دموکرات‌های نو - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دمکرات‌های نو (انگلیسی: New Democrats)، یا دمکرات‌های میانه‌گرا، دمکرات‌های میانه‌رو یا دمکرات‌های کلینتونی جناحی از نظر ایدئولوژیک میانه‌گرا درون حزب دموکرات است که پس از پیروزی جرج هربرت واکر بوش از جمهوری‌خواه در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۹۸۸ ظهور کرده‌است. آن‌ها جناحی از لحاظ اقتصادی محافظه‌کار و «راه سومی» هستند که از اواخر سال ۱۹۸۰ پس از گرایش بیشتر جمعیت آمریکا به راست به مدت بیش از ۲۰ سال بر حزب سیطره داشتند. آن‌ها ارائه شده توسط سازمان‌هایی مانند شبکهٔ دمکرات نو و ائتلاف نو دمکرات هستند.

انتخاب شدگان به سمت‌های دولتی[ویرایش]

روسای جمهور[ویرایش]

  1. بیل کلینتون[۱]
  2. باراک اوباما[۲]
  3. جو بایدن[۳]

معاونان رئیس‌جمهور[ویرایش]

  1. ال گور[۴]
  2. جو بایدن[۵][۶]

سنا[ویرایش]

  1. داین فاینستاین[۵]
  2. تام کارپر[۵]
  3. بیل نلسون[۵] (former)
  4. دبی ستبنو[۵]
  5. کیرستن سینما[۷]
  6. ماریا کانتول[۵]
  7. جو منشن[۵]
  8. ایمی کلوبشار[۵]
  9. هیلاری کلینتون[۵] (former)

مجلس نمایندگان[ویرایش]

  1. جیم هیمس[۷]
  2. پیت اگیولار[۷]
  3. ایمی برا[۷]
  4. دان بایر[۷]
  5. لوئیس کپس[۷]
  6. تونی کاردنس[۷]
  7. آندره کارسون[۷]
  8. خواکین کاسترو[۷]
  9. جری کنلی[۷]
  10. جیم کوپر[۷]
  11. جوی کورتنی[۷]
  12. سوزان دیویس[۷]
  13. جان دلینی[۷] (سابق)
  14. سوزان دلبن[۷]
  15. الیوت انگل[۷]
  16. الیزابت استی[۷]
  17. لیزی فلچر[۷]
  18. بیل فاستر[۷]
  19. گوین گراهام[۷]
  20. دننیس هک[۷]
  21. برد اشفورد[۷] (سابق)
  22. دریک کیلمر[۷]
  23. ران کیند[۷]
  24. آن کریکپاتریک[۷]
  25. آن مک‌لین کاستر[۷]
  26. ریک لارسن[۷]
  27. شان پاتریک مالنی[۷]
  28. گرگوری میکس[۷]
  29. ست مولتن[۷]
  30. پاتریک مورفی[۷]
  31. اسکات پیترز[۷]
  32. اد پرلموتر[۷]
  33. پدرو پیرلوییسی[۷]
  34. مایکل کویگلی[۷]
  35. کاتلین رایس[۷]
  36. سدریک ریچموند[۷]
  37. لرتا سانچز[۷] (سابق)
  38. آدام شیف[۷]
  39. دیوید اسکات (سیاستمدار جورجیا)[۷]
  40. کرت شرادر[۷]
  41. دبی واسرمن شولتز[۷]
  42. تری سول[۷]
  43. ادم اسمیت[۷]
  44. یوان وارگاس[۷]
  45. فیلمون ولا[۷]
  46. نورما تورس[۷]
  47. ویسنته گونزالس[۷]
  48. بتو اورورک[۷] (سابق)

فرمانداران[ویرایش]

  1. جرد پلیس[۸]
  2. جان کارنی[۷]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Hale, Jon F. (1 January 1995). "The Making of the New Democrats". Political Science Quarterly. 110 (2): 207–232. doi:10.2307/2152360. JSTOR 2152360.
  2. ↑ "Obama: 'I am a New Democrat'".
  3. ↑ Next Generation Netroots: Realignment and the Rise of the Internet Left. روتلج. 2019. ISBN 978-1-317-22836-3.
  4. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Hale, Jon F 1995 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ ۵٫۵ ۵٫۶ ۵٫۷ ۵٫۸ NDN: Senate New Democrat Coalition Members (August 2002)
  6. ↑ Next Generation Netroots: Realignment and the Rise of the Internet Left. روتلج. 2019. ISBN 978-1-317-22836-3.
  7. ↑ ۷٫۰۰ ۷٫۰۱ ۷٫۰۲ ۷٫۰۳ ۷٫۰۴ ۷٫۰۵ ۷٫۰۶ ۷٫۰۷ ۷٫۰۸ ۷٫۰۹ ۷٫۱۰ ۷٫۱۱ ۷٫۱۲ ۷٫۱۳ ۷٫۱۴ ۷٫۱۵ ۷٫۱۶ ۷٫۱۷ ۷٫۱۸ ۷٫۱۹ ۷٫۲۰ ۷٫۲۱ ۷٫۲۲ ۷٫۲۳ ۷٫۲۴ ۷٫۲۵ ۷٫۲۶ ۷٫۲۷ ۷٫۲۸ ۷٫۲۹ ۷٫۳۰ ۷٫۳۱ ۷٫۳۲ ۷٫۳۳ ۷٫۳۴ ۷٫۳۵ ۷٫۳۶ ۷٫۳۷ ۷٫۳۸ ۷٫۳۹ ۷٫۴۰ ۷٫۴۱ ۷٫۴۲ ۷٫۴۳ ۷٫۴۴ ۷٫۴۵ ۷٫۴۶ ۷٫۴۷ ۷٫۴۸ ۷٫۴۹ "Membership | New Democrat Coalition". Newdemocratcoalition-kind.house.gov. Archived from the original on 27 September 2017. Retrieved 2014-04-15.
  8. ↑ "Polis Makes Another Bit of History With Governor Win - RollCall". Archived from the original on 28 April 2019. Retrieved 20 November 2020.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=دموکرات‌های_نو&oldid=39051630»