خودمتناقض - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در اصطلاحات فلسفی، یک نظریه '''خود متناقض''' نظریه ای است که خود شامل حکمی که برای انکار درستی چیزی بکار برده شده‌است، شود. اگر سقراط بگوید که همهٔ یونانی‌ها دروغ گو هستند، این سخن او خود متناقض است؛ چرا که خود او نیز یک یونانی است، پس دروغ می‌گوید که یونانی‌ها دروغ گو هستند.[۱]

مثال دیگر آن تفسیری از پلورالیسم حقانیت است که همه ادیان را حق می‌داند و ادعای ادیان را در انحصاری بودن حقیقت در دین خاص، نا حق می‌داند.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. فهیمه, صبوری; مسلم, حاجی زاده (2017-10-21). "گزاره‌های خودمتناقض درون سیستمی و برون سیستمی: گزاره‌ها در چه صورتی خود متناقض هستند". 01. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  2. www.javanonline.ir http://www.javanonline.ir/fa/news/645825/تعارضات-نفس‌الامري-پلوراليسم-ديني. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۵-۲۴. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)