French
Deutschدریاچه بایکال - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| دریاچه بایکال | |
|---|---|
 | |
 | |
| موقعیت | سیبری، روسیه |
| مختصات | ۵۳°۳۰′ شمالی ۱۰۸°۰′ شرقی / ۵۳٫۵۰۰°شمالی ۱۰۸٫۰۰۰°شرقی |
| گونه | Continental rift lake |
| درون‌شارش‌های کلان | رود سلنگا، Barguzin, Upper Angara |
| برون‌شارش‌های کلان | رود آنگارا |
| حوضهٔ آبریز | ۵۶۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۲۱۶٬۰۰۰ مایل مربع) |
| کشورهای حوضه | روسیه و مغولستان |
| بیشترین درازا | ۶۳۶ کیلومتر (۳۹۵ مایل) |
| بیشترین پهنا | ۷۹ کیلومتر (۴۹ مایل) |
| مساحتِ رو | ۳۱٬۷۲۲ کیلومتر مربع (۱۲٬۲۴۸ مایل مربع) |
| میانگین ژرفا | ۷۴۴٫۴ متر (۲٬۴۴۲ فوت) |
| بیشترین ژرفا | ۱٬۷۴۱ متر (۵٬۷۱۲ فوت) |
| حجم آب | حجم آب ۲۳ میلیارد متر مکعب |
| زمان ماند | 330 years |
| طول کرانه۱ | ۲٬۱۰۰ کیلومتر (۱٬۳۰۰ مایل) |
| ارتفاع سطح | ۴۵۵٫۵ متر (۱٬۴۹۴ فوت) |
| یخ‌زدگی | January–May |
| جزیره‌ها | 27 (Olkhon) |
| جاهای مسکونی | ایرکوتسک |
| گونه | Natural |
| معیار | vii, viii, ix, x |
| تاریخ ثبت | 1996 (22nd کمیته میراث جهانی یونسکو) |
| شماره ثبت | 754 |
| State Party |  روسیه |
| منطقه | Asia |
| ۱ درازای ساحل سنجش خوش‌تعریفی نیست. | |
دریاچه بایکال (به روسی: О́зеро Байка́л (اُزِرُ بایکال)) دریاچه‌ای است در جنوب سیبری در کشور روسیه، میان استان ایرکوتسک و جمهوری بوریاتیا. این دریاچه هفتمین دریاچه بزرگ جهان است و در فهرست میراث جهانی قرار دارد. دریاچه بایکال، حاصل فروافتادگی زمین است. دریاچه بایکال بزرگ‌ترین منبع آب شیرین جهان به‌شمار می‌آید. تقریباً ۲۰ درصد یعنی حدود یک پنجم تمام آب شیرین غیرمنجمد سطحی روی کره زمین در این دریاچه قرار دارد.[۱][۲] این دریاچه ۳۱۵۰۰ کیلومتر مربع پهناوری دارد. همچنین این دریاچه با عمق ۱۷۴۱ متر عمیق‌ترین دریاچه جهان است.[۳] دریاچه بایکال همچنین دارای زلال‌ترین آب در میان دریاچه‌های جهان است.[۴]
بایکال با قدمت ۲۵ تا ۳۰ میلیون سال، قدیمی‌ترین دریاچه جهان نیز به‌شمار می‌آید.[۵][۶] حجم آب شیرین دریاچه بایکال از مجموع آب‌های دریاچه‌های بزرگ در آمریکا نیز بیشتر است.[۷] قبایل بوریات در سمت شرقی دریاچه زندگی می‌کنند و به پرورش بز، شتر، و گاو و گوسفند اشتغال دارند.[۸][۹] دمای محل زندگی آن‌ها بین منفی ۱۹ در زمستان تا ۱۴ درجه سانتی‌گراد در تابستان تغییر می‌کند.
در فصل زمستان ضخامت یخ‌های سطح دریاچه بایکال به حدود ۱٫۵ الی ۲ متر می‌رسد که این یخ‌های ضخیم می‌توانند وزنی معادل ۱۵ تن یا حتی بیشتر را تحمل کنند.
-
نقشه دریاچه بایکال -
دریاچه بایکال در حوضه آبریز رود ینی‌سئی -
محل دریاچه بایکال (به رنگ سرخ) در نقشه روسیه -
نمای دریاچه بایکال از فضا عکس گرفته شده توسط ماهواره OrbView-2.
جانوران[ویرایش]
دریاچه بایکال زیستگاه بیش از ۱۷۰۰ گونه گیاهی و جانوری است که دو سوم از آن‌ها در هیچ جای دیگر جهان یافت نمی‌شوند.[۱۰]
از آنجایی که این دریاچه خیلی قدیمی و دورافتاده است، دارای جانورانی است که فقط در این دریاچه یافت می‌شود. این جانوران شامل تعداد زیادی از بی‌مهرگان، چندین گونه از ماهی‌ها و فک آب شیرین دریاچه بایکال می‌باشند. فک بایکال تنها فک آب شیرین جهان است و دائماً در آب شیرین زندگی می‌کند دانشمندان بر این عقیده هستند که خوک‌های آبی این دریاچه در زمان‌های قدیم از اقیانوس شمالی (شمالگان) آمده و بعد از سفر به سمت بالای رودخانه، به این دریاچه رسیده‌اند.
منابع[ویرایش]
- ↑ "Lake Baikal: the great blue eye of Siberia". CNN. Archived from the original on 11 October 2006. Retrieved 21 October 2006.
- ↑ Jennings, Ken. "The Russian Lake that Holds One-Fifth of the World's Freshwater". Condé Nast Traveler (به انگلیسی). Retrieved 2020-07-21.
- ↑ "Deepest Lake in the World". geology.com. Retrieved 18 August 2007.
- ↑ Jung, J. (2004). "Diel vertical migration of zooplankton in Lake Baikal and its relationship to body size" (PDF). In Smirnov, A.I.; Izmest'eva, L.R. (eds.). Ecosystems and Natural Resources of Mountain Regions. Proceedings of the first international symposium on Lake Baikal: The current state of the surface and underground hydrosphere in mountainous areas. "Nauka", Novosibirsk, Russia. pp. 131–140. Archived from the original (PDF) on 15 June 2011. Retrieved 9 August 2009.
{{cite book}}: Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (help) - ↑ "Lake Baikal – UNESCO World Heritage Centre". Retrieved 8 March 2018.
- ↑ "Lake Baikal: Protection of a unique ecosystem". ScienceDaily. 26 July 2017. Retrieved 8 March 2018.
- ↑ Bright, Michael, ed. (2010). 1001 natural wonders: you must see before you die. preface by Koichiro Mastsuura (2009 ed.). London: Cassell Illustrated. p. 620. ISBN 978-1-84403-674-5.
- ↑ M. Hammer and T. Karafet (1995). "DNA & the peopling of Siberia". Smithsonian Institution. Archived from the original on 24 December 2015. Retrieved 9 August 2009.
- ↑ S. Hudgins (2003). The Other Side of Russia: A Slice of Life in Siberia and the Russian Far East (PDF). Texas A&M University Press. Retrieved 9 August 2009.
- ↑ "Russia". Britannica Student Encyclopedia. Encyclopædia Britannica Online. 2007. Archived from the original on 8 August 2007. Retrieved 3 July 2007.
- بخشی از مطالب از دانشنامهٔ رشد.
- مستند سیاره زمین
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
