خیم و خرد فرخ‌مرد - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خیم و خرد فرخ مرد متن با ذکر خصوصیات فرخ مرد یا مرد سعادتمند آغاز می‌گردد و در چند مورد در متن از خیم و خرد سخن می‌رود. در بند ۳ سخن از مرد پاک صاحب تمیز است و در بند ۶ مرد زیرک دانا وصف شده‌است. اندرزهایی که در متن آمده‌است، از نوع اندرزهای تجربی است و صبغهٔ دینی آن بسیار کم است. در این متن توجه خاصی به خِرَد شده و قطعه شعری قافیه‌دار در مدح آن در میان متن آمده‌است. این متن از نظر کاربرد تشبیهات بسیار و زبان شاعرانه و واژه‌های کمیاب از اندرزهای دیگر متمایز است. شباهت‌هایی میان این متن و بخش نخست اندرز بهزاد فرخ دیده می‌شود. متن این اندرزنامه در مجموعهٔ متون پهلوی به چاپ رسیده و به فارسی نیز ترجمه شده‌است.[۱]

پانویس[ویرایش]

  1. تفضلی، احمد، ص ۱۹۰

منابع[ویرایش]

تفضلی، احمد، و به کوشش آموزگار، ژاله. تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. تهران: انتشارات سخن، ۱۳۷۶ شابک ‎۹۶۴−۵۹۸۳−۱۴−۲