رسول - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

. رَسول در لغت به معنی «فرستاده» می‌باشد و جمع آن «رُسُل» است و این واژه در زبان فارسی نیز در دوران بعد از اسلام مصطلح گردیده است. در آیین اسلام، رسول به معنای فرد دارای پیام مهم است یا به معنای واسطه در انجام کار است و به فرستاده یا پیغمبری گفته می‌شود که موظف به مأموریت و رسالتی از جانب خداست. 

رسول اخص از نبی (پیک الهی) است و رسول پیک ویژه است که ملک وحی بر او نازل می‌شود و او ملک را می‌بیند و با او سخن می‌گوید و مأمور به ابلاغ است.[۱] طبق حدیثی ۳۱۳ نفر از انبیای الهی رسول بودند.[۲]

رسول در قرآن[ویرایش]

آیات قرآن حداقل دوازده نفر را (نوح،[۳] هود،[۴] صالح،[۵] ابراهیم،[۶] لوط،[۷] اسماعیل،[۸] شعیب،[۹] موسی،[۱۰] الیاس،[۱۱] یونس،[۱۲] عیسی[۱۳] و محمد[۱۴]) رسول خوانده است. لیکن، جدای این دوازده نفر، قرآن از نزول وحی بر انبیاء و افراد بسیار دیگری و همچنین فرشتگان نیز سخن می‌راند.

قرآن از پنج تن به نامهای نوح، ابراهیم ، موسی، عیسی و محمد با عنوان رسولانی یاد می‌کند[۱۵] که رسالت آن‌ها اصل شریعت و کتاب است و آن‌ها را اولوالعزم می‌داند.

رسول خدا[ویرایش]

ترکیبی عربی-فارسی است از «رسول» عربی و «خدا» فارسی؛ و در ترجمه عبارت عربی «رسول‌الله» (فرستاده خدا) آمده‌است. این ترکیب عربی-فارسی احتمالاً پس از حمله اعراب به ایران ایجاد و در زبان فارسی مصطلح گردیده است.

نزد مسلمانان فارسی زبان، «رسول خدا» به‌طور خاص به محمد پسر عبدالله گفته می‌شود زیرا در اعتقاد مسلمانان و بر اساس قرآن، محمد فرستاده و پیامبر خداوند است معنای اصلی رسول نوری است که از طرف خدا جهت آگاهی دادن به مردم آمده‌است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. عسکری، معجم الفروق اللغویة، ۱۳۸۴ش، ص۳۶۲.
  2. بحارالانوار، ج۱۱، ص۳۲.
  3. قرآن ۲۶:۱۰۷
  4. قرآن ۲۶:۱۲۵
  5. قرآن ۲۶:۱۴۳
  6. قرآن ۹:۷۰
  7. قرآن ۲۶:۱۶۲
  8. قرآن ۱۹:۵۴
  9. قرآن ۲۶:۱۷۸
  10. قرآن ۱۹:۵۱
  11. قرآن ۳۷:۱۲۳
  12. قرآن ۳۷:۱۳۹
  13. قرآن ۴:۱۷۱
  14. قرآن ۳۳:۴۰
  15. "Rasul", ucs.edu (به انگلیسی), archived from the original on 1 January 2007, retrieved 29 February 2008 Retrieved on 2007-01-03.

منابع[ویرایش]

رسول منجی مدرسه دانشگاه شهید چمران