جام قهرمانان آمریکای جنوبی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پوستر رسمی
سال بنیان‌گذاری۱۹۴۸
سال تعطیلی۱۹۴۸؛ ۷۶ سال پیش (۱۹۴۸-خطا: زمان نامعتبر}})
منطقهآمریکای جنوبی
شمار تیم‌های حاضر۷
رقابت‌های وابستهجام لیبرتادورس
قهرمان آخربرزیل واسکو دوگاما
موفق‌ترین باشگاهبرزیل واسکو دوگاما
(۱ قهرمانی)

جام قهرمانان آمریکای جنوبی[۱][۲] یک رقابت فوتبالی بود که در سانتیاگو، شیلی در سال ۱۹۴۸ برگزار شد و اولین تورنمنت فوتبال در سطح قاره آمریکای جنوبی بود که به میزبانی باشگاه شیلیایی کولو-کولو،[۳] با کمک رئیس وقت کونمبول لوئیس والنزولا، بین ۱۱ فوریه و ۱۷ مارس برگزار شد. واسکو دوگاما از برزیل پس از کسب بیشترین امتیاز در دور نوبت‌گردشی، برنده این رقابت شد.

این تورنمنت به عنوان پیشروی جام لیبرتادورس[۴] در نظر گرفته می‌شود و همراه با کوپا آلدائو (همچنین با نام "کوپا ریو د لا پلاتا") به عنوان یک پله مهم برای ایجاد آن در نظر گرفته می‌شود.[۵][۶]

بررسی[ویرایش]

از اوایل دهه ۱۹۱۰، باشگاه‌های آرژانتین و اروگوئه در مورد کوپا آلدائو، مسابقاتی که بین قهرمانان لیگ‌های ملی برتر هر کشور برگزار می‌شود، اختلاف نظر داشتند. موفقیت بزرگ این مسابقات ایده رقابت قاره‌ای را به وجود آورد.

در سال ۱۹۲۹، روبرتو اسپیل و خوزه اوسرا برمودز، مدیران ارشد ناسیونال، رقابت بین قهرمانان ملی هر یک از اعضای کونمبول را ایده‌آل کردند. پس از تجزیه و تحلیل پراکندگی‌ها و فواصل جغرافیایی، اسپیل پروژه‌ای را در سال ۱۹۴۶ طراحی کرد که شامل نایب قهرمانان لیگ‌های ملی نیز می‌شد. با این حال، در سال ۱۹۴۸ بود که رابینسون آلوارز مارین، مدیر اجرایی کولو-کولو، و لوئیس والنزوئلا و رئیس کونمبول ، سرانجام پیشرو جام لیبرتادورس را به راه انداختند: "جام قهرمانان آمریکای جنوبی"، اولین تورنمنتی که به منظور تعیین باشگاه قهرمان آمریکای جنوبی برگزار شد.[۷][۸]

بازی ریور پلاته و واسکو دوگاما

واسکو دوگاما با هدایت چهره‌هایی مانند آگوستو، باربوسا، دنیلو، فریاسا، آدمیر و چیکو، پس از تساوی ۰-۰ مقابل ریور پلاته در آخرین دور مسابقات، به این جام دست یافت. تیم آرژانتینی به همراه اکثر بازیکنان تیم افسانه‌ای لا ماکویینا مانند خوزه مانوئل مورنو، آنخل لابرونا و فلیکس لوستاو، با اضافه شدن ستاره نوظهور آلفردو دی استفانو، وارد سانتیاگو شده بودند.[۹]

واسکو دوگاما قبلا لیتورال و املک را ۱–۰ شکست داده بود، ناسیونال را ۳–۱ شکست داد، مونیسیپال را ۴–۰ شکست داد و با باشگاه میزبان کولو-کولو ۱–۱ مساوی کرد. رقابت از نظر مالی به همان اندازه که در میدان بود موفقیت آمیز بود: میانگین حضور عمومی در هر بازی ۳۹،۵۴۹ تماشاگر بود و مسابقات ۹،۴۹۳،۴۸۳ پزو ناخالص ایجاد کرد.

