با ۱۳۴ میلیون واحد معادل به‌گزارش انجمن صنعت ضبط موسیقی ایالات متحده آمریکا است،[۵۶۵] و اولین هنرمند زنی است که هم آلبوم (بی‌باک) و هم ترانه‌اش («از ذهنم پاکش کنم») گواهی‌نامه الماس دریافت کرده‌اند.[۵۶۶]

سوئیفت همچنین در لیست‌های مختلف سنجش قدرت قرار گرفته‌است. تایم او را در فهرست ۱۰۰ فرد تأثیرگذار در جهان در سال‌های ۲۰۱۰، ۲۰۱۵، ۲۰۱۹ قرار داده‌است.[۵۶۷] او یکی از «سکوت‌شکن‌ها» بود که دربارهٔ تجاوز جنسی صحبت کردند، و به‌عنوان شخص سال تایم در سال ۲۰۱۷ مورد تقدیر قرار گرفته‌اند.[۵۶۸] سوئیفت در سال ۲۰۲۳ به دلیل تأثیرگذاری فرهنگی‌اش مجدداً از سوی تایم به عنوان شخص سال معرفی شد.[۵۶۹] با این انتخاب از سوی تایم که دلیلش «دستاوردهای هنری» او بود، سوئیفت نخستین زنی نام گرفت که دو بار به عنوان شخص سال روی جلد تایم ظاهر می‌شود.[۵۷۰] از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰، او جز سه نفر برتر در فهرست پردرآمدترین زنان جهان در موسیقی فوبرز قرار گرفته‌است، که در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۹ در صدر قرار گرفت.[۵۷۱][۵۷۲] او همچنین در صدر فهرست ۱۰۰ ستاره ثروتمند مجله در سال ۲۰۱۶ — کار برجسته‌ای که نامش را وارد رکوردهای جهانی گینس کرد[۵۷۳] — و در سال ۲۰۱۹ با درآمد ۱۸۵ میلیون دلار قرار گرفت.[۵۷۴] در سال ۲۰۱۴، او در فهرست ۳۰ زیر ۳۰ فوبرز در دسته موسیقی[۵۷۵] و دوباره در سال ۲۰۱۷ در دسته «دانش‌آموختگان آل-استار» قرار گرفت.[۵۷۶] در سال ۲۰۱۵، سوئیفت تبدیل به جوان‌ترین زنی شد که در فهرست ۱۰۰ زن قدرتمند فوبرز، با رتبه ۶۴ قرار گرفته‌است.[۵۷۷] در ۱۸ مهٔ ۲۰۲۲، دانشگاه نیویورک به او به خاطر دست‌آوردهایش دکترای افتخاری هنر اعطا کرد.[۵۷۸]

ترانه‌شناسی

مقاله‌های اصلی: ترانه‌شناسی آلبوم‌های تیلور سوئیفت، ترانه‌شناسی تک‌آهنگ‌های تیلور سوئیفت، و فهرست ترانه‌های ضبط‌شده توسط تیلور سوئیفت

فیلم‌شناسی

مقالهٔ اصلی: ویدئوشناسی تیلور سوئیفت

تورها

مقالهٔ اصلی: فهرست اجراهای زنده تیلور سوئیفت

جستارهای وابسته

پانویس

یادداشت‌ها

  1. ↑ سوئیفت رکورد را تا شصت و دومین مراسم جایزه گرمی در سال ۲۰۲۰ دراختیار داشت.[۸۱][۸۲]
  2. ↑ اگرچه سوئیفت دارای املاک در سراسر ایالات متحده است، اما نشویل را به‌عنوان خانه‌اش معرفی می‌کند.[۱۴۶][۱۴۷]
  3. ↑ سوئیفت در ابتدا ترانه را برای آلبوم ۲۰۱۲ خود سرخ نوشت، اما آن را در ویرایش نهایی آلبوم قرار نداد.[۱۷۶]
  4. ↑ سوئیفت و پاتریک موناهان از ترین این ترانه را در اصل برای آلبوم ۲۰۱۲ او سرخ نوشته‌اند.[۱۹۵]

واژه‌نامه

  1. ↑ Scott Kingsley Swift
  2. ↑ Andrea Gardner Swift
  3. ↑ Finlay
  4. ↑ Wyndcroft School
  5. ↑ Berks Youth Theatre Academy
  6. ↑ Ronnie Cremer
  7. ↑ Dan Dymtrow
  8. ↑ Aaron Academy
  9. ↑ Escape Together World Tour
  10. ↑ Thug Story
  11. ↑ TAS Rights Management
  12. ↑ David Mueller
  13. ↑ AMEX Unstaged: Taylor Swift Experience
  14. ↑ Taylor Swift Productions, Inc.

