رضا کاویانی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

رضا کاویانی (۱۲۸۳ - مهر ۱۳۴۷) فعال سیاسی ایرانی و نیز پژوهشگر و مترجم حوزه فلسفه بود.[۱]

زندگی[ویرایش]

کاویانی که پدرش در تهران به تجارت بلور و شیشه اشتغال داشت، از جمله محصلانی بود که در سال‌های نخست حکومت رضاشاه برای تحصیل به اروپا اعزام شدند. او در آلمان به تحصیل فلسفه پرداخت. پس از بازگشت به ایران در راه‌آهن استخدام شد. در سال‌های آخر دهه بیست، به نهضت ملی‌شدن نفت پیوست. در این سال‌ها «جمعیت مبارز» را پایه‌گذاری کرد.[۲]

پس از کودتای ۲۸ مرداد، او با همکاری محمدحسن لطفی، به ترجمه آثار فلاسفه و متفکران یونانی به‌ویژه افلاطون پرداخت. از نظر لطفی و کاویانی، پس از ناکامی نهضت ملی‌شدن نفت، راه خروج ایران از اینگونه ناکامی‌ها، پرداختن به فلسفه و آشنایی با فلاسفه بزرگ است که پایه‌گذار خردورزی بوده‌اند.[۳]

کتاب‌شناسی[ویرایش]

  • سرنوشت غرب، تهران، ۱۳۱۱
  • راه نجات، تهران: بنگاه تعاونی شهاب
  • مملکت بی‌نقشه و بی‌هدف، تهران، ۱۳۳۰
  • جنگ بزرگ، تهران، ۱۳۳۳
  • اصلاحات از کجا باید شروع شود، تهران، ۱۳۳۹
  • زیبایی: بحثی در مبانی هنر، تهران، ۱۳۴۰، چاپخانه دانشگاه تهران
  • ترجمه بخشی از جنگ پلوپونز اثر توکودیدس با عنوان «چگونه یونان را جاه‌طلبی نابود ساخت»، تهران، ۱۳۳۱
  • دوره آثار افلاطون، محمدحسن لطفی (مترجم)، رضا کاویانی (مترجم)، ناشر: خوارزمی
  • دوره آثار فلوطین "تاسوعات": انئادهای اول و دوم و سوم و چهارم، محمدحسن لطفی (مترجم)، رضا کاویانی (مترجم)، ناشر: خوارزمی
  • دوره آثار فلوطین "تاسوعات": انئادهای پنجم و ششم و زندگانی فلوطین، محمدحسن لطفی (مترجم)، رضا کاویانی (مترجم)، ناشر: خوارزمی

منابع[ویرایش]

  1. «رضا کاویانی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ اکتبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۹ اکتبر ۲۰۱۳.
  2. «دکتر رضا کاویانی و مملکت بی‌نقشه و بی‌هدف او»، کاوه بیات، نشریه گفتگو، ۱۳۷۲، شماره ۱، ص۱۵
  3. «گئورگ ویلهلم فریدریش هگل»، علی‌اصغر مصلح، تهران: علمی، ص۲۷