این مسابقات همچنین شروعی برای ایجاد جام اروپا در اروپا بود. روزنامه نگار فرانسوی ژاک فران مجذوب این مسابقات شد.[۱۰] سند یوفا درباره تاریخچه جام‌های اروپا تأیید می‌کند که ژاک فران و گابریل آنو، روزنامه‌نگاران روزنامه ورزشی فرانسوی لکیپ، بنیان‌گذاران جام اروپا بودند.[۱۱] ژاک فران در مصاحبه با برنامه تلویزیونی ورزشی برزیلی گلوبو اسپورت در سال ۲۰۱۵ و روزنامه شیلیایی ال مورکوریو در سال ۲۰۱۸، گفت که جام قهرمانان آمریکای جنوبی الهام بخش جام ملت‌های اروپا بود: "اروپا که می‌خواست از بقیه دنیا جلوتر باشد، چگونه می‌توانست مسابقه‌ای مانند آمریکای جنوبی را به انجام برساند؟ ما باید از آن مثال پیروی می‌کردیم."[۱۲][۱۳][۱۴]

شرکت کنندگان[ویرایش]

کشور تیم نحوه صعود
 آرژانتین ریور پلاته قهرمان لیگ برتر ۱۹۴۷
 بولیوی لیتورال قهرمان لا پاز ۱۹۴۷
 برزیل واسکو دوگاما قهرمان جام کاریوکا ۱۹۴۷
 شیلی کولو-کولو میزبان و قهرمان لیگ برتر ۱۹۴۷
 اکوادور املک قهرمان حام گوایاکیل ۱۹۴۶
 پرو دپورتیوو مونیسیپال نایب قهرمان لیگ برتر ۱۹۴۷
 اروگوئه ناسیونال قهرمان لیگ برتر ۱۹۴۷

بازیکنان مشهور[ویرایش]

آلفردو دی استفانو معروف‌ترین بازیکن این مسابقات بود.

بازیکنانی که در آن زمان نام‌های بزرگی به حساب می‌آمدند در مسابقات شرکت کردند: آنخل لابرونا، فلیکس لوستاو، نوربرتو یاکونو، آلفردو دی استفانو، خوزه مانوئل مورنو و نستور روسی برای ریور پلاته، چیکو و مواسیر باربوسا برای واسکو دوگاما، خوزه سانتاماریا در سن ۱۹ سالگی بخشی از تیم ناسیونال مونته‌ویدئو بود، تیمی که لوئیس ولپی یک سال قبل پس از مدت کوتاهی با اینتر میلان به آن پیوسته بود.

جدول[ویرایش]

رتبه تیم بازی برد مساوی باخت گل زده گل خورده گل تفاضل امتیاز
۱ برزیل واسکو دوگاما ۰ ۴ ۲ ۰ ۱۲ ۳ — ۰
۲ آرژانتین ریور پلاته ۰ ۴ ۱ ۱ ۱۲ ۴ — ۰
۳ اروگوئه ناسیونال ۰ ۴ ۰ ۲ ۱۶ ۱۱ — ۰
۴ پرو دپورتیوو مونیسیپال ۰ ۳ ۰ ۳ ۱۲ ۱۱ — ۰
۵ شیلی کولو-کولو ۰ ۲ ۲ ۲ ۱۱ ۱۱ — ۰
۶ بولیوی لیتورال ۰ ۱ ۰ ۵ ۹ ۱۸ — ۰
۷ اکوادور املک ۰ ۰ ۱ ۵ ۴ ۱۸ — ۰
منبع: RSSSF
میزبان \ میهمان COL DMU EME LIT NAC RIV VAS
کولو-کولو — ۱–۳ ۲–۲ ۴–۲ ۳–۲ ۰–۱ ۱–۱
دپورتیوو مونیسیپال null — ۴–۰ ۳–۱
املک null —
لیتورال null ۳–۱ —
ناسیونال null ۳–۲ ۴–۱ ۳–۱ — ۳–۰
ریور پلاته null ۲–۰ ۴–۰ ۵–۱ —
واسکو دوگاما null ۴–۰ ۱–۰ ۲–۱ ۴–۱ ۰–۰ —
منبع: RSSSF