منابع

  1. ↑ Sutherland, Mark (May 23, 2015). "Taylor Swift interview: 'A relationship? No one's going to sign up for this'". The Daily Telegraph. Archived from the original on January 10, 2022. Retrieved April 20, 2020.
  2. ↑ Scott, Walter (June 11, 2015). "What Famous Pop Star Is Named After James Taylor?". Parade. Archived from the original on October 15, 2016. Retrieved December 12, 2018.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Jepson 2013, p. 1.
  4. ↑ Roth, Madeline (May 19, 2015). "Taylor Swift's Brother Had The Most Epic Graduation Weekend Ever". MTV News. Archived from the original on July 23, 2016. Retrieved July 25, 2016.
  5. ↑ "Taylor Swift stammt aus dem Freistaat" (به آلمانی). BR24. September 17, 2015. Archived from the original on December 31, 2021. Retrieved July 23, 2023.
  6. ↑ McKay, Gabriel (July 6, 2023). "Taylor Swift Edinburgh: Is Star the Real Queen of Scotland?". The Herald. Archived from the original on February 1, 2024. Retrieved February 4, 2024.
  7. ↑ Eleftheriou-Smith, Loulla-Mae (June 24, 2015). "Taylor Swift Tells Scotland: 'I Am One of You'". The Independent. Archived from the original on May 26, 2022. Retrieved July 10, 2019.
  8. ↑ Raab, Scott (October 20, 2014). "Taylor Swift Interview". Esquire. Archived from the original on February 16, 2015. Retrieved April 11, 2015.
  9. ↑ Jackson, Vincent (November 20, 2023). "From the Archives: Stone Harbor Teen Taylor Swift on Her Way to Country Music Stardom". Press of Atlantic City. Archived from the original on February 14, 2024. Retrieved March 7, 2024.
  10. ↑ "Taylor Swift on Politicians Co-opting Faith: 'I'm a Christian. That's Not What We Stand For'". Relevant. January 31, 2020. Archived from the original on November 25, 2022. Retrieved April 2, 2020.
  11. ↑ Uhrich, Bill (February 13, 2010). "Photos Students at Alvernia Montessori School sending Taylor Swift a valentine". Reading Eagle. Archived from the original on October 16, 2013. Retrieved February 25, 2013.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Hatza, George (December 8, 2008). "Taylor Swift: Growing into superstardom". Reading Eagle. Archived from the original on April 1, 2012. Retrieved April 17, 2012.
  13. ↑ Mennen, Lauren (November 12, 2014). "Taylor Swift's Wyomissing childhood home on the market for $799,500". Philadelphia Daily News. Archived from the original on October 17, 2016. Retrieved October 13, 2016.
  14. ↑ Chang, David (February 22, 2016). "Taylor Swift Returns to Reading Pennsylvania as Maid of Honor in Friend's Wedding". WCAU. Archived from the original on September 16, 2016. Retrieved August 26, 2016.
  15. ↑ "Taylor Swift, Age 12". Daily News. New York. Archived from the original on August 27, 2016. Retrieved August 26, 2016.
  16. ↑ Cooper, Brittany Joy (April 15, 2012). "Taylor Swift Opens Up About a Future in Acting and Admiration for Emma Stone". Taste of Country. Archived from the original on April 17, 2012. Retrieved April 17, 2012.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ Rolling Stone Interview: The Unabridged Taylor Swift, December 2, 2008
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ ۱۸٫۲ Morris, Edward (December 1, 2006). "When She Thinks 'Tim McGraw', Taylor Swift Savors Payoff: Hardworking Teen to Open for George Strait Next Year". CMT. Archived from the original on June 26, 2015. Retrieved March 11, 2010.
  19. ↑ Diu, Nisha Lilia (April 3, 2011). "Taylor Swift: 'I Won't Do Sexy Shoots'". The Daily Telegraph. Archived from the original on May 6, 2013. Retrieved April 17, 2012.
