دیاستول - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

وضعیت قلب در جریان دیاستول بطنی.

دیاستول[۱][۲] یا انبساط قلب[۳] (به انگلیسی: Diastole) (تلفظ: دایستلی) به حالت استراحت کل قلب گفته می‌شود. درحقیقت مدت زمانی که پس از انقباض قلب، بطن‌ها پر از خون می‌شوند، قلب به حالت پیش از سیستول بازگشته و دیاستول رخ می‌دهد. در حین رخ دادن دیاستول بطنی، بطن‌ها در حالت استراحت و در زمان دیاستول دهلیز، دهلیزها، در حالت استراحت هستند. واژهٔ دیاستول، برگرفته از واژهٔ یونانی διαστολη، به معنی آماس و ورم‌کردگی است.[۴]

هنگام سمع قلب فاصله بین صدای اول و صدای دوم قلبی (S2) با زمان سیستول قلب مطابقت دارد و این زمان به‌طور طبیعی کوتاهتر از زمان بین صدای دوم و اول (دیاستول) است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. فیزیولوژی پزشکی گایتون-هال، علی حائری روحانی، حوری سپهری، زهرا قاسم‌زاده، علی راستگار فرج‌زاده. ج. ۲ جلد. انتشارات اندیشه رفیع. ۱۴۰۰. صص. ۱۴۱۸. شابک ۹۷۸-۶۲۲-۲۷۳-۰۰۱-۷.
  2. فیزیولوژی پزشکی گایتون-هال، علی حائری روحانی، حوری سپهری، زهرا قاسم‌زاده، علی راستگار فرج‌زاده. ج. ۲ جلد. انتشارات اندیشه رفیع. ۱۴۰۰. صص. ۱۴۱۸. شابک ۹۷۸-۶۲۲-۲۷۳-۰۰۱-۷.
  3. «انبساط قلب» [علوم پایهٔ پزشکی] هم‌ارزِ «diastole»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر سیزدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
  4. Diastole. Merriam-Webster Online Dictionary. 24 August 2008.