خویش‌فرمانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بخشی از مقالات مرتبط با
آزادی
مفاهیم
آزادی مثبت منفی اختیار حق حقوق خویش‌فرمانی مسئولیت اخلاقی اصل آزار
بر پایه نوع
دانشگاهی مدنی ریختی اینترنت اقتصادی فکری سیاسی
بر پایه حق
اندیشه بیان اجتماع انتخاب انجمن پناهندگی حمل اسلحه آموزش اطلاعات حریم شخصی دادرسی عادلانه دفاع مشروع زندگی خانوادگی سکوت سکسوالیته اعتراض مقاومت کردن دانستن واقعیت تحرک آزادی از تبعیض غذا مسکن زندگی سلامتی حرکت رسانه مالکیت مطبوعات دین ادیان مرگ تعمیر فراموش‌شدن دسترسی به آب
همچنین ببینید
آزادی، برابری، برادری حق زندگی، آزادی و جستجوی خوشبختی اعلامیه جهانی حقوق بشر آنارشیسم خودمختاری لیبرترینیسم مدنی آزادسازی مواد مخدر لیبرترینیسم چپ راست
ن ب و

خویش فرمانی (یا حاکمیت فرد، حاکمیت فردی یا خودمختاری فردی) مفهوم مالکیت فرد بر خود است، که به صورت حق اخلاقی و طبیعی یک فرد برای داشتن یکپارچگی بدنی، و کنترل کنندهٔ انحصاری بدن و زندگی خویش بودن ابراز می‌شود. به گفته جی. کوهن، مفهوم خویش فرمانی این است که «هر شخص، در خصوص خود و قدرتهای خود، از حقوق کامل و انحصاری استفاده و کنترل برخوردار باشد، و نتیجتاً خدمت یا محصولی را به کسی مدیون نباشد جز چیزی که با وی برای تأمین آن قرارداد امضا کرده باشد.»^[۱]

فیلسوفانی چون رئیس-ماگ و دیل دیویدسن آنهایی را که ذهنیت خویش فرمانی دارند افرادی حاکم توصیف کرده‌اند که اقتدار و حاکمیت تمام بر انتخابهای خود بدون دخالت قدرتهای حاکم دارند، به شرطی که حقوق دیگران را نقض نکرده باشند. این باوری مرکزی در لیبرالیسم کلاسیک و فلاسفه سیاسی فردگرایانه مانند مخالفت با بردگی، خودگرایی اخلاقی، لیبرترینیسم مبتنی بر حقوق، آبجکتویسیم و آنارشیسم فردگرا است.

به نظر فیلسوف سیاسی آنارشیست، لیبرالیسم و آنارشیسم دو فلسفه سیاسی اند که اساساً درگیر آزادی فردی هستند ولی با این وجود از یکدیگر به راه‌های بسیار متمایزی متفاوتند. آنارشیسم با لیبرالیسم در داشتن تعهدی رادیکال به آزادی فردی شریک است در حالی که روابط مالکانه رقابتی لیبرالیسم را رد می‌کند.^[۲]

منابع[ویرایش]

http://en.wikipedia.org/wiki/Self-ownership