  20. ↑ "Insider Interview: Taylor Swift (Part 1 of 2)". CMT. November 26, 2008. Archived from the original on January 23, 2015. Retrieved July 1, 2012.
  21. ↑ Malec, Jim (May 2, 2011). "Taylor Swift: The Garden In The Machine". American Songwriter. Archived from the original on May 10, 2012. Retrieved May 21, 2012.
  22. ↑ Martino, Andy (January 10, 2015). "Exclusive: The Real Story of Taylor Swift's Guitar 'Legend'". Daily News. New York. Archived from the original on November 22, 2015. Retrieved August 28, 2017.
  23. ↑ "Songwriter Taylor Swift Signs Publishing Deal With Sony/ATV". Broadcast Music, Inc. May 12, 2005. Archived from the original on August 19, 2023. Retrieved March 7, 2024.
  24. ↑ Kotb, Hoda (May 31, 2009). "On tour with Taylor Swift". NBC News. Archived from the original on October 5, 2013. Retrieved July 1, 2012.
  25. ↑ Willman, Chris (July 25, 2007). "Getting to know Taylor Swift". Entertainment Weekly. Archived from the original on May 24, 2022. Retrieved January 25, 2022.
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ ۲۶٫۲ ۲۶٫۳ ۲۶٫۴ ۲۶٫۵ ۲۶٫۶ Widdicombe, Lizzie (October 10, 2011). "You Belong With Me". The New Yorker. Archived from the original on July 24, 2014. Retrieved October 11, 2011.
  27. ↑ Jo, Nancy (January 2, 2014). "Taylor Swift and the Growing of a Superstar: Her Men, Her Moods, Her Music". Vanity Fair. Archived from the original on November 10, 2015. Retrieved November 11, 2015.
  28. ↑ "News: Taylor Swift's High School Names Auditorium in Her Honor". CMT. September 23, 2010. Archived from the original on November 21, 2014. Retrieved April 18, 2012.
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ Grigoriadis, Vanessa (March 5, 2009). "The Very Pink, Very Perfect Life of Taylor Swift". Rolling Stone. Archived from the original on May 3, 2019. Retrieved July 28, 2019.
  30. ↑ "Taylor Swift receives her high school diploma". Houston Chronicle. July 27, 2008. Archived from the original on January 1, 2024. Retrieved January 2, 2024.
  31. ↑ "Taylor Swift: The Garden In The Machine". American Songwriter. May 2, 2011. Archived from the original on August 7, 2013. Retrieved May 21, 2012.
  32. ↑ "Songwriter Taylor Swift Signs Publishing Deal With Sony/ATV". Broadcast Music, Inc. May 12, 2005. Archived from the original on December 4, 2012. Retrieved April 20, 2012.
  33. ↑ Kosser, Michael (June 3, 2010). "Liz Rose: Co-Writer to the Stars". American Songwriter. Archived from the original on December 24, 2011. Retrieved April 19, 2012.
  34. ↑ Leahey, Andrew (October 24, 2014). "Songwriter Spotlight: Liz Rose". Rolling Stone. Archived from the original on September 26, 2016. Retrieved September 24, 2016.
  35. ↑ DeLuca, Dan (November 11, 2008). "Focused on 'great songs' Taylor Swift isn't thinking about 'the next level' or Joe Jon as gossip". Philadelphia Daily News. p. 1. Archived from the original on November 18, 2012. Retrieved April 17, 2012.
  36. ↑ ۳۶٫۰ ۳۶٫۱ ۳۶٫۲ Preston, John (April 26, 2009). "Taylor Swift: the 19-year-old country music star conquering America – and now Britain". The Daily Telegraph. Archived from the original on January 5, 2012. Retrieved August 30, 2012.
  37. ↑ Rapkin, Mickey (July 27, 2017). "Oral History of Nashville's Bluebird Cafe: Taylor Swift, Maren Morris, Dierks Bentley & More on the Legendary Venue". Billboard. Archived from the original on July 29, 2017. Retrieved July 28, 2017.
