حیرتی تونی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فریدالدین محمد تونی معروف به حیرتی تونی از شاعران مشهور قرن دهم ه ق که در شهر تون دیده به جهان گشود.[۱] وی معاصر با شاه طهماسب صفوی بوده است.[۲]حیرتی مدتی ملازم شاه طهماسب بود و قصایدی دربارهٔ او سروده است. وی دارای غزل‌های لطیف و دلکشی است و دربارهٔ اهل بیت پیامبر اسلام، اشعار زیادی سروده است. لطف طبع او و ذوق غزل‌سرایی او در چند بیت شعر می‌توان قیاس کرد:

زادگاه[ویرایش]

درباره زادگاه حیرتی دربیت تذکره نیسان اختلاف زیادی وجود دارد از تون و بخارا و مرو و کاشان به عنوان زادگاه وی نام برده اند. علیشیر نوایی ارو را از تون می داند که در مرو زندگی کرده است و به حیرتی مروی مشهور شده است. [۳]

نمونه شعر[ویرایش]

گه دل از عشق بتان گه جگرم می‌سوزد عشق هر لحظه به داغ دگرم می‌سوزد
همچو پروانه به شمعی سر و کارست مرا که اگر پیش روم بال و پرم می‌سوزد
من ز خود بی‌خبر و آتش هجران در دل ره که این شعله شب بی‌خبرم می‌سوزد

سام میرزا صفوی از معاصران حیرتی تونی در کتاب خود تحفه سامی می‌نویسد: «ملا حیرتی مردی زیبا و خوشگذران و همواره قلندرانه می‌زیسته. وی در همه باب شعر گفته اما در منقبت بسیار کوشیده است. در اوایل جوانی بسیار لاابالی و بی قید بود و اهاجی بین او وحید قمی مشهور است.» حیرتی در حالت مستی به سال۹۶۱ ه ق از بام منزلی در کاشان افتاد و دیده از جهان فروبست.

آثار[ویرایش]


منابع[ویرایش]

  1. «زندگی نامه حیرتی تونی». تارنمای مردان پارس. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ مه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۱۶.
  2. «حیرتی تونی». دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ نوامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۲ نوامبر ۲۰۱۶.
  3. «حیرتی تونی». بایگانی‌شده از اصلی در ۷ آوریل ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۸.

جوادی، حسین، مشاهیر تون، انتشارات همیاران جوان، ۱۳۸۵