ثته‌گوش - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ثته‌گوش  (پارسی باستان) 𐎰𐎫𐎦𐎢𐏁 Sāttagydiⁿa
ساتراپی شاهنشاهی هخامنشی
۵۱۳ پ.م.–حدود قرن چهارم پیش از میلاد
درفش کوروش بزرگ
جایگاه ساتراپی ثته‌گوش در قلمرو هخامنشی
تاریخچه
دولت
شاهنشاه
• ۵۱۳–۴۹۹ پ.م.	داریوش بزرگ
• ۳۵۸–۳۳۸ پ.م.	اردشیر سوم
دوران تاریخی	شاهنشاهی هخامنشی
• فتح دره سند به دست هخامنشیان	۵۱۳ پ.م.
• انحلال	حدود قرن چهارم پیش از میلاد
پسین مقدونیه باستان

ثَتَه‌گوش (به پارسی باستان: 𐎰𐎫𐎦𐎢𐏁، Θataguš یا Thataguš یا Sāttagydiⁿa به معنای صدها گاو)،^[۱] یکی از ساتراپی‌های هخامنشی، براساس سنگ‌نوشته داریوش یکم در نقش رستم است.^[۲] ثته‌گوش سرزمینی باستانی در جنوب غربی در افغانستان مرکزی که تقریباً از هرات تا حوالی سند وسعت داشت. این سرزمین در سنگ‌نوشته بیستون داریوش بزرگ و نقش رستم در دورهٔ هخامنشیان به پارسی باستان «ثَ تَ گوش» نامیده شده‌است.

بگفتهٔ هرودوت، ساتاگیدها تیره‌ای از مردم شرق یا شمال شرق ایران بودند، و مقر ایشان در تقسیمات شاهنشاهی هخامنشی جزو ایالت هفتم بشمار می‌رفت.

جستارهای وابسته[ویرایش]

• فهرست ساتراپی‌های هخامنشیان

منابع[ویرایش]

• دانشنامه ایرانیکا
• ایران باستان ص ۱۴۵۲ و ۱۴۷۳