  38. ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ Hiatt, Brian (October 25, 2012). "Taylor Swift in Wonderland". Rolling Stone. Archived from the original on July 31, 2016. Retrieved August 1, 2016.
  39. ↑ Greenburg, Zack O'Malley (June 26, 2013). "Toby Keith, Cowboy Capitalist: Country's $500 Million Man". Forbes. Archived from the original on August 27, 2016. Retrieved August 1, 2016.
  40. ↑ Taylor Swift (CD). Big Machine Records. 2006. BMR120702.
  41. ↑ Tamarkin, Jeff. "Taylor Swift – Taylor Swift". AllMusic. Retrieved February 14, 2021.
  42. ↑ Caramanica, Jon (September 5, 2008). "A Young Outsider's Life Turned Inside Out". The New York Times. Archived from the original on September 8, 2014. Retrieved August 1, 2016.
  43. ↑ Trust, Gary (October 29, 2009). "Chart Beat Thursday: Taylor Swift, Tim McGraw Linked Again". Billboard. Archived from the original on March 7, 2013. Retrieved November 8, 2016.
  44. ↑ Rosa, Christopher (March 24, 2015). "Opening Acts Who Became Bigger Than The Headliner". VH1. Archived from the original on November 10, 2015. Retrieved November 11, 2015.
  45. ↑ ۴۵٫۰ ۴۵٫۱ Willman, Chris (February 5, 2008). "Taylor Swift's Road to Fame". Entertainment Weekly. p. 3. Archived from the original on February 21, 2015. Retrieved April 22, 2012.
  46. ↑ "Taylor Swift Joins Rascal Flatts Tour". CMT. October 18, 2006. Archived from the original on January 7, 2015. Retrieved March 11, 2010.
  47. ↑ Whitaker, Sterling; Hammar, Ania (May 27, 2019). "How Eric Church's Rascal Flatts Feud Helped Launch Taylor Swift's Career". Taste of Country. Archived from the original on June 6, 2019. Retrieved June 10, 2019.
  48. ↑ "Taylor Swift No. 1 on iTunes". Great American Country. December 19, 2007. Archived from the original on March 16, 2015. Retrieved July 5, 2010.
  49. ↑ ۴۹٫۰ ۴۹٫۱ ۴۹٫۲ ۴۹٫۳ "Taylor Swift – Chart history". Billboard. Archived from the original on August 9, 2016. Retrieved July 26, 2016.
  50. ↑ "Taylor Swift owns top of country chart". Country Standard Time. July 23, 2008. Archived from the original on July 31, 2008. Retrieved December 26, 2008.
  51. ↑ "Wal-Mart "Eyes" New Taylor Swift Project". Great American Country. Archived from the original on March 16, 2015. Retrieved July 24, 2008.
  52. ↑ "Taylor Swift Joins George Strait's 2007 Tour". CMT. November 17, 2006. Retrieved February 16, 2020.
  53. ↑ "Brad Paisley Plans Tour With Three Opening Acts". CMT. January 9, 2007. Retrieved February 16, 2020.
  54. ↑ "Taylor Swift Joins Tim McGraw, Faith Hill on Tour". CMT. June 1, 2007. Retrieved February 16, 2020.
  55. ↑ ۵۵٫۰ ۵۵٫۱ ۵۵٫۲ ۵۵٫۳ Petrusich, Amanda (June 12, 2023). "The Startling Intimacy of Taylor Swift's Eras Tour". The New Yorker. ISSN 0028-792X. Retrieved June 12, 2023.
  56. ↑ "Photos: All Taylor Swift Pictures: Horizon Award Winner Poses in the Pressroom". CMT. September 7, 2007. Archived from the original on November 13, 2012. Retrieved May 21, 2012.
  57. ↑ "Photos: 43rd Annual ACM Awards – Onstage: Winners: Acceptance Speech". CMT. May 18, 2008. Archived from the original on November 13, 2012. Retrieved May 21, 2012.
  58. ↑ "Taylor Swift, Rascal Flatts, Carrie Underwood Score at 2008 AMA Awards" (Blog). Roughstock.com. November 24, 2008. Archived from the original on July 10, 2014. Retrieved May 21, 2012.
  59. ↑ "Amy Winehouse Wins Best New Artist, Kanye West Pays Tribute to Mom – Grammy Awards 2008, Grammy Awards". People. October 2, 2008. Archived from the original on November 13, 2012. Retrieved May 21, 2012.
  60. ↑ "Rascal Flatts Announce Summer Tour With Taylor Swift". CMT. May 5, 2008. Retrieved June 5, 2019.
