حقوق هوایی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حقوق هوایی [۱] رشته‌ای از علم حقوق است که قوانین و قواعد مربوط به عبور و مرور هواپیماها و بهره‌برداری از هوا و همچنین روابط حقوقی و تجاری ناشی از آن‌ها را بررسی می‌کند.[۲] قلمرو حقوق هوایی در بسیاری از موارد با حقوق دریایی تداخل پیدا می‌کند و مقرّرات مشابهی در این مورد وجود دارد. همچنین به دلیل ماهیت مسافرت‌های هوایی این رشته معمولاً بخشی از حقوق بین‌الملل به حساب آمده و حقوق بین‌الملل هوایی نیز نامیده می‌شود.

علاوه بر این قواعد و مقررات مربوط به فرودگاه‌ها و مقررات مربوط به حق پرواز و هدایت هواپیما نیز در قلمرو حقوق هوایی قرار می‌گیرد[۳].

سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری[ویرایش]

سازمان بین‌المللی هواپیمایی که به اختصار ایکائو نامیده می‌شود بر اساس کنوانسیون شیکاگو ایجاد شده و بسیاری از کشورهای دنیا به آن پیوسته‌اند. ایکائو برای یکسان‌سازی مقررات هوانوردی تلاش کرده و یک نهاد تخصصی سازمان ملل به حساب می‌آید.

منابع[ویرایش]

  1. (به انگلیسی: Aviation law)
  2. سید حسن صفوی، حقوق بین‌الملل هوایی و فضایی، نشر مؤسسه چاپ، ۱۳۶۲، ص ۱۷ تا ۱۹
  3. منصور جباری، حقوق بین‌الملل هوایی، انتشارات فروزش، تبریز، ۱۳۸۱، ص ۸