جبهه‌های مدیترانه، خاورمیانه و آفریقا - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جبهه‌های مدیترانه، خاورمیانه و آفریقای
بخشی از جنگ جهانی دوم
نقشهٔ اراضی در دست متفقین (سبز تیره) و نیروهای محور (نارنجی) و کشورهای بی‌طرف (خاکستری) در هنگام درگیری در مدیترانه
تاریخ ۱۰ ژوئن ۱۹۴۰ – ۲ مه ۱۹۴۵ (۴ سال، ۱۰ ماه، ۳ هفته و ۱ روز) موقعیت اروپای جنوبی، آفریقای شرقی، آفریقای شمالی و خاورمیانه ۳۵° شمالی ۱۸° شرقی / ۳۵°شمالی ۱۸°شرقی / 35; 18 نتایج پیروزی متفقین تغییرات قلمرو ایتالیا تمام مستعمرات آفریقایی خود را به متفقین واگذار کرد، استقلال آلبانی را برقرار و بخشی از خاک را به یوگسلاوی و یونان داد
طرف‌های درگیر
متفقین:  بریتانیا (۱۹۳۹-۴۵) هند مالتا اردن فلسطین آمریکا (از ۱۹۴۲)  یونان  یوگسلاوی (آپریل ۱۹۴۱)  پارتیزان‌ها (از ۱۹۴۱)  فرانسه آزاد فرانسه (از ۱۹۴۲) مراکش (از ۱۹۴۲) تونس (از ۱۹۴۲) شوروی (از ۱۹۴۴) استرالیا کانادا (از ۱۹۴۳)  نیوزیلند  آفریقای جنوبی  برزیل (از ۱۹۴۴)  ایتالیا (از ۱۹۴۳)  بلغارستان (از ۱۹۴۴)  اتیوپی (از ۱۹۴۱)	نیروهای محور:  ایتالیا (تا ۱۹۴۳) آلبانی (تا ۱۹۴۳)  آلمان جمهوری اجتماعی ایتالیا (از ۱۹۴۳) صربستان (۱۹۴۱-۱۹۴۴) مونته نگرو آلمان (۱۹۴۳-۱۹۴۴) آلبانی آلمان (۱۹۴۳-۱۹۴۴) کرواسی[۱] بلغارستان (تا ۱۹۴۴)  مجارستان متخاصمان: چتنیک‌ها (علیه پارتیزان‌ها)  عراق (می ۱۹۴۱) ایران (اوت ۱۹۴۱) (۱۹۴۱; ۱۹۴۲) فرانسه جمهوری اول سوریه (ژوئن-جولای ۱۹۴۱) لبنان (ژوئن-جولای ۱۹۴۱) فرانسه (نوامبر ۱۹۴۲) مراکش (نوامبر ۱۹۴۲) تونس (نوامبر ۱۹۴۲)
فرماندهان و رهبران
آرچیبالد ویول کلود آوچینلک هارولد الکساندر هنری میتلند ویلسون دوایت آیزنهاور فیودور تولبوخین دوشان سیموویچ یوسیپ بروز تیتو الکساندر پاپاگوس هایله سلاسی کاسا هایله درگه	بنیتو موسولینی   رودولفو گراتزیانی پیترو بادولیو اوگو کاوالرو اتوره باستیکو آدولف هیتلر † آلبرت کسلرینگ ویلهلم لیست الکساندر لور

جبهه‌های مدیترانه، خاورمیانه و آفریقا جنگ جهانی دوم شامل نبردهای دریایی، زمینی و هوایی بین متفقین و نیروهای محور در حوضه مدیترانه، غرب آسیا و شمال آفریقا بود. جنگ در این جبهه از ۱۰ ژوئن سال ۱۹۴۰ با ورود ایتالیا به جنگ جهانی دوم تا ۲ مه ۱۹۴۵ وقتی که همه نیروهای محور در ایتالیا در پایان جنگ جهانی دوم در اروپا تسلیم شدند، ادامه یافت.

عملیات‌های لوفت‌وافه[ویرایش]

در پی انهدام بیشتر ناوگان دریایی رزمی ایتالیا در تارانتو توسط نیروی هوایی بریتانیا و شکست این کشور در یونان، روز ۲۰ نوامبر سال ۱۹۴۰ آلمان پیشنهاد اعزام یگان هوایی قدرتمندی به سیسیل جهت اجرای حملات برد بلند علیه ناوگان دریایی بریتانیا در شرق مدیترانه را به ایتالیا کرد. ایتالیایی‌ها که در موقعیتی نبودند هر گونه پیشنهاد کمک را رد کنند، به سرعت با آن موافقت نمودند. اواخر ماه دسامبر سفارت آلمان در رم اعلام کرد تنها یک فرماندهی یگانه به رهبری افسران آلمانی در مدیترانه می‌تواند اوضاع فاجعه‌بار به پا در اثر بی‌کفایتی ایتالیایی‌ها را بهبود ببخشد اما هیتلر بنا بر دلایل سیاسی در دست گرفتن امور جنگی ایتالیا را رد کرد. تا ماه ژانویه سال ۱۹۴۱ سپاه ۱۰ هوایی لوفت‌وافه عموما متشکل از یگان‌های مستقر در نروژ، در سیسیل مستقر گشت. تا میانه ماه ژانویه قریب به ۲۰۰ بمب‌افکن و جنگنده برد بلند آلمانی در حال عملیات علیه نیروی دریایی بریتانیا و خطوط ارتباطی آن در مرکز و شرق مدیترانه بودند. تاثیر لوفت‌وافه در عملیات‌های هوایی و دریایی جبهه مدیترانه بلافاصله و مستقیم بود. به دستور هیتلر این یگان تقریبا در همین زمان جهت پشتیبانی از عملیات‌های زمینی نیروهای محور به شمال آفریقا منتقل گشت. به هر صورت حضور لوفت‌وافه در مدیترانه یک عملیات جانبی برای آن به حساب می‌آمد. در مجموع ماموریت این نیرو در این جبهه تا حدود زیادی شامل حمله به جزیره مالت، پشتیبانی از آفریکاکور، تهاجم به ناوگان دریایی بریتانیا، محافظت از خط تدارکاتی بین آفریقا و اروپا و پشتیبانی از ایتالیایی‌ها می‌شد..^[۲]

منابع[ویرایش]