  61. ↑ Caplan, David (September 8, 2008). "Scoop". People. Archived from the original on February 2, 2016. Retrieved March 6, 2012.
  62. ↑ Rizzo, Monica (November 24, 2008). "Scoop – Couples, Camilla Belle, Joe Jonas". People. Archived from the original on March 3, 2016. Retrieved March 6, 2012.
  63. ↑ "Taylor Swift – Fearless" (به پرتغالی). Universal Music Group. Archived from the original on January 18, 2021. Retrieved February 14, 2021.
  64. ↑ "Discography Taylor Swift". ARIA Charts. Archived from the original on March 23, 2012. Retrieved January 2, 2010.
  65. ↑ Ben-Yehuda, Ayala (August 13, 2009). "Black Eyed Peas, Jason Mraz Tie Records on Billboard Hot 100". Billboard. Archived from the original on May 8, 2013. Retrieved March 13, 2010.
  66. ↑ ۶۶٫۰ ۶۶٫۱ "Taylor Swift Chart History (Hot Country Songs)". Billboard. Retrieved February 14, 2021.
  67. ↑ Grein, Paul (March 16, 2012). "Chart Watch Extra: Top Albums Of Last 10 Years" (Blog). Yahoo! Music. Archived from the original on April 2, 2015. Retrieved June 10, 2011.
  68. ↑ Herrera, Monica (October 8, 2009). "Taylor Swift's 'Fearless' Tour Returns March 2010". Rolling Stone. Archived from the original on August 18, 2016. Retrieved August 3, 2016.
  69. ↑ Mapes, Jillian (November 23, 2010). "Taylor Swift Announces 'Speak Now' World Tour". Billboard. Archived from the original on May 8, 2013. Retrieved May 15, 2012.
  70. ↑ Weiss, Dan (December 12, 2011). "Taylor Swift: Journey To Fearless DVD". American Songwriter. Archived from the original on August 15, 2016. Retrieved August 2, 2016.
  71. ↑ Ryan, Sarah (August 10, 2009). "Taylor Swift Pranks Keith Urban" (Blog). Great American Country. Archived from the original on September 6, 2015. Retrieved November 11, 2015.
  72. ↑ Akers, Shelley (June 9, 2008). "Taylor Swift to Appear in Hannah Montana Movie". People. Archived from the original on October 27, 2017. Retrieved October 27, 2017.
  73. ↑ ۷۳٫۰ ۷۳٫۱ "Hannah Montana: The Movie (Original Motion Picture Soundtrack) by Hannah Montana". iTunes Store. Archived from the original on May 2, 2016. Retrieved August 2, 2016.
  74. ↑ "Kanye calls Taylor Swift after 'View' appearance". MSNBC. September 15, 2009. Archived from the original on October 6, 2013. Retrieved September 16, 2009.
  75. ↑ "Taylor Swift Thanks "Gracious" Beyonce for Inviting Her Onstage After Kanye Stunt at VMAs". Rolling Stone. September 14, 2009. Archived from the original on June 15, 2012. Retrieved May 15, 2012.
  76. ↑ Anderson, Kyle (September 16, 2009). "Kanye West's VMA Interruption Gives Birth To Internet Photo Meme". MTV. Archived from the original on January 16, 2016. Retrieved October 3, 2009.
  77. ↑ ۷۷٫۰ ۷۷٫۱ Montgomery, James (February 2, 2010). "Why You Shouldn't Hate on Taylor Swift". MTV. Archived from the original on September 8, 2014. Retrieved May 15, 2012.
  78. ↑ Ditzian, Eric (2009). "Taylor Swift, Michael Jackson Big Winners at American Music Awards". MTV. Archived from the original on September 8, 2014. Retrieved May 15, 2012.
  79. ↑ "2009 Artists of the Year". Billboard. December 10, 2009. Archived from the original on January 4, 2010. Retrieved May 21, 2012.
  80. ↑ "Taylor Swift Raps 'Thug Story' With T-Pain On CMT Awards". MTV. June 17, 2009. Retrieved November 11, 2015.
  81. ↑ Kreps, Daniel (February 1, 2010). "Beyonce, Taylor Swift Dominate 2010 Grammy Awards". Rolling Stone. Archived from the original on February 15, 2012. Retrieved February 13, 2012.
