حس آمیزی (ادبیات) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حس آمیزی (به انگلیسی: Synesthesia) در متون ادبی، با به‌ کارگیری استعاره به دو صورت استفاده می‌گردد:

الف: یک حس با حس دیگر مخلوط و آمیخته می‌گردد (رنگ گرم - صوت شیرین - غم تلخ)

ب – یک حس عملکرد یک حس دیگر را به عهده می‌گیرد (شنیدن بو)^[۱]^[۲]^[۳] مکتب‌های ادبی به حسب ایدئولوژی و تفکر گروهی خود، از حس آمیزی نه فقط برای تصویر آفرینی، بلکه برای انتقال معنی و تأثیر ادراکی بر مخاطب به گونه‌های متفاوتی بهره می‌گیرند.^[۴]

منابع[ویرایش]

↑ Cytowic RE: Synesthesia: A Union of the Senses, edn ۲. New York: Springer-Verlag;2002٬71٬75٬46
↑ حس مشترک و نقش‌های ادراکی آن نزد ارسطو و ابن سینا، فاطمه صادق زاده قمصری، حکمت و فلسفه سال پنجم، شماره چهارم، زمستان 1388، صص ۳۳-۵۱
↑ جغتایی، محمدتقی؛ ویکتوریا الهیاری ،انوار فیض الهی و حس آمیزی از نگاه مولانا، تازه‌های علوم اعصاب، فصلنامه مقاله‌های علمی، پاییز ۱۳۹۴، شماره ۵۱، صفحه ۲
↑ مینا بهنام، حس آمیزی: سرشت و ماهیت، پژوهش زبان و ادبیات فارسی زمستان ۱۳۸۹ شماره ۱۹

این یک مقالهٔ خرد ادبیات است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] Cytowic RE: Synesthesia: A Union of the Senses, edn ۲. New York: Springer-Verlag;2002٬71٬75٬46

[2] حس مشترک و نقش‌های ادراکی آن نزد ارسطو و ابن سینا، فاطمه صادق زاده قمصری، حکمت و فلسفه سال پنجم، شماره چهارم، زمستان 1388، صص ۳۳-۵۱

[3] جغتایی، محمدتقی؛ ویکتوریا الهیاری ،انوار فیض الهی و حس آمیزی از نگاه مولانا، تازه‌های علوم اعصاب، فصلنامه مقاله‌های علمی، پاییز ۱۳۹۴، شماره ۵۱، صفحه ۲

[4] مینا بهنام، حس آمیزی: سرشت و ماهیت، پژوهش زبان و ادبیات فارسی زمستان ۱۳۸۹ شماره ۱۹

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]