جعفر شهری - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جَعفَرِ شَهری‌باف (۱۲۹۳^[۱] در عودلاجان تهران - ۶ آذر ۱۳۷۸ در تهران) نویسنده ایرانی و پژوهشگر تاریخ تهران بود.

شهری در دو مجموعهٔ طهران قدیم (۵ جلد) و تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم (۶ جلد)، حال و هوای تاریخی تهران را با جزئیاتش بیان می‌کند. دیگر اثر او، قند و نمک، مجموعه‌ای از اصطلاحات اصیل تهرانی با توضیحات و پیشینه است.

سه رمان از رمان‌های او، یعنی شکر تلخ، گزنه و قلم سرنوشت را باید سه‌گانه‌ای دانست که اولی مربوط به دوران کودکی نویسنده و رنج‌های مادر وی، دومی شرح دوران نوجوانی، و سومی مربوط به دوران میان‌سالی اوست. کتاب‌های حاجی در فرنگ (در دو جلد) و حاجی دوباره نیز سفرنامهٔ مؤلف است به مکه و سپس اروپا که در آن خرافات و باورهای مذهبی وقت را به چالش می‌کشد.

شهری در نوشته‌های خود از واژه‌های گوناگون و اصیل و اصطلاحات تهرانی بهره می‌گیرد. عباس میلانی، از ایران‌شناسان معاصر، در نوشتاری به انگلیسی با عنوان «تهران و تجدد، هفت‌خوان شخصی جعفر شهری» آثار و شخصیت جعفر شهری را بررسی کرده‌است.^[۲][۳] خیابانی واقع در خیابان استاد نجات اللهی تهران، (شرق به غرب )بنام استاد جعفر شهری نامگذاری شده.^{[نیازمند منبع]}

آثار[ویرایش]

• طهران قدیم (۵ جلدی)
• تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم (۶ جلدی)
• قند و نمک
• شکر تلخ
• حاجی در فرنگ
• حاجی دوباره
• انسیه‌خانم
• گزنه
• قلم سرنوشت
• کتاب علی

منابع[ویرایش]

• شهری، جعفر، قلم سرنوشت، تهران: انتشارات معین، ۱۳۷۸، شابک: ۶-۷۱-۵۶۴۳-۹۶۴. یادداشت ناشر.