دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی
نشان رسمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
نام مستعاردانشگاه علوم پزشکی ملی ایران
نوعجیمی
بنیانگذاری شده۱۳۳۸
رئیسدکتر علیرضا زالی[۱]
اعضای هیئت علمی۱٬۰۰۰
دانشجویان۱۳٬۰۰۰
موقعیتتهران
وبگاه

دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی با نام مستعار دانشگاه علوم پزشکی ملی ایران یکی از دانشگاه‌های دولتی ایران و تحت پوشش وزارت بهداشت در استان تهران است.

تاریخچه[ویرایش]

هستهٔ اولیهٔ این دانشگاه با نام دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه ملی ایران به عنوان نخستین دانشکدهٔ پزشکی خصوصی در سال ۱۳۳۸ و با پذیرش دانشجو در رشتهٔ پزشکی ایجاد شد. مهترین تحول در تاریخ دانشگاه در سال ۱۳۵۳ رقم خورد، هنگامی که دولت وقت به پشتوانهٔ درآمدهای نفتی اقدام به پرداخت شهریهٔ مؤسسات آموزشی ملی (خصوصی) و رایگان کردن آن‌ها نمود. این امر سبب شد تا بافت دانشجویی دانشگاه از انحصار طبقهٔ مرفه و بالای جامعه خارج شده و دانشجویان از طبقات مختلف و شرایط گوناگون از طریق کنکور سراسری وارد این دانشگاه شوند و بدین ترتیب دانشگاه عملاً به صورت یک دانشگاه عمومی مانند سایر دانشگاه‌ها درآمد.

پس از انقلاب در سال ۱۳۵۸ به موجب قانونی که در شورای انقلاب تصویب شد دانشگاه ملی، دانشگاهی دولتی اعلام شد (پیش از پیروزی انقلاب اسلامی دانشگاه غیردولتی و خصوصی محسوب می‌شد) و در خرداد ماه سال ۱۳۶۲ ستاد انقلاب فرهنگی وقت با تغییر نام دانشگاه از «ملی ایران» به «شهید بهشتی» موافقت کرد. در سال ۱۳۶۴ براساس مصوبهٔ دولت جمهوری اسلامی مبنی بر بنیانگذاری وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، مراکز درمانی و دانشکده‌های پزشکی و پیراپزشکی از دانشگاه منفک و پس از ادغام با برخی از مراکز آموزشی دیگر و با نام دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی فعالیت خود را آغاز کردند.[۲]

در پی تصویب قانون تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و ابلاغ حکم وزیر محترم بهداشت درمان و آموزش پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی از شهریورماه سال ۱۳۶۵ با ادغام برخی از واحدهای آموزشی و درمانی وابسته به وزارت بهداری و دانشگاه ملی پیشین به شرح زیر آغاز به فعالیت نمود.

واحدهای آموزشی و درمانی و بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه ملی پیشین عبارتند بودند از دانشکدهٔ پزشکی، دانشکدهٔ دندانپزشکی، واحدهای آموزشی پرستاری و مامایی، بیمارستان‌های آیت‌الله طالقانی، امام حسین، شهید مدرس و لقمان حکیم و واحدهای وابسته به وزارت بهداری پیشین آموزشگاه عالی علوم تغذیه و صنایع غذایی، بیمارستان‌های شهدای تجریش، مفید، لبافی‌نژاد، اختر و مهدیه بودند.

با ادغام سازمان منطقه‌ای بهداشت و درمان استان تهران با دانشگاه‌های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی سه‌گانهٔ تهران، واحدهایی که به این دانشگاه انتقال یافتند عبارت است از: مراکز بهداشت شمال تهران، شمیرانات و شرق تهران، شبکه‌های بهداشت و درمان ورامین، دماوند و فیروزکوه، بیمارستان‌های طرفه، اشرفی اصفهانی، ۱۷ شهریور، ۱۵ خرداد، امام خمینی فیروزکوه، شهید مفتح ورامین، سوم شعبان دماوند و همچنین درمانگاه دندانپزشکی شهید قاضی طباطبایی.[۳]