  82. ↑ "Billie Eilish replaces Taylor Swift as youngest artist to win a Grammy for Album of the Year". MSN. January 27, 2020. Retrieved September 1, 2020.
  83. ↑ Kreps, Daniel (February 4, 2010). "Taylor Swift's Label Lashes Out at Critics of Grammy Performance". Rolling Stone. Archived from the original on January 19, 2013. Retrieved May 15, 2012.
  84. ↑ Caramanica, Jon (February 1, 2010). "For Young Superstar Taylor Swift, Big Wins Mean Innocence Lost". The New York Times. Archived from the original on August 28, 2012. Retrieved May 15, 2012.
  85. ↑ Kaufman, Gil (November 12, 2009). "Taylor Swift Dominates CMA Awards". MTV News. Archived from the original on March 6, 2016. Retrieved September 13, 2016.
  86. ↑ "The 150 Greatest Albums Made By Women". NPR. July 24, 2017. Retrieved September 2, 2017.
  87. ↑ Vena, Jocelyn (November 6, 2009). "John Mayer Talks Taylor Swift Collaboration 'Half of My Heart'". MTV. Archived from the original on September 8, 2014. Retrieved May 15, 2012.
  88. ↑ "Boys Like Girls featuring Taylor Swift, 'Two Is Better Than One'". Billboard. December 2, 2009. Retrieved December 4, 2020.
  89. ↑ "Kellie Pickler Has Her 'Best Days' Thanks To Taylor Swift". MTV. Archived from the original on January 1, 2016. Retrieved November 11, 2015.
  90. ↑ Vena, Jocelyn (December 28, 2009). "New Taylor Swift Song Included In 'Valentine's Day' Featurette". MTV. Archived from the original on January 16, 2016. Retrieved November 11, 2015.
  91. ↑ ۹۱٫۰ ۹۱٫۱ "Taylor Swift – Chart history on Canadian Hot 100". Billboard. Archived from the original on August 9, 2016. Retrieved August 3, 2016.
  92. ↑ Park, Michael Y.; Sia, Nicole (December 29, 2009). "Taylor & Taylor Romance Was Overblown, Says Source". People. Archived from the original on November 13, 2012. Retrieved March 6, 2012.
  93. ↑ Sharkey, Betsy (February 12, 2010). "Review: 'Valentine's Day' – Page 2". Los Angeles Times. Archived from the original on October 11, 2012. Retrieved July 30, 2012.
  94. ↑ McCarthy, Todd (February 7, 2010). "Valentine's Day – Film Reviews". Variety. Archived from the original on July 29, 2013. Retrieved July 30, 2012.
  95. ↑ Caramanica, Jon (March 6, 2009). "OMG! Taylor Swift Does 'CSI'!". The New York Times (Blog). Archived from the original on August 14, 2011. Retrieved May 7, 2012.
  96. ↑ Strecker, Erin (January 2, 2015). "Remember When Taylor Swift Shined as 'Saturday Night Live' Host?". Billboard. Archived from the original on January 24, 2015. Retrieved January 15, 2015.
  97. ↑ Dukes, Billy (October 22, 2012). "10 Things You Didn't Know About Taylor Swift". Taste of Country. Retrieved July 26, 2020.
  98. ↑ Pietroluongo, Silvio (August 11, 2010). "Taylor Swift Makes Sparkling Hot 100 Entrance". Billboard. Archived from the original on January 31, 2016. Retrieved July 25, 2016.
  99. ↑ Caramanica, Jon (October 20, 2010). "Taylor Swift, Angry on 'Speak Now'". The New York Times. Archived from the original on October 21, 2010. Retrieved October 23, 2010.
  100. ↑ "Taylor Swift's New Album, Speak Now, Set for Oct. 25 Release". CMT. July 20, 2010. Retrieved February 14, 2020.
  101. ↑ Kaufman, Gil (November 3, 2010). "Taylor Swift's Speak Now Tops 1 Million in First Week". MTV. Archived from the original on August 10, 2016. Retrieved August 8, 2016.
  102. ↑ "Fastest-selling digital album in the U.S. by a female artist". Guinness World Records. Archived from the original on June 22, 2015. Retrieved June 16, 2015.
  103. ↑ Hammel, Sara (January 4, 2011). "Taylor Swift & Jake Gyllenhaal Break Up: Source". People. Archived from the original on May 9, 2012. Retrieved March 6, 2012.
