حمید مصدق - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حمید مصدق
زاده۱۰ بهمن ۱۳۱۸
شهرضا، اصفهان
درگذشته۷ آذر ۱۳۷۷ (۵۸ سال)
بیمارستان، تهران
سکته قلبی
آرامگاهقطعه هنرمندان بهشت زهرا (قطعه:۸۸ ردیف:۱۴۴ شماره:۸)
پیشهشاعر، حقوقدان، استاد دانشگاه، سردبیر مجلهٔ کانون وکلا
ملیتایرانی
دلیل سرشناسیشاعر، حقوق‌دان
تأثیرپذیرفته ازنیما یوشیج
همسر(ها)لاله خشکنابی (در قید حیات–۱۳۵۱) برادرزاده شاعر ایرانی شهریار
فرزند(ان)غزل و ترانه
پدر و مادرعبدالحسین مصدق واشرف آغا محمدی
وبگاه

حمید مصدِّق (زادهٔ ۱۰ بهمن ۱۳۱۸ شهرضا – درگذشتهٔ ۷ آذر ۱۳۷۷ تهران) شاعر و حقوقدان ایرانی بود.[۱][۲]

زندگی[ویرایش]

حمید مصدق بهمن ۱۳۱۸ در شهرضا متولد شد. چند سال بعد به همراه خانواده‌اش به اصفهان رفت و تحصیلات خود را در آنجا ادامه داد. او در دوران دبیرستان (دبیرستان ادب) با منوچهر بدیعی، هوشنگ گلشیری، محمد حقوقی و بهرام صادقی در یک مدرسه بودند و با آنان دوستی و آشنایی داشت.[۳]

مصدق در ۱۳۳۹ وارد دانشکدهٔ حقوق شد و در رشتهٔ بازرگانی درس خواند. از سال ۱۳۴۳ در رشتهٔ حقوق قضایی تحصیل کرد و بعد هم مدرک کارشناسی ارشد اقتصاد گرفت. در ۱۳۵۰ در رشتهٔ فوق لیسانس حقوق اداری از دانشگاه ملی دانش‌آموخته شد و در دانشکدهٔ علوم ارتباطات تهران و دانشگاه کرمان به تدریس پرداخت.[۴]

وی پس از دریافت پروانهٔ وکالت از کانون وکلا در دوره‌های بعدی زندگی همواره به وکالت اشتغال داشت و کار تدریس در دانشگاه‌های اصفهان، بیرجند و شهید بهشتی را پی می‌گرفت.

در ۱۳۴۵ برای ادامهٔ تحصیل به انگلیس رفت و در زمینهٔ روش تحقیق به تحصیل و تحقیق پرداخت. تا سال ۱۳۵۸ بیشتر به تدریس روش تحقیق و از سال ۱۳۶۰ تدریس حقوق خصوصی به خصوص حقوق تعاون اشتغال داشت. مصدق تا پایان عمر عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی بود و مدتی نیز سردبیری مجلهٔ کانون وکلا را به عهده داشت.[۵][۶]

سبک شعر[ویرایش]

مصدق از شاعران نوگرای معاصر به‌شمار می‌رود و باید او را از ادامه‌دهندگان مکتب نیما یوشیج دانست. وی شعرهای فراوانی با مضامین سیاسی و اجتماعی و همچنین مضامین عاشقانه و رمانتیک سروده است. اشعار این شاعر از یک صمیمیت و سادگی خاصی برخوردار است.[۷]

مصدق دربارهٔ محتوای شعر گفته‌است: «باید بگویم شعر رابطه دوگانه‌ای را ایجاد می‌کند، رابطه شاعر با خودش، با درونش و از سویی دیگر با خواننده و مردم، این دو نوع رابطه مسلماً یگانه نیستند و شعری با مردم رابطه برقرار می‌کند که ازدل‌برآمده و لاجرم بر دل‌ها بنشیند. آنچه را که زمانه ما به آن نیازمند است، بیان این‌گونه اشعار است، اشعاری که در آن رابطه دوگانه درونی و بیرونی را به‌خوبی برقرار می‌کند.»[۸]

درگذشت[ویرایش]

حمید مصدق در هفتم آذرماه ۱۳۷۷ بر اثر بیماری قلبی در تهران درگذشت.

کتاب‌شناسی[ویرایش]

منظومه‌ها و اشعار[ویرایش]

  1. درفش کاویان (۱۳۴۱)
  2. آبی، خاکستری، سیاه (۱۳۴۳)
  3. در رهگذار باد (۱۳۴۷)
  4. دو منظومه؛ شامل آبی، خاکستری، سیاه - در رهگذار باد (۱۳۴۸)
  5. از جدایی‌ها (۱۳۵۸)
  6. سال‌های صبوری (۱۳۶۹)
  7. تا رهایی؛ شامل مجموعه‌های فوق (۱۳۶۹)
  8. شیر سرخ (۱۳۷۶)

ویرایش[ویرایش]

  1. رباعیات مولانا (۱۳۶۰)
  2. غزل‌های سعدی، با همکاری اسماعیل صارمی (۱۳۷۶)
  3. شکوه شعر شهریار (چاپ نشده)
  4. غزل‌های حافظ، با همکاری اسماعیل صارمی (چاپ نشده)

تألیف[ویرایش]

  1. مقدمه‌ای بر روش تحقیق (۱۳۵۱)
  2. مجموعهٔ قوانین تجارت، مدنی و …، با همکاری میر قائمی (چاپ نشده)

منابع[ویرایش]

  1. «"مجموعهٔ اشعار" حمید مصدق رونمایی شد «مصدق شعر را برای مردم می‌گفت؛ نه شاعران»». ایسنا.
  2. «ابومحبوب: مصدق صاحب‌سبک بود و از کسی الگو نمی‌گرفت/ مروری بر زندگی و آثار شاعر «من اگر برخیزم»». خبرگزاری کتاب ایران.
  3. «دربارهٔ حمید مصدق». ایرنا.
  4. «جنگ در شعر حمید مصدق». روابط عمومی کانون وکلای دادگستری مرکز.
  5. «حمید مصدق؛ شاعر و حقوقدان». روزنامه مردم سالاری.
  6. «زندگینامه شاعران مشهور معاصر ایران». پایگاه خبری شاعر. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ ژوئن ۲۰۲۲. دریافت‌شده در ۲۷ مه ۲۰۲۲.
  7. «نگاهی بر زندگی و شعر حمید مصدق؛ شاعر غم و عشق». فرارو.
  8. https://www.irna.ir/news/84126680/درباره-حمید-مصدق

پیوند به بیرون[ویرایش]