حلال (شیمی) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حلّال (به انگلیسی: Solvent) ماده‌ای است که حل شونده را در خود حل می‌کند و باعث ایجاد یک محلول می‌شود. حلال معمولاً یک ماده مایع است اما می‌تواند جامد، گاز یا یک سیال فوق بحرانی باشد. مقدار حل شونده ای که می‌تواند در حجم خاصی از حلال حل شود، با تغییر دما تغییر می‌کند. کاربرد اصلی حلال‌ها در ساخت رنگ، پاک کننده‌های رنگ‌ها و جوهرها، و خشک‌شویی است.^[۱]

کاربردهای خاص حلال‌های آلی عبارتند از: استفاده در خشک‌شویی (به عنوان مثال تتراکلر اتیلن)، به عنوان مواد رقیق کننده رنگ (به عنوان مثال تولوئن و تربانتین)، به عنوان پاک کننده‌های لاک ناخن و حلال‌های چسب (استون، متیل استات، و اتیل استات)، در مواد پاک کننده لکه‌ها (مانند هگزان، و اتر بنزن)، در مواد شوینده (ترپین مرکبات) و در عطرها (اتانول).

آب یک حلال برای مولکول‌های قطبی و متداول‌ترین حلالی است که توسط موجودات زنده استفاده می‌شود. تمام یون‌ها و پروتئین‌های موجود در داخل سلول، در آب درون سلول حل می‌شوند. حلال‌ها در صنایع شیمیایی، دارویی، نفت و گاز از جمله در سنتزهای شیمیایی و فرایندهای تصفیه، کاربردهای مختلفی پیدا می‌کنند.

طبقه‌بندی حلال‌ها[ویرایش]

حلال‌ها را می‌توان به‌طور کلی به دو دستۀ قطبی و غیر قطبی طبقه‌بندی کرد. یک مورد خاص جیوه است که محلول‌های آن به نام آمالگام شناخته می‌شود. همچنین محلول‌های فلزی دیگری نیز وجود دارند که در دمای اتاق مایع هستند. به‌طور کلی، ثابت دی الکتریک حلال، مقیاسی تقریبی برای تعیین قطبیت حلال فراهم می‌کند. قطبیت بالای آب با ثابت دی الکترتیک بالای آن یعنی ۸۸ (در دمای ۰ درجه سلسیوس) نشان داده می‌شود.^[۲] به‌طور کلی حلال‌هایی با ثابت دی الکتریک کمتر از ۱۵ غیر قطبی در نظر گرفته می‌شوند.^[۳] ثابت دی الکتریک تمایل حلال را برای لغو بخشی از قدرت میدان الکتریکی ذره باردار غوطه ور اندازه‌گیری می‌کند. این کاهش سپس با قدرت میدان ذره باردار در خلأ مقایسه می‌شود.^[۳] به صورت ابتکاری، می‌توان ثابت دی الکتریک یک حلال را توانایی آن در کاهش بار مؤثر داخلی املاح دانست. عموماً، ثابت دی الکتریک یک حلال پیش‌بینی کننده ای برای توانایی حلال در حل کردن ترکیبات یونی رایج، مانند نمک‌ها است.

آب[ویرایش]

مولکول آب (HOH) هم اتم هیدروژن و هم عامل OH- دارد؛ بنابراین هم باز و هم اسید و از این رو از لحاظ شیمیایی خنثی است. آب خالص یا آب مقطر اسیدها، قلیاها، نمک‌های فلزی، صمغ‌های گیاهی، چسب‌های قوی (مانند: سریشم، چسب کازیین، چسب نشاسته، چسب اوره فرمالیدیید و ملامین فرمالیدیید)، سریش، رنگ پلاستیک و الکل‌ها را در خود حل می‌کند.

حلال‌های آلی (غیر آبی)[ویرایش]

هیدروژن و کربن عناصر اصلی این حلال‌ها می‌باشند و شامل ۱۰ نوع می‌باشند:

1. الکل‌ها ROH (که خود ۵ نوعند)
2. استرها
3. اترها خطی یا حلقوی
4. استون یا دی متیل کتون CH3COCH3
5. بنزن C6H6
6. تولوئن (متیل بنزن) C6H5-CH3
7. زایلین (دی متیل بنزن) 2(C6H4(CH3
8. کلروفرم CHCL3
9. تتراکلروکربن CCL4
10. تربانتین C10H16

حلال‌های ترپنی[ویرایش]

از قدیمی‌ترین گونه حلال‌ها می‌باشد که از درختان کاج و صنوبر به دست می‌آید و در گذشته مصرف بسیار زیادی در ساخت رنگ‌های ساختمانی، ورنی‌ها و رنگ‌های هنری داشته‌اند. اما امروزه به علت گران‌قیمت بودن روش تهیه، حلالیت کم، کندی سرعت تبخیر و بوی تند، آن‌ها با حلال‌های هیدروکربنی که از مواد نفتی به دست می‌آیند و ارزان قیمت تر هستند جایگزین شده‌اند. علاوه بر صنایع رنگ‌سازی در هنر عکاسی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند و مشتمل بر تربانتین، دی پنتن، روغن کاج و صنوبر هستند.

