جمالی دهلوی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حامد بن فضل‌اللّه جمالی دِهلَوی، (۸۶۲ یا ۸۴۵–۹۴۲ قمری) از پارسی‌گویان هند بود.

وی شاعر، تذکره‌نویس و از مشایخ سهروردیه در هند بود. نام‌آوری او بیشتر به خاطر نوشتن کتاب تذکره سِیر العارفین است. این تذکره زندگی‌نامه کوتاه سیزده عارف از سلسله‌های چشتیه و سهروردیه را دربردارد.

جمالی در زمان پادشاهی بهلول لودی (۸۵۵–۸۹۴ هجری) زاده شد و در زمان سکندر لودی (۸۹۴–۹۲۳ قمری) شهرت همگانی یافت.

کتاب‌شناسی[ویرایش]

• تذکره سیر العارفین (زندگی‌نامه سرایندگان)
• مرآة المعانی (مثنوی عرفانی به فارسی)
• مهر و ماه، (داستان عاشقانه شاهزاده‌ای به نام ماه و شاهزاده خانمی به نام مهر، سروده در ۹۰۵، به سفارش اهالی تبریز)
• دیوان اشعار به فارسی

آثار منسوب:

• بیان الحقایق احوال سید المرسلین، در شرح احوال پیامبر
• محبوب الصادقین، (شامل پنج مثنوی)

منابع[ویرایش]

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به جمالی دهلوی در ویکی‌گفتاورد موجود است.

• بر پایه پیشگفتار: جمالی دهلوی، مثنوی مهر و ماه (۹۰۵ ه)، مقدمه و تصحیح حسام‌الدین راشدی، راولپندی: مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان، ۱۳۵۳ خورشیدی