جایگاه[ویرایش]

دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی جزو دانشگاه‌های علوم پزشکی برتر کشور محسوب شده و رقابت قابل توجهی برای ورود به رشته‌های مختلف آن در کنکور سراسری وجود دارد. افزون‌بر فعالیت‌های آموزشی و تحقیقاتی علوم پزشکی، این دانشگاه مسئولیت نظارت بر خدمات بهداشتی و درمانی بیش از ده میلیون نفر از جمعیت استان تهران از جمله مناطق شمال و شرق تهران و شهرستان های دماوند، فیروزکوه، ورامین، پاکدشت، پیشوا و قرچک را بر عهده دارد.

دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دومین رتبه (پس از دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران) را در میان دانشکده‌های پزشکی سراسر کشور به دست آورده‌است.

دانشکدهٔ دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، بر اساس گزارش شورای آموزش دندانپزشکی و تخصصی و با توجه به شاخص‌های موجود، رتبهٔ نخست را در میان دانشکده‌های دندانپزشکی سراسر کشور بدست آورده‌است. این دانشکده افزون‌بر ارائهٔ دورهٔ دندانپزشکی عمومی، ۱۴ دورهٔ تخصصی دندانپزشکی را ارائه می‌کند.[۴]


همچنین این دانشگاه بنابر رتبه‌بندی شانگهای ۲۰۱۹ حائز رتبه‌جهانی ۸۰۰-۷۰۱ و رتبهٔ کشوری ۷ میان کل دانشگاه‌ها و رتبهٔ ۲ میان دانشگاه‌های علوم پزشکی پس از علوم پزشکی تهران می‌باشد. [۱] بایگانی‌شده در ۱۵ اوت ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine


همچنین علیرضا زالی، رئیس فعلی این دانشگاه از ابتدای شیوع گسترده ویروس کرونا در ایران، به عنوان رئیس ستاد فرماندهی مدیریت این بیماری در کلانشهر تهران انتخاب و به نوعی خود این دانشگاه نیز به مقر اصلی این ستاد تبدیل شده است.[۵]

دانشکده‌ها[ویرایش]

ساختمان دانشکدهٔ پزشکی

دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی ۱۳ دانشکده‌ دارد.

بیمارستان ها و مراکز آموزشی و درمانی[ویرایش]

دوازده بیمارستان آموزشی، شش بیمارستان غیر آموزشی و هفت مرکز بهداشت متعلق به این دانشگاه هستند. از جمله

  • مركز پزشكی ،درمانی شهدای گمنام(بيمارستان شهدای گمنام)

مقاطع تحصیلی[ویرایش]

این دانشگاه در مقاطع کاردانی، کارشناسی، کارشناسی ارشد، دکترا، دکترای حرفه‌ای، تخصصی و و فوق تخصصی در دوره‌های روزانه و پردیس خودگردان دانشجو می‌پذیرد و در حال حاضر بیش از سیزده هزار دانشجو دارد.

مجلات علمی[ویرایش]

  • مجله دانشکده دندانپزشکی [۷]
  • مجله آموزش پزشکی
  • مجله دوماهنامه پژوهنده [۸]

پیوندها و منابع[ویرایش]

سایت رسمی دانشگاه

سایت انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ وبگاه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
  2. ↑ دانشگاه ملی ایران در ویکی‌پدیا
  3. ↑ «تاریخچهٔ دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ ژوئیه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۳.
  4. ↑ «خواهر وزیر بهداشت رئیس دانشکده دندانپزشکی شهیدبهشتی شد». خبرآنلاین. ۷ مرداد ۱۳۹۰.
  5. ↑ 863 (۲۰۲۰-۰۳-۳۰). «زالی: تهران از نظر شیوع و میزان ابتلا یکی از کانون‌های کرونا در کشور است». ایرنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۰-۲۸.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=دانشگاه_علوم_پزشکی_شهید_بهشتی&oldid=39186907»