اتانول[ویرایش]

اتانول بیشترین کاربرد در آزمایش‌های علمی را دارد. اما به علت قابلیت حل شدن در آب و اتر در رزین‌های طبیعی مانند شلاک، پلی وینیل استات PVA، پلی وینیل بوتیرال، استرهای رزینی، رزین‌های کیتونی و غیره به کار برده می‌شود. از اتانول به عنوان حلال، میکروب کش، ضدیخ، سوخت، مادهٔ کسل‌کننده در صنایع پتروشیمی، داروسازی و غیره استفاده می‌شود.^[۴]

حلال‌های چندجزئی[ویرایش]

حلال های چند جزئی پس از جنگ جهانی دوم در اتحاد جماهیر شوروی ظاهر شدند و امروزه همچنان در سایر کشورها مورد استفاده و تولید قرار می‌گیرند.

حلال‌ها[ویرایش]

تینرها (رقیق کننده‌ها)[ویرایش]

خواص فیزیکی[ویرایش]

جدول خصوصیات حلالهای رایج[ویرایش]

حلال‌ها به سه گروه غیرقطبی، قطبی اپروتیک، و قطبی پروتیک تقسیم‌بندی شده‌اند. خواص حلال‌هایی که بیشتر از آب هستند با حروف پررنگ مشخص شده‌اند.

حلال	فرمول شیمیایی	دمای جوش[۹](°C)	ثابت دی الکتریک[۱۰]	چگالی(g/mL)	مومنتم دوقطبی(D)
حلال های هیدروکربنی[ویرایش]
پنتان	CH3CH2CH2CH2CH3	۳۶٫۱	۱٫۸۴	۰٫۶۲۶	۰٫۰۰
هگزان	CH3CH2CH2CH2CH2CH3	۶۹	۱٫۸۸	۰٫۶۵۵	۰٫۰۰
بنزن	C6H6	۸۰٫۱	۲٫۳	۰٫۸۷۹	۰٫۰۰
تولوئن	C6H5-CH3	۱۱۱	۲٫۳۸	۰٫۸۶۷	۰٫۳۶
حلال‌های اتر[ویرایش]
۴٬۱-دی‌اکسان	C4H8O2	۱۰۱٫۱	۲٫۳	۱٫۰۳۳	۰٫۴۵
دی‌اتیل اتر	CH3CH2-O-CH2CH3	۳۴٫۶	۴٫۳	۰٫۷۱۳	۱٫۱۵
تتراهیدروفوران (THF)	C4H8O	۶۶	۷٫۵	۰٫۸۸۶	۱٫۷۵
حلال‌های کلروکربن[ویرایش]
کلروفرم	CHCl3	۶۱٫۲	۴٫۸۱	۱٫۴۹۸	۱٫۰۴
دی‌کلرومتان (DCM)	CH2Cl2	۳۹٫۶	۹٫۱	۱٫۳۲۶۶	۱٫۶۰
اتیل استات	CH3-C(=O)-O-CH2-CH3	۷۷٫۱	۶٫۰۲	۰٫۸۹۴	۱٫۷۸
استون	CH3-C(=O)-CH3	۵۶٫۱	۲۱	۰٫۷۸۶	۲٫۸۸
دی‌متیل فرم‌آمید (DMF)	H-C(=O)N(CH3)2	۱۵۳	۳۸	۰٫۹۴۴	۳٫۸۲
استونیتریل (MeCN)	CH3-C≡N	۸۲	۳۷٫۵	۰٫۷۸۶	۳٫۹۲
دی‌متیل سولفوکسید (DMSO)	CH3-S(=O)-CH3	۱۸۹	۴۶٫۷	۱٫۰۹۲	۳٫۹۶
نیترومتان	CH3-NO2	۱۰۰–۱۰۳	۳۵٫۸۷	۱٫۱۳۷۱	۳٫۵۶
پروپیلن کربنات	C4H6O3	۲۴۰	۶۴٫۰	۱٫۲۰۵	۴٫۹
حلال‌های پروتیک قطبی[ویرایش]
آمونیاک	NH3	-۳۳٫۳	۱۷	۰٫۶۷۴ (at -33.3 °C)	۱٫۴۲
اسید فرمیک	H-C(=O)OH	۱۰۰٫۸	۵۸	۱٫۲۱	۱٫۴۱
n-بوتانول	CH3CH2CH2CH2OH	۱۱۷٫۷	۱۸	۰٫۸۱۰	۱٫۶۳
ایزوپروپیل الکل (IPA)	CH3-CH(-OH)-CH3	۸۲٫۶	۱۸	۰٫۷۸۵	۱٫۶۶
n-پروپانول	CH3CH2CH2OH	۹۷	۲۰	۰٫۸۰۳	۱٫۶۸
اتانول	CH3CH2OH	۷۸٫۲	۲۴٫۵۵	۰٫۷۸۹	۱٫۶۹
متانول	CH3OH	۶۴٫۷	۳۳	۰٫۷۹۱	۱٫۷۰
استیک اسید	CH3-C(=O)OH	۱۱۸	۶٫۲	۱٫۰۴۹	۱٫۷۴
آب	H-O-H	۱۰۰	۸۰	۱٫۰۰۰	۱٫۸۵

انجمن شیمی آمریکا ابزاری را برای انتخاب حلال‌ها بر اساس تجزیه و تحلیل مولفه‌های اصلی خواص حلال ارائه می‌دهد.^[۱۱]

منابع[ویرایش]