رشیدی سمرقندی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابومحمد بن محمد رشیدی سمرقندی[۱] شاعر ایرانی پارسی گوی قرن ۶ ه‍.ق فرارود و از مردم سمرقند بود. القاب وی سیدالشعرا[۲] و تاج الشعرا[۳] می‌باشند. رضاقلی‌خان هدایت نام وی را «ارشدی» آورده و گفته نام وی ابومحمد است.[۴] عوفی دربارهٔ وی گفته که وی چندین تصنیف سروده و چندین کتاب تألیف کرده و زینت نامه یکی از نتایج خاطر اوست. هدایت هم منظومه ای به نام مهر و وفا را از منظومه‌های وی دانسته.

منابع[ویرایش]

  1. لباب الالباب، ج۲، ص۱۷۶.
  2. چهارمقاله نظامی عروضی، ص۴۶
  3. «حواشی تاریخ بیهقی» سعید نفیسی ج۳
  4. «مجمع‌الفصحاء» رضاقلی‌خان، ج۱ ص۸۷