حبیب‌الله ذوالفنون - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حبیب‌الله ذوالفنون
حبیب‌الله سلطان آبادی عراقی
زادهٔ۱۲۴۰ خورشیدی/۱۲۷۸ (قمری)
۱۸۶۱ (میلادی)
اراک
درگذشت۳ دی ۱۳۲۶
پیشینه علمی
شاخه(ها)ستاره‌شناسی، تقویم‌نگاری، ریاضیات، تفسیر قرآن و ادیبات
محل کاردانشگاه تهران
مزار حبیب الله ذوالفنون در امام زاده عبدالله شهر ری
مزار حبیب الله ذوالفنون در امام زاده عبدالله شهر ری

حبیب‌الله سلطان آبادی عراقی (زاده ۱۲۳۹ خورشیدی اراک - درگذشته ۳ دی ۱۳۲۶) ‏، معروف به شیخ حبیب‌الله ذوالفنون دانشمند ستاره‌شناس و تقویم‌نگار بود که در زمینه‌های ادبیات، ریاضیات و تفسیر قرآن نیز فعالیت داشت.[۱]

زندگی و تحصیلات[ویرایش]

حبیب‌الله ذوالفنون پس از فراگرفتن دروس مقدماتی به تحصیل و مطالعه در علم نجوم و ستاره‌شناسی و علوم نزدیک به آن علاقه‌مندی نشان داد و پس از سال‌ها مطالعه، در دانش ستاره‌شناسی پیشرفت قابل توجهی پیدا کرد و در ردیف دانشمندان زمان خود قرار گرفت. او دربارهٔ حرکت ماه به کشفیاتی جدید دست یافت و بر همین پایه جدول نجومی پیشرفته‌ای ترسیم کرد که حاصل بیش از چهل سال مطالعه و بررسی علمی و فکری او درعلم نجوم بود.

شیخ حبیب‌الله ذوالفنون از بزرگترین تقویم‌نویسان دوره خود بوده و مستخرجات او در عرصه تقویم از سوی بسیاری از تهیه‌کنندگان تقویم مورد بهره‌برداری قرار می‌گرفت. شیخ حبیب‌الله ذوالفنون که علاوه بر نجوم در رشته ریاضیات و هندسه هم چرب‌دستی قابل توجهی پیدا کرده بود، در زمینه تناسب مکعبات هم به نظریات نوینی دست یافت. دیدگاه‌های او در این‌باره مدت‌ها مورد توجه اساتید دانش ریاضی و مهندسی بود.

از شیخ حبیب‌الله ذوالفنون در زمینه تفسیر قرآن اثری هم به زبان فارسی چاپ و منتشر شده‌است. شیخ حبیب‌الله ذوالفنون مدت‌ها در دارالمعلمین مرکزی مثلثات کروی و نیز مدرسه عالی سپهسالار علم نجوم و هیئت تدریس می‌کرد. ذوالفنون در دانشسرای عالی و دانشکده الهیات دانشگاه تهران هم این علوم را تدریس می‌کرد. حبیب‌الله ذوالفنون به همراه استاد عبدالعظیم قریب، میرزا غلامحسین رهنما، فاضل تونی و عباس اقبال آشتیانی که از اساتید سرآمد آن روزگار به‌شمار می‌رفتند، اولین مدرسان و اساتید دارالمعلمین مرکزی بودند.

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • «شیخ حبیب‌الله ذوالفنون». مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران. ۲۲ ژوئن ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۶ مهر ۱۳۹۰.
  • حسن صدیق (۱۳۷۲نامداران اراک، به کوشش محمدرضا محتاط.، نشر کارا، ص. ۸۲