حسین حبری - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حسین حبری
۷ام رئیس‌جمهور چاد
دوره مسئولیت ۷ ژوئن ۱۹۸۲ – ۱ دسامبر ۱۹۹۰
نخست‌وزیر	Djidingar Dono Ngardoum
پس از	گوکونی عویدی
پیش از	ادریس دبی
1ام نخست‌وزیر چاد
دوره مسئولیت ۲۹ اوت ۱۹۷۸ – ۲۳ مارس ۱۹۷۹
پس از	فرانسوا تومبالبایه (به عنوان نخست‌وزیر مستعمره چاد)
پیش از	Djidingar Dono Ngardoum
اطلاعات شخصی
زاده	۱۳ اوت ۱۹۴۲ Faya-Largeau, چاد
درگذشته	۲۴ اوت ۲۰۲۱ (۷۹ سال)

حسین حبری (Hissène Habré) (زاده ۱۳ اوت ۱۹۴۲ – درگذشته ۲۴ اوت ۲۰۲۱^[۱]) دیکتاتور پیشین چاد بود که از ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۰ ریاست‌جمهوری آن کشور را در دست داشت.

حسین حبری که به پینوشه آفریقا معروف است به جنایت جنگی، شکنجه و جنایت علیه بشریت متهم است. او سرانجام در سال ۱۹۹۰ پس از یک کودتا برکنار شد و به سنگال فرار کرد و از بیست و سه سال گذشته در ویلای خود در این کشور زندگی می‌کرد.^[۲] به گفته یک کمیسیون تحقیقاتی، در دوران ریاست جمهوری حسین حبری، چهل هزار نفر از مخالفان او توسط پلیس سیاسی‌اش به قتل رسیدند که بسیاری در گورهای دسته جمعی دفن شدند.^[۳]

حکومت[ویرایش]

در ۱۹۸۰، حسین حبری، وزیر دفاع، به تحریک فرانسه با یک کودتای نظامی قدرت را در دست گرفت. وی با یاری فرانسه و آمریکا (جنگی را) علیه معمر قذافی که از مخالفان او دفاع می‌کرد برپا کرد و این مسئله باعث جدایی میان جمعیت‌های شمال چاد و مسیحیان و مسلمانانِ جنوبِ این کشور شد. گسستگی قومیت‌های چاد ثمرهٔ آن جنگ است. هر قومیتی که در شمال و جنوب این کشور، تهدیدی برای رژیم شمرده می‌شد، تحت آزار قرار گرفت.^[۴] رژیم تک‌حزبی حبری طی سال‌های حکومت وی اعضای بسیاری از گروه‌های قومی چاد را تحت تعقیب قرار داده و به قتل رساند. حبری مسئول قتل نزدیک به ۴۰ هزار انسان و شکنجه دویست هزار نفر دیگر به شمار می‌آید. حبری تا سال ۱۹۹۰ در قدرت باقی ماند و سپس به دست ژنرال ارتش «ادریس دبی» سرنگون شد. او در سال ۲۰۰۵ و در تبعیدگاه خود در سنگال بازداشت شد. در سال ۲۰۰۶ اتحادیه آفریقا «به نام ملت‌های آفریقا» از دولت سنگال محاکمه وی را خواستار شد.^[۵]
در سال ۲۰۰۸ دادگاه اِنجامِنا پایتخت چاد، او را به اعدام محکوم کرد^[۲] و در ۲۴ اوت ۲۰۲۱ در زندان درگذشت. برخی رسانه‌ها علّت مرگ او را بیماری کرونا اعلام کردند. ^[۱]

منابع[ویرایش]

• حسین حبری، دیکتاتور سابق چاد به جنایت علیه بشریت محکوم شد