  104. ↑ Wyland, Sarah (February 12, 2012). "Taylor Swift Takes Home Two GRAMMYs at Tribute-Filled Show" (Blog). Great American Country. Archived from the original on September 6, 2015. Retrieved February 13, 2012.
  105. ↑ Suddath, Claire (February 12, 2012). "Taylor Swift, 'Mean' | The Best and Worst of the 2012 Grammys". Time. Archived from the original on April 24, 2012. Retrieved April 22, 2012.
  106. ↑ Deerwester, Jayme (February 12, 2012). "Adoration for Adele: 6 Grammys". USA Today. Archived from the original on October 26, 2012. Retrieved April 22, 2012.
  107. ↑ Shelburne, Craig (October 18, 2010). "Taylor Swift Named NSAI's Songwriter-Artist of the Year". CMT. Archived from the original on January 16, 2016. Retrieved November 21, 2015.
  108. ↑ Smith, Hazel (October 24, 2011). "News: Hot Dish: Taylor Swift Sings Alan Jackson's Masterpiece at Nashville Songwriters Celebration". CMT. Archived from the original on November 29, 2014. Retrieved April 22, 2012.
  109. ↑ Roland, Tom (December 2, 2011). "Taylor Swift: Billboard's Woman of the Year". Billboard. p. 1. Archived from the original on February 3, 2013. Retrieved May 15, 2012.
  110. ↑ Talbott, Chris; Silva, Cristina (April 2, 2012). "Taylor Swift wins ACM entertainer of the year". Yahoo!. Associated Press. Archived from the original on August 23, 2016. Retrieved May 15, 2012.
  111. ↑ "CMA Awards 2011: Taylor Swift wins entertainer of the year". CBS News. November 9, 2011. Archived from the original on September 8, 2014. Retrieved May 15, 2012.
  112. ↑ Kellogg, Jane (November 20, 2011). "AMAs 2011: Winners and Nominees Complete List". The Hollywood Reporter. Archived from the original on June 27, 2015. Retrieved November 21, 2015.
  113. ↑ Sheffield, Rob (June 23, 2012). "Women Who Rock: The 50 Greatest Albums of All Time". Rolling Stone. Archived from the original on December 10, 2016. Retrieved July 15, 2017.
  114. ↑ Allen, Bob (March 29, 2012). "Hot Tours: Taylor Swift, George Strait, Cirque Du Soleil". Billboard. Archived from the original on February 21, 2013. Retrieved May 10, 2012.
  115. ↑ "Taylor Swift News and Blog". taylorswift.com. September 21, 2011. Archived from the original on October 11, 2011. Retrieved September 21, 2011.
  116. ↑ Herrera, Monica (March 15, 2012). "Taylor Swift, Arcade Fire Talk 'Hunger Games'". Rolling Stone. Archived from the original on June 27, 2015. Retrieved May 10, 2012.
  117. ↑ "Nominations 2013 — Golden Globe Awards". goldenglobes.org. December 13, 2012. Archived from the original on December 14, 2012. Retrieved December 13, 2012.
  118. ↑ Horowitz, Steven J. (April 20, 2012). "B.o.B Explains Origins of Taylor Swift Collaboration 'Both of Us'". HipHopDX. Archived from the original on September 10, 2015. Retrieved May 15, 2012.
  119. ↑ Toomedy, Alyssa (October 25, 2012). "Taylor Swift and Conor Kennedy Breakup: Anatomy of a Split". E!. Archived from the original on December 4, 2015. Retrieved November 10, 2015.
  120. ↑ Trust, Gary (August 22, 2012). "Taylor Swift Scores First Hot 100 No.  1". Billboard. Archived from the original on February 13, 2013. Retrieved August 22, 2012.
  121. ↑ "Discography Taylor Swift". New Zealand Charts. Retrieved July 26, 2016.
  122. ↑ Lynch, Kevin (September 4, 2013). "Calvin Harris trumps Michael Jackson feat to join Taylor Swift, Rihanna and One Direction in Guinness World Records™ 2014 book". Guinness World Records. Archived from the original on June 22, 2015. Retrieved June 16, 2015.