راه‌پیمایی مرگ (هولوکاست) - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

۱۱ مه ۱۹۴۵: شهروندان عادی آلمانی برای دیدن اجساد ۳۰ زن یهودی که در طی یک راه‌پیمایی مرگ توسط نیروهای اس‌اس از گرسنگی کشته شده بودند، توسط متفقین به اجبار به صف کشیده شده‌اند. این اجساد که در گوری کم‌عمق در چکسلواکی به خاک سپرده شده بودند توسط غیرنظامیان آلمانی و تحت نظر پزشکان لشکر پیاده‌نظام ۵ام ارتش ایالات متحده از خاک بیرون آورده و سپس در تابوت‌هایی قرار داده شده و در گورستانی در وولاری دوباره به خاک سپرده شدند.

راه‌پیمایی مرگ (به آلمانی: Todesmärsche) به جابجایی اجباری زندانیان توسط آلمان نازی در اواخر جنگ جهانی دوم و در جریان هولوکاست گفته می‌شود. این راه‌پیمایی‌ها اغلب در میان تابستان/پاییز سال ۱۹۴۴ و مه ۱۹۴۵ پدید آمدند و در آن‌ها هزاران زندانی، اغلب یهودی، از اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نزدیک به جبهه شرقی به اردوگاه‌هایی درون خاک آلمان به دور از نیروهای متفق آورده شدند.^[۱] هدف این راه‌پیمایی‌ها این بود که آلمانی‌ها بتوانند همچنان از نیروی کار بردگان استفاده کنند، همچنین شواهد مربوط به جنایت علیه بشریت را زدوده، و از این زندانیان برای دادوستد احتمالی با نیروهای متفق بهره گیرند.^[۲]

زندانیان که خود از ماه‌ها یا سال‌ها بدرفتاری و گرسنگی ضعیف شده بودند، به اجبار هزاران کیلومتر را در سرما و برف به ایستگاه‌های قطار طی می‌کردند؛ سپس در سفرهایی که گاه روزها در واگن قطار بدون غذا و سرپناه طی می‌شدند به مکان‌های اسکان جدید فرستاده می‌شدند؛ و پس از پیده شدن از قطار نیز می‌بایست مسافت‌های طولانی را به اردوگاه جدید خود بپیمایند. به آنانی که از دیگر افراد درون گروه عقب یا به روی زمین می‌افتادند شلیک می‌شد. بزرگترین این راه‌پیمایی‌ها در ژانویه ۱۹۴۵ صوت گرفت؛ نه روز پیش از آنکه ارتش سرخ به اردوگاه آشویتس برسد آلمانی‌ها ۵۶٬۰۰۰ زندانی اردوگاه را به سوی ایستگاه قطاری در ووجسواف شلانسکی، ۵۶ کیلومتر دورتر، فرستادند تا از آنجا سوار قطار شده و به دیگر اردوگاه‌ها منتقل شوند.^[۳] از میان ایشان ۱۵٬۰۰۰ تن جان سالم به در نبردند.^[۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

راهپیمایی مرگ

منابع[ویرایش]

↑ برای زمان رویداد بنگرید به Blatman, Daniel (2011). The Death Marches: The Final Phase of Nazi Genocide. Cambridge and London: The Belknap Press of Harvard University Press. p. 2. ISBN 978-0-674-05049-5.
↑ "Death marches". United States Holocaust Memorial Museum.
↑ Blatman 2011, p. 81ff.
↑ Hojka, Piotr; Kulpa, Sławomir (2016). Kierunek Loslau. Marsz ewakuacyjny więźniów oświęcimskich w styczniu 1945 roku. Wodzisław Śląski: Museum in Wodzisław Śląski. ISBN 978-83-927256-0-2.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Death marches (Holocaust)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ ژوئیه ۲۰۲۰.

پیوند به بیرون[ویرایش]

این یک مقالهٔ خرد آلمان نازی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] برای زمان رویداد بنگرید به Blatman, Daniel (2011). The Death Marches: The Final Phase of Nazi Genocide. Cambridge and London: The Belknap Press of Harvard University Press. p. 2. ISBN 978-0-674-05049-5.

[2] "Death marches". United States Holocaust Memorial Museum.

[FOOTNOTEBlatman201181ff-3] Blatman 2011, p. 81ff.

[hojkakulpa-4] Hojka, Piotr; Kulpa, Sławomir (2016). Kierunek Loslau. Marsz ewakuacyjny więźniów oświęcimskich w styczniu 1945 roku. Wodzisław Śląski: Museum in Wodzisław Śląski. ISBN 978-83-927256-0-2.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]