جنبش علیگر - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جنبش علیگر تلاشی برای ایجاد یک سامانه نوین آموزشی برای جمعیت مسلمان هند بریتانیا در دهه‌های آخر سده نوزدهم بود.^[۱] نام این جنبش از این واقعیت ناشی می‌شود که هسته و ریشه آن در شهر علیگر در شمال هند و به ویژه با تأسیس کالج شرقی و انگلیس شرقی در آن در سال ۱۸۷۵ بود.^[۲] بنیانگذار کالج شرقی و سایر موسسات آموزشی که از آن شکل گرفتند، سید احمد خان بود. او به چراغ اصلی جنبش گسترده‌تر علیگر تبدیل شد.

اصلاحات آموزشی یک پایگاه و انگیزه را برای جنبشی بزرگ‌تر ایجاد کرد؛ یک نوزایی اسلامی در هند که پیامدهای عمیقی بر دین، سیاست، فرهنگ و جامعه شبه هند گذاشت.

منابع[ویرایش]