داروینیسم اجتماعی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

داروینیسم اجتماعی که در اواخر عهد ویکتوریا در انگلستان، آمریکا و دیگر نقاط شهرت یافت، باوری است بر این مبنا که قوی‌ترین‌ها یا شایسته‌ترین‌ها باید باقی بمانند و در جامعه رشد و نمو کنند، درحالیکه ضعیفان و بی‌خاصیّت‌ها باید رها شوند تا از بین بروند.[۱] منشأ این عقیده از فیلسوف انگلیسی هربرت اسپنسر است، و چیزی در این مورد در نوشته‌های خود داروین وجود ندارد.[۲]

پشتیبانان داروینیسم اجتماعی در قرن بیستم به دنبال اصلاح نژاد بودند. برخی مخالفان بر این باورند که داروینیسم اجتماعی دنباله منطقی نظریه تکامل است ولی زیست‌شناسان و تاریخ‌نگاران بر این باورند که این انحراف از ایده‌های داروین است.[۳] درحالیکه اغلب محققان به ارتباط تاریخی میان نظریه داروین و برخی انواع داروینیسم اجتماعی اذعان دارند، آنها معتقدند که داروینیسم اجتماعی لزوماً حاصل اصول تکامل زیستی نیست[۴] و استفاده از تکامل زیستی برای توجیه سیاست نابرابری یک مغالطه طبیعت‌گرایانه است.

منابع[ویرایش]

  1. «Social Darwinsim». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۳ فوریه ۲۰۱۳.
  2. Evolution and Philosophy
  3. "CA002.1: Social Darwinism". TalkOrigins Archive. 2003-09-26. Retrieved 23 Feb 2013.
  4. Paul, Diane B. 2003. Darwin, Social Darwinism and Eugenics. in The Cambridge companion to Darwin. Cambridge University Press, 2003 ISBN 0-521-77730-5 p.

پیوند به بیرون[ویرایش]