نتایج[ویرایش]

لیست کامل از بازی‌های برگزار شده:[۱۵][۱۶]


کولو-کولو شیلی۲–۲اکوادور املک
آراندا ۴۶'
وارلا ۵۷'		 Report جیمینز ۱۴'
یپس ۱۷'
تماشاگران: ۷۰،۰۰۰
داور: نوبل والنتینی (اروگوئه)
واسکو دوگاما برزیل۲–۱بولیوی لیتورال
لله ۹'، ۶۷' Report ساندووال ۷۰'
تماشاگران: ۵۰،۰۰۰
داور: لیسون (شیلی)
ناسیونال اروگوئه۳–۲پرو دپورتیوو مونیسیپال
و. گومز ۱۱'، ۲۷'
ج. گارسیا ۵۱'		 Report کابادا ۲۹'
گوزمان ۶۶'
تماشاگران: ۵۰،۰۰۰
داور: ادواردو فورته (آرژانتین)
ریور پلاته آرژانتین۴–۰اکوادور املک
مارتینز ۱۰'، ۴۷' (پنالتی)
لوستاو ۲۵'، ۴۰'		 Report
تماشاگران: ۷۰،۰۰۰
داور: نوبل والنتینی (اروگوئه)
واسکو دوگاما برزیل۴–۱اروگوئه ناسیونال
آدمیر ۱۲'
مانکا ۶۶'
دنیلو ۶۸'
فریاسا ۸۹'		 Report و. گومز ۲۵'
تماشاگران: ۷۰،۰۰۰
داور: ه. مادرید (شیلی)
ریور پلاته آرژانتین۲–۰پرو مونیسیپال
لوستاو ۶۱'
لابرونا ۷۱'		 Report
تماشاگران: ۴۹،۰۰۰
داور: نوبل والنتینی (اروگوئه)
کولو-کولو شیلی۴–۲بولیوی لیتورال
لوپز ۱۳'، ۳۷' (پنالتی)
سائینز ۸۲'		 Report کاپارلی ۳۸'، ۶۷'
تماشاگران: ۴۹،۰۰۰
داور: ا. دوگاما (برزیل)
ناسیونال اروگوئه۳–۱بولیوی لیتورال
ا. گارسیا ۴۰'، ۵۵'
اورلاندی ۶۶'		 Report رودریگز ۶۰'
تماشاگران: ۱۷،۲۲۳
داور: ادواردو فورته (آرژانتین)
واسکو دوگاما برزیل۱–۰اکوادور املک
اسماعیل ۴۷' Report
داور: ه. مادرید (شیلی)
دپورتیوو مونیسیپال پرو۳–۱شیلی کولو-کولو
موسکوئرا ۵۷'، ۶۰'
تورس ۸۵'		 Report وارلا ۴۶'
داور: ا. دوگاما (برزیل)
لیتورال بولیوی۳–۱اکوادور املک
کاپارلی ۲۳'، ۴۸'، ۸۷' (پنالتی) Report مندوزا ۷۰'
داور: ج. وایت (شیلی)
ناسیونال اروگوئه۳–۰آرژانتین ریور پلاته
ا. گارسیا ۴۸'
کاسترو ۵۷'
اورلاندی ۵۹'		 Report
داور: پاردس (بولیوی)
دپورتیوو مونیسیپال پرو۴–۰اکوادور املک
موسکوئرا ۱۲'، ۵۱'
دراگو ۳۵'
پرالس ۴۸'		 Report
داور: ج. وایت (شیلی)
کولو-کولو شیلی۱–۱برزیل واسکو دوگاما
فاریاس ۴۶' Report فریاسا ۶۷'
داور: پاردس (بولیوی)
ریور پلاته آرژانتین۵–۱بولیوی لیتورال
دی استفانو ۱۱'، ۴۷'، ۶۳'
مورنو ۲۹'
لوستاو ۸۱'		 Report کاپارلی ۸۲' (پنالتی)
داور: ج. وایت (شیلی)
کولو-کولو شیلی۳–۲اروگوئه ناسیونال
لورکا ۱۵'
لوپز ۷۰' (پنالتی)
پنیالوزا ۷۴'		 Report ا. گارسیا ۴'
و. گومز ۴۷'
داور: ا. دوگاما (برزیل)
ناسیونال اروگوئه۴–۱اکوادور املک
گامبتا ۵'، ۵۶'
ا. گارسیا ۲۹'
اورلاندی ۳۷'		 Report فرناندز ۸۷' (پنالتی)
داور: س. بوستامانته (شیلی)
دپورتیوو مونیسیپال پرو۳–۱بولیوی لیتورال
لوپز ۱۵'، ۸۰'
تورس ۳۷'		 Report کاپارلی ۴۸'
داور: ج. وایت (شیلی)
ریور پلاته آرژانتین۱–۰شیلی کولو-کولو
دی استفانو ۶۱' Report
داور: ل. فرناندز (اروگوئه)

گلزنان[ویرایش]

لیست گلزنان برتر مسابقات[۱۷]

رتبه بازیکن باشگاه گل
۱
 بولیوی روبرتو کاپارلی بولیوی لیتورال
۷
۲
 اروگوئه اتیلیو گارسیا اروگوئه ناسیونال
۵
۳
 آرژانتین آلفردو دی استفانو آرژانتین ریور پلاته
۴
شیلی پدرو لوپز شیلی کولو-کولو
۴
پرو ماکسیمو موسکوئرا پرو دپورتیوو مونیسیپال
۴
۶
 برزیل لله برزیل واسکو دوگاما
۳

قدردانی به عنوان یک پیشرو در جام لیبرتادورس[ویرایش]

واسکو دوگاما، اگرچه همیشه خود را اولین قهرمان آمریکای جنوبی می‌دانست، اما هرگز از کونمبول برای قدردانی از این افتخار درخواست نکرده بود. با این حال، در سال ۱۹۹۶ یک کتاب کونمبول، ۳۰ سال شور و مهمانی)[۱۸] توسط مدیران واسکو دوگاما کشف شد. این کتاب داستان جام لیبرتادورس (بازی شده از سال ۱۹۶۰ به بعد) را بیان می‌کند و می‌گوید که مسابقات سال ۱۹۴۸ پیشین آن بود. طبق بیانیه مطبوعاتی کونمبول در ۲۹ آوریل ۱۹۹۶،[۱۹] مدیران واسکو دوگاما از کمیته اجرایی کونمبول درخواست کردند که افتخار فوق‌الذکر را قدردانی کند و واسکو دوگاما را به عنوان یک شرکت کننده در سوپرکوپا بپذیرد.[۲۰]

در آوریل ۱۹۹۶، کمیته اجرایی کونمبول معنی و اهمیت رقابت ۱۹۴۸ را به عنوان پیشروی کوپا لیبرتادورس تایید کرد (اگرچه کونمبول آن را به عنوان یک رقابت رسمی تلقی نکرده است)، بنابراین واسکو دوگاما در سال ۱۹۹۷ در سوپرکوپا لیبرتادورس شرکت کرد؛ مسابقات سابق کونمبول که فقط قهرمانان قبلی جام لیبرتادورس در آن پذیرفته شده بودند (با سوپرکاپ لیبرتادورس که شرکت برندگان سایر مسابقات رسمی کونمبول مانند جام کونمبول را نمی پذیرفت).[۲۱] همانطور که توسط کمیته اجرایی کونمبول بیان شد، درخواست واسکو دوگاما برای شرکت در سوپرکوپا "در قدردانی از دستاورد ورزشی و حقیقت تاریخی آن" پذیرفته شد (همانطور که در بیانیه مطبوعاتی کونمبول در سال ۱۹۹۶ در مورد قدردانی فوق‌الذکر نوشته شده است).[۱۹] در سال ۲۰۱۴، کونمبول صد و شانزدهمین سالگرد تاسیس باشگاه را به واسکو دوگاما تبریک گفت و اظهار داشت: "واسکو در سال ۱۹۴۸ اولین تورنمنت باشگاه‌ها در سطح قاره‌ای را به دست آورد، که ۱۲ سال بعد تبدیل به جام لیبرتادورس شد که در سال ۱۹۹۸ مصادف با صدمین سالگرد قهرمانی از تأسیس آنها شد."[۲۲]

صفحه‌های مشابه[ویرایش]

جام لیبرتادورس

== منابع ==

  1. ↑ "Help:IPA/Spanish". Wikipedia (به انگلیسی). 2022-09-25.
  2. ↑ "Help:IPA/Portuguese". Wikipedia (به انگلیسی). 2022-10-29.
  3. ↑ Reyes، Luis (۲۰۱۸-۰۳-۱۷). «El gran mito derribado del Sudamericano de Clubes de 1948». Diario AS (به اسپانیایی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۹.
  4. ↑ «Vasco da Gama 1948: Navegante entre Libertadores - De Chalaca | Futbol para el que la conoce». dechalaca.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۹.
  5. ↑ http://historiayfutbol.obolog.com/copa-libertadores-america-25746
  6. ↑ https://web.archive.org/web/20120602105502/http://globoesporte.globo.com/ESP/Noticia/Futebol/Vasco/0,,MUL350188-4283,00.html
  7. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام :0 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  8. ↑ https://web.archive.org/web/20120304050500/https://www.perfil.com/contenidos/2008/03/13/noticia_0054.html
  9. ↑ «C. R. Vasco da Gama: Jogões, 1948». www.netvasco.com.br. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۹.
  10. ↑ Primeira Libertadores - História (Globo Esporte 09/02/2008), retrieved 2022-11-19
  11. ↑ https://www.uefa.com/newsfiles/240459.pdf
  12. ↑ «Liga dos Campeões da UEFA - Especial: Liga dos Campeões completa 60 anos, e Neymar ajuda a contar essa história | globo.tv». web.archive.org. ۲۰۱۶-۰۳-۰۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۹.
  13. ↑ «2018-03-13 : Pág. 4». El Mercurio. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۹.
  14. ↑ https://web.archive.org/web/20080919093112/http://www.fifa.com/classicfootball/news/newsid=766799.html
  15. ↑ «South American Club Championship 1948 Match Details». www.rsssf.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۹.
  16. ↑ "Campeonato Sudamericano de Campeones 1948 :: Calendario :: ceroacero.es". www.ceroacero.es (به اسپانیایی). Retrieved 2022-11-19.
  17. ↑ «South American Club Championship 1948 Match Details». www.rsssf.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۹.
  18. ↑ http://historiayfutbol.obolog.com/copa-libertadores-america-25746
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ «Em busca do Tri, pois Bi Sul-Americano de maneira OFICIAL já somos | CASACA!». web.archive.org. ۲۰۱۵-۰۱-۱۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۹.
  20. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ اوت ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۹ نوامبر ۲۰۲۲.
  21. ↑ «Supercopa Libertadores (Supercopa João Havelange)». www.rsssf.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۹.
  22. ↑ «Vasco Da Gama celebrates 116 years | CONMEBOL». web.archive.org. ۲۰۱۸-۰۶-۱۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۹.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جام_قهرمانان_آمریکای_جنوبی&